Η τριπλή απειλή

Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος

Ο λαός έκρινε την Κυριακή τον Αλέξη Τσίπρα και την απελθούσα κυβέρνησή του. Θα τον κρίνει και η Ιστορία, πιθανότατα πιο σκληρά, όσο κι αν αυτό μοιάζει σήμερα δύσκολο ύστερα από την ήττα. Σε κάθε περίπτωση πάντως είναι ήδη παρελθόν και μάλιστα του είδους εκείνου που δεν θες να θυμάσαι. Το ζήτημα τώρα είναι το μέλλον που, ο λαός την ίδια ημέρα το εμπιστεύθηκε στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη ΝΔ δίνοντάς τους μεγάλη εκλογική νίκη.

Τα τελευταία δέκα χρόνια, από την πτώχευση του 2010 μέχρι σήμερα, η Ελλάδα βίωσε δύο μείζονες συρρικνώσεις. Η μία είναι στο ΑΕΠ της, με απώλεια που ξεπερνά το 30% του όγκου του και που συγκρίνεται μόνο με αντίστοιχες έπειτα από ήττα σε πόλεμο. Η δεύτερη, ακόμα χειρότερη, είναι στη μετανάστευση, ιδίως της νέας γενιάς. Πάνω από 400.000 νέοι κυρίως άνθρωποι, στην καλύτερη παραγωγική ηλικία και, οι πιο πολλοί με πτυχία και ικανότητες, έφυγαν από αυτόν τον τόπο για να αναζητήσουν αλλού το μέλλον τους. Οι απώλειες από αυτή τη συρρίκνωση είναι πολλαπλές, δυσβάστακτες, δραματικές για την Ελλάδα, που δεν έχει ακόμα συνειδητοποιήσει τη σημασία τους. Ομως έγινε και δεν αλλάζει.

Οι δύο αυτές εθνικές καταστροφές αποτελούν την ουσία αυτής της τραγικής δεκαετίας – και χωρίς κανείς να αναφερθεί σε πλήθος άλλων βαριών επιπτώσεων στην ελληνική κοινωνία που κι αυτές θα πάρει πολλά χρόνια για να αρθούν οι συνέπειές τους.

Ομως υπάρχει και μία τρίτη συρρίκνωση, μία ακόμα καταστροφή, που αυτή τη στιγμή καραδοκεί. Και που η Ελλάδα πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί για να την αποφύγει: αυτή της εδαφικής εθνικής κυριαρχίας.

Η πτώχευση έχει κάνει κουρέλι την εθνική κυριαρχία σε εσωτερικό θεσμικό επίπεδο ήδη από το 2010. Ομως τώρα αυτή απειλείται έντονα με έναν εντελώς διαφορετικό και πολύ πιο βαρύ τρόπο. Στην ξηρά, στον αέρα και στη θάλασσα.

Η δουλειά της επόμενης κυβέρνησης είναι διπλή: αφενός, να μαζέψει ό,τι μπορεί ως προς τις δύο πρώτες ήδη συντελεσθείσες συρρικνώσεις και τις επιπτώσεις τους σε όλα τα επίπεδα, από τα δημοσιονομικά και την κοινωνική καταστροφή μέχρι την κλονισμένη λειτουργία της δημοκρατίας. Να φέρει κάποια ελπίδα μέσα από κάποια πραγματική αλλαγή. Είναι ένα έργο εξίσου δυσχερές και απαραίτητο για την Ελλάδα που, παρά τα όσα λέγονται, παραμένει απολύτως δέσμια τόσο του διεθνούς οικονομικού ελέγχου όσο και του δημοσίου χρέους.

Η άλλη δουλειά της νέας κυβέρνησης όμως ίσως αποδειχθεί πολύ δυσκολότερη: οφείλει να αποτρέψει την τρίτη συρρίκνωση που απειλεί διαρκώς πολύ σοβαρά τη χώρα. Η Ελλάδα δεν αντέχει άλλη καταστροφή. Δύο μέσα σε μία δεκαετία ήταν αρκετές. Οχι άλλη. Ιδίως με επιπτώσεις που, αν επέλθει, ουδέποτε θα αρθούν στο μέλλον. Χάσαμε τεράστιο μέρος της εθνικής οικονομίας. Χάσαμε μια ολόκληρη νέα ελπιδοφόρα γενιά. Πρέπει με κάθε κόστος να αποφύγουμε να χάσουμε κι ένα κομμάτι απ’ την Ελλάδα. Αν χαθεί, θα χαθεί για πάντα.

Πηγή: in.gr

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.