Ο κίνδυνος που αντιμετωπίζει η νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι να παρασυρθεί από την αλαζονεία της αυθεντίας
Γράφει ο Δημήτρης Ριζούλης
Oι κυβερνήσεις κρίνονται εκ του αποτελέσματος και όχι βάσει προθέσεων ή πρότερου βίου των στελεχών τους.
Οσες περγαμηνές κι αν έχει ένας νέος υπουργός, αυτό που θα μείνει στο τέλος είναι το έργο που θα αφήσει, αν αφήσει. Ούτε τα πτυχία ούτε τα μεταπτυχιακά θα τον σώσουν, αν είναι σκράπας πολιτικά.
Και αντίστροφα: Οσα βαρίδια και αν κουβαλά ένα παλιό πολιτικό στέλεχος, θα κριθεί για την απόδοσή του και όχι για το αμαρτωλό παρελθόν. Ο πρότερος βίος ασφαλώς δεν διαγράφεται, αλλά δεν αποτελεί πάντα ασφαλή πυξίδα για όσα θα συμβούν στο μέλλον.
Για παράδειγμα ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης έχει όντως μείνει στην ιστορία ως ο αδιάβαστος των Μνημονίων.
Τα έργα και οι ημέρες του είναι γνωστά. Τώρα όμως θα κριθεί για την παρούσα θητεία. Αν τα καταφέρει, μπράβο του.
Δεν θα «σβήσει» τα περασμένα, αλλά θα έχει κάνει μια νέα αρχή.
Μέχρι στιγμής δείχνει να είναι ο πιο δραστήριος και αποφασισμένος υπουργός.
Ο κίνδυνος που αντιμετωπίζει η νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι να παρασυρθεί από την αλαζονεία της αυθεντίας· να νομίζουν δηλαδή τα εξωκοινοβουλευτικά μέλη της ότι είναι οι παντογνώστες και οι ειδικοί επί όλων των θεμάτων.
Αν είσαι καλός μάνατζερ ή επιχειρηματίας, δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι θα γίνεις και καλός πολιτικός. Αλλο πράγμα είναι η αγορά και άλλο η κοινωνία.
Αλλο το μαγαζί σου και άλλο το τερατώδες Δημόσιο. Αν προσπαθήσουν να εφαρμόσουν περίεργα μοντέρνα μοντέλα, μάλλον θα φάνε τα μούτρα τους και θα φύγουν άρον άρον ως αποτυχημένοι.
Επομένως απαιτείται ισορροπία· να προωθηθούν οι απαραίτητες καινοτομίες, αλλά με μέτρο, και όπου μπορούν να εφαρμοστούν.
Κυρίως όμως στο επίκεντρο να είναι ο άνθρωπος. Τόσο για την άσκηση της πολιτικής όσο και για τον τρόπο εφαρμογής της.
Δεν μπορούν όλοι να ακολουθήσουν τους ίδιους ρυθμούς, και οι πολιτικοί οφείλουν να το σεβαστούν αυτό.
Επίσης μου μοιάζουν αστεία τα προπαγανδιστικά σχόλια των πρώτων ημερών περί «κυβέρνησης άμεσης δράσης». Τι πάει να πει αυτό; Ξέρετε κανέναν που ανέλαβε την εξουσία και δεν ήθελε να περάσει τις δικές του ιδέες; Κυρίως για τους τεχνοκράτες ισχύει ακριβώς το αντίθετο.
Θα χρειαστούν πολύ περισσότερο χρόνο προσαρμογής σε σχέση με τους υπόλοιπους, «επαγγελματίες» πολιτικούς, προκειμένου να βρουν τον ρυθμό τους. Ειδικά αυτοί μόνο «άμεσης δράσης» δεν είναι, κι ας έχουν καλύτερη εικόνα των πραγματικών συνθηκών της αγοράς.
Οταν θα έρθουν αντιμέτωποι με το τέρας της γραφειοκρατίας και τις δαιδαλώδεις διαδικασίες, θα το καταλάβουν.
Οι πρώτες μέρες ήταν εύκολες για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ακόμα και η προχθεσινή θεομηνία ήταν αδύνατο να αντιμετωπιστεί, επομένως κανείς δεν θα μπορούσε να του αποδώσει ευθύνες.
Κατά τα λοιπά κυριάρχησαν τα χαμόγελα, οι τελετές, οι εύκολες εξαγγελίες, οι επικοινωνιακές κινήσεις. Κάθε νέα κυβέρνηση γίνεται δεκτή με προσδοκίες και κουβαλάει την αύρα της νίκης της.
Ομως αυτές οι μέρες της χαράς τελειώνουν.
Από βδομάδα θα αρχίσει πραγματικά να κρίνεται, όταν θα πρέπει να αναμετρηθεί με τα προβλήματα και θα κληθεί να δώσει λύσεις.
Ο κ. Μητσοτάκης έχει μπροστά του πολύ χρόνο, μια ισχυρή πλειοψηφία και τη στήριξη του ελληνικού λαού - περισσότερων από το 40% που έλαβε, αφού κάθε σώφρων Ελληνας ελπίζει ότι αυτός που τον κυβερνά θα πετύχει. Στην αρχή τουλάχιστον. Ακριβώς σε αυτό το σημείο βρισκόμαστε σήμερα. Θα δούμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον.
Η επιτυχία από την αποτυχία δεν απέχουν και τόσο πολύ. Με βάση τις τελευταίες εκλογές μπορούμε να υπολογίσουμε την απόσταση σε μόλις 250.000 ψήφους. Τόση είναι η μισή διαφορά των 8 μονάδων μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ! Αν 250.000 ψηφοφόροι αλλάξουν στρατόπεδο, ανατρέπουν το αποτέλεσμα!
Αρα κάθε λάθος κοστίζει πολύ ακριβά.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια