Γράφει ο Θάνος Οικονομόπουλος
Σχεδόν τα μισά μέλη της είναι εξωκοινοβουλευτικοί τεχνοκράτες και δοκιμασμένα στον τομέα ευθύνης τους πολιτικά πρόσωπα, που δεν είναι βουλευτές. Κάποια μάλιστα προερχόμενα από άλλους πολιτικούς χώρους.
Ο νέος πρωθυπουργός έδειξε ότι στα κριτήρια επιλογής του δεν περιλαμβάνονται οι... κομματικές βαρονίες, τα φέουδα και τα «βαριά ονόματα», οι επιδόσεις στην εξασφάλιση σταυρών. Κατά κάποιον τρόπο, ο σχηματισμός της κυβέρνησής του έχει άρωμα, αντανακλά την τόλμη που ο ίδιος επέδειξε στην πετυχημένη διεκδίκηση της ηγεσίας της ΝΔ, πριν από 3,5 χρόνια. Δεν απευθύνθηκε σε κονκλάβια, κομματικά υπόγεια, αραχνιασμένες «παραδόσεις». Ανοίχθηκε και στηρίχθηκε στην κοινωνία, και αυτή τον έκανε αρχηγό, από απόλυτο αουτσάιντερ που ήταν, ακόμη και με ψήφους μη νεοδημοκρατών.
Ο Μητσοτάκης, ήξερε τι επρόκειτο να παραλάβει αν εκλεγόταν πρωθυπουργός. Μια απόλυτα προβληματική κατάσταση που θ’ απαιτούσε σκληρή δουλειά, ταχύτατους χρόνους δράσης, ανθρώπους στη διακυβέρνηση της χώρας που θα γνώριζαν τις απαιτήσεις και τις προκλήσεις του τομέα ευθύνης τους, θα παρήγαγαν έργο και δεν θα λογάριαζαν πολιτικό κόστος. Και πολύ πριν προκηρυχθούν οι εκλογές ακόμη, είχε δεσμευθεί (αν και τότε η αναφορά του δεν εκτιμήθηκε ως δέσμευση) ότι θα επεδίωκε με την κυβέρνησή του να συνεργασθούν και «άριστοι και άξιοι» και από άλλους πολιτικούς χώρους.
Το πείραμα που επιχειρεί με αυτό το υβριδικό κυβερνητικό σχήμα, εμπεριέχει και κινδύνους. Τα νέα μη πολιτικά πρόσωπα που τους ανέθεσε καίριους τομείς κυβερνητικής ευθύνης, έχουν «χιλιόμετρα» επαγγελματικής καταξίωσης στον δύσκολο ιδιωτικό τομέα, είναι τεχνοκράτες που αναμφισβήτητα κατέχουν το αντικείμενό τους. Το αν θα μπορέσουν να «κάνουν και την δουλειά», είναι ένα άλλο θέμα που θ’ αποδειχθεί στην πράξη. Και το δείγμα γραφής τους, θα το δώσουν (και θα κριθούν) πολύ σύντομα και κάτω από πιεστικές κινήσεις. Γιατί, δυστυχώς, ο τόπος δεν έχει την πολυτέλεια του χρόνου. Υπάρχουν πράγματα που έπρεπε να’ χουν γίνει... από προχθές!
Το καλό είναι ότι αυτής της κατηγορίας νέα κυβερνητικά στελέχη, είχαν βολιδοσκοπηθεί από καιρό. Τους είχε δοθεί ο χρόνος σχεδιασμού και προγραμματισμού δράσης για αυτό που θα εκαλούντο να υπηρετήσουν. Και υπήρξε, όπως φαίνεται, και επαρκής «κεντρικής κατεύθυνσης» προεργασία και προετοιμασία για τα νομοσχέδια και τις δράσεις που θα έπρεπε να δρομολογήσουν τάχιστα, αμέσως μετά την ορκωμοσία τους. Η Βουλή δεν θα διακόψει για καλοκαίρι, οι αλλαγές, μεταρρυθμίσεις, αναπροσαρμογές σε κρίσιμους τομείς, θα ξεκινήσουν άμεσα. Λέγεται, μάλιστα, ότι κάθε μέλος της κυβέρνησης, έχει ήδη λάβει φάκελο με «επείγοντα» και προτεραιότητες.
Το «γκρίζο σημείο» αυτού του υβριδικού σχήματος, είναι το εάν και κατά πόσο αυτοί οι τεχνοκράτες και εξωκοινοβουλευτικοί, θα μπορέσουν να συνεργασθούν αρμονικά και παραγωγικά με τους υπόλοιπους «παραδοσιακούς» πολιτικούς υπουργούς, ανθρώπους που έδωσαν την μάχη και εκλέχθηκαν, έφεραν σταυρούς στο κόμμα. Είναι πολύ πιθανόν αυτοί, να θεωρούν τους «φερτούς» κάπως σαν «ξένο σώμα». Και η κατάσταση μπορεί εν δυνάμει να αποδειχθεί στην πράξη προβληματική, και εκ του γεγονότος ότι αυτοί οι (υφυπουργοί «ειδικών σκοπών» οι περισσότεροι) τεχνοκράτες εξωκοινοβουλευτικοί θα έχουν αρμοδιότητες που θα τους δώσει απ’ ευθείας ο ίδιος ο πρωθυπουργός, άρα ενυπάρχει ο κίνδυνος να θεωρήσουν ότι θα αναφέρονται απ’ ευθείας στον πρωθυπουργό, και όχι στον τυπικά πολιτικά προϊστάμενό τους υπουργό με την «πολιτική παράδοση».
Το αν υπάρξουν τέτοια φαινόμενα «δυσλειτουργίας», δεν θα φανεί φυσικά από τις πρώτες μέρες, τον πρώτο καιρό. Του ενθουσιασμού και της αισιοδοξίας. Θα προκύψουν στην πορεία, κατά τη «ρουτίνα» της διακυβέρνησης.
Για να εξασφαλισθεί ότι δεν θα υπάρξουν (και πάντως όχι σε ανεξέλεγκτη έκταση) τυχόν τέτοια φαινόμενα, τεράστιο βάρος πέφτει στο «Μαξίμου», τον κεντρικό εγκέφαλο και συντονιστή της κυβερνητικής διαχείρισης. Ο Μητσοτάκης, δείχνει να αντιλαμβάνεται πλήρως αυτό το διακύβευμα, γι’ αυτό και έχει ήδη σχηματίσει ένα σφικτό, ειδικό «κέντρο επιχειρήσεων» με συνεργάτες της απόλυτης εμπιστοσύνης του και με δοκιμασμένες ήδη ικανότητες, που θα ελέγχει, συντονίζει και κατευθύνει συνολικά την κυβερνητική δράση. Στα αμερικανικά πρότυπα διακυβέρνησης, όπου η «καρδιά» του administration χτυπάει μέσα στον Λευκό Πύργο. Και δεν είναι τυχαίο ότι το «Μαξίμου», δεν θα λειτουργεί πλέον στο ιστορικό νεοκλασικό της Ηρώδου Αττικού, με τους ανεπαρκείς χώρους. Ο Μητσοτάκης, θα στήσει τον δικό του «Λευκό Πύργο» στην Βασιλίσσης Σοφίας, στο κτίριο του υπουργείου διοικητικής μεταρρύθμισης.
Με αυτό το μοντέλο διακυβέρνηση, με τις ιδιαιτερότητες αλλά και τις μεγάλες δυνατότητές του, θα επιδιώξει ο πρωθυπουργός από αύριο την ανασύνταξη και τον λειτουργικό εκσυγχρονισμό της χώρας. Το θετικό είναι, ότι η νέα κυβέρνηση, είναι κυβέρνηση πλήρους 4ετίας, χωρίς ενδιάμεσες εκλογικές αναμετρήσεις. Η αποτελεσματικότητα αυτού του μοντέλου, το αν οι εξωκοινοβουλευτικοί και οι τεχνοκράτες είναι σε θέση «να κάνουν την δουλειά» σε συνεργασία με το καθαρά «πολιτικό προσωπικό» της κυβέρνησης, θα πρέπει να εκτιμηθεί από τον κ. Μητσοτάκη που πόνταρε σ’ αυτό, σχετικά σύντομα. Για υπάρξει ο χρόνος για διορθώσεις, αλλαγές, προσαρμογές σε δομές, φιλοσοφία και πρόσωπα. Η φύση και το παρελθόν του νέου πρωθυπουργού, προβάλλουν ως εγγύηση σ’ αυτή την κατεύθυνση, αν χρειασθεί.
Τα υλικά, τα καρυκεύματα, δείχνουν φρέσκα και καλά. Αλλά στην πολιτική, όπως και στην μαγειρική, τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια