Μετά από έναν αδελφοκτόνο και φρικαλέο εμφύλιο πόλεμο, που προκάλεσε η ίδια αποφασίζοντας να απόσχει από τις εκλογές του 1946, και κατά τον οποίο ηττήθηκε στρατιωτικά, και μετά από δεκαετίες διώξεων και παρανομίας, η αριστερά είχε την ευκαιρία να κυβερνήσει σε συνθήκες δημοκρατίας.
Ήταν ένα βήμα για να κλείσει ο εμφυλιοπολεμικός διχασμός, αυτό που ο Ρένος Αποστολίδης αποκαλούσε "ο εμφύλιος μέσα μας".
Προσωπικά θωρούσα ότι η "πρώτη φορά αριστερά" ήταν αναγκαία συνθήκη για να ολοκληρωθεί η ομαλοποίηση και να εμπεδωθεί η δημοκρατία. Πράγματι, έστω και χωρίς να το περιμένει, η αριστερά βρέθηκε στην εξουσία για τεσσερισήμισυ ολόκληρα χρόνια.
Την άσκησε με πραγματικό εμφυλιοπολεμικό μένος, αναβιώνοντας μίση και πάθη της δεκαετίας του '40, υμνώντας τον Βελουχιώτη.
Επέτρεψε στα Σκόπια να ονομαστούν "Βόρεια Μακεδονία", με αναμενόμενη νομοτελειακή συνέπεια να τεθεί κάποια στιγμή θέμα "Νότιας Μακεδονίας". Λοιδώρησε τους αντίθετους στην επαίσχυντη προδοτική συμφωνία των Πρεσπών ως φασίστες και σωβινιστές, έλαβε πρωτοφανή αστυνομικά μέτρα, χημικά, δακρυγόνα κλπ. εναντίον των διαδηλωτών.
Εφάρμοσε εξοντωτική αντιλαϊκή πολιτική στην οικονομία, διέλυσε ό,τι είχε απομείνει από την παιδεία, αντέγραψε "κόπυ πάστε" το πελατειακό κράτος των παλαιοκομματικών της αντιπάλων, έκανε ασύλληπτου θράσους ρουσφέτια και φαυλότητες, διόρισε γιούς, κόρες, ανιψιούς και γαμπρούς, έκανε διακοπές σε κόττερα και ακριβούς προορισμούς και ανέδειξε την ελληνική παθογένεια σε όλο της το μεγαλείο.
Διέψευσε όλες τις προεκλογικές εξαγγελίες της μία προς μία, προκήρυξε δημοψήφισμα το οποίο στην συνέχεια αγνόησε και υπετάγη δουλικά και αναξιοπρεπώς στους δανειστές.
Συμμάχησε με ένα ακροδεξιό μόρφωμα τρίτης κατηγορίας, αποδεικνύοντας ότι οι ιδεολογικές διαφορές ήταν αδιάφορες μπροστά στο διακύβευμα της εξουσίας.
Διέσυρε το όνομα της αριστεράς, κάτι που δεν με ενδιαφέρει ως μη αριστερό, αλλά με ενδιαφέρει ως Έλληνα πολίτη που θέλω την ηθική στην πολιτική.
Επίσης απέδειξε ότι το "ηθικό πλεονέκτημα" που διατυμπάνιζε ήταν ανύπαρκτη δημαγωγία.
Εμετρήθη, εζυγίσθη και ευρέθη λειψή και άθλια.
Την αναμένει η αποσύνθεση και θα την συνοδεύει η κοινωνική κατακραυγή και η καταδίκη της ιστορίας.
** Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
Ήταν ένα βήμα για να κλείσει ο εμφυλιοπολεμικός διχασμός, αυτό που ο Ρένος Αποστολίδης αποκαλούσε "ο εμφύλιος μέσα μας".
Προσωπικά θωρούσα ότι η "πρώτη φορά αριστερά" ήταν αναγκαία συνθήκη για να ολοκληρωθεί η ομαλοποίηση και να εμπεδωθεί η δημοκρατία. Πράγματι, έστω και χωρίς να το περιμένει, η αριστερά βρέθηκε στην εξουσία για τεσσερισήμισυ ολόκληρα χρόνια.
Την άσκησε με πραγματικό εμφυλιοπολεμικό μένος, αναβιώνοντας μίση και πάθη της δεκαετίας του '40, υμνώντας τον Βελουχιώτη.
Επέτρεψε στα Σκόπια να ονομαστούν "Βόρεια Μακεδονία", με αναμενόμενη νομοτελειακή συνέπεια να τεθεί κάποια στιγμή θέμα "Νότιας Μακεδονίας". Λοιδώρησε τους αντίθετους στην επαίσχυντη προδοτική συμφωνία των Πρεσπών ως φασίστες και σωβινιστές, έλαβε πρωτοφανή αστυνομικά μέτρα, χημικά, δακρυγόνα κλπ. εναντίον των διαδηλωτών.
Εφάρμοσε εξοντωτική αντιλαϊκή πολιτική στην οικονομία, διέλυσε ό,τι είχε απομείνει από την παιδεία, αντέγραψε "κόπυ πάστε" το πελατειακό κράτος των παλαιοκομματικών της αντιπάλων, έκανε ασύλληπτου θράσους ρουσφέτια και φαυλότητες, διόρισε γιούς, κόρες, ανιψιούς και γαμπρούς, έκανε διακοπές σε κόττερα και ακριβούς προορισμούς και ανέδειξε την ελληνική παθογένεια σε όλο της το μεγαλείο.
Διέψευσε όλες τις προεκλογικές εξαγγελίες της μία προς μία, προκήρυξε δημοψήφισμα το οποίο στην συνέχεια αγνόησε και υπετάγη δουλικά και αναξιοπρεπώς στους δανειστές.
Συμμάχησε με ένα ακροδεξιό μόρφωμα τρίτης κατηγορίας, αποδεικνύοντας ότι οι ιδεολογικές διαφορές ήταν αδιάφορες μπροστά στο διακύβευμα της εξουσίας.
Διέσυρε το όνομα της αριστεράς, κάτι που δεν με ενδιαφέρει ως μη αριστερό, αλλά με ενδιαφέρει ως Έλληνα πολίτη που θέλω την ηθική στην πολιτική.
Επίσης απέδειξε ότι το "ηθικό πλεονέκτημα" που διατυμπάνιζε ήταν ανύπαρκτη δημαγωγία.
Εμετρήθη, εζυγίσθη και ευρέθη λειψή και άθλια.
Την αναμένει η αποσύνθεση και θα την συνοδεύει η κοινωνική κατακραυγή και η καταδίκη της ιστορίας.
* O Μελέτης Η. Μελετόπουλος είναι Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών του Παν/μιου της Γενεύης
** Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια