Η λογική βάση του συμπεράσματος του τίτλου είναι η εξής: αυτοί που κινούν τα παγκόσμια νήματα ( είναι περίπου γνωστοί ) δε θα ήθελαν μια νέα, μεγάλη εθνική ήττα της Ελλάδος να τη χρεωθεί εξ ολοκλήρου η νέα κυβέρνηση. Για πολλούς και ευνόητους λόγους, δεδομένου ότι έχουν στερέψει από εφεδρείες στο διπολισμό που επιδιώκουν. Ίσως φροντίσουν, λοιπόν, να μοιράσουν την ευθύνη και στα δύο κόμματα του διπολισμού.
Περισσότερο όμως θέλουν να τη χρεωθεί ο Τσίπρας, ελπίζοντας ότι θα έχει μπροστά του το χρόνο να ανακάμψει, ίσως και εντός συγκυβέρνησης που διακαώς επιθυμούν. (Θα αναφερθεί ένας πιθανός χρόνος.)
Αυτό το ανισοβαρές μοίρασμα της ευθύνης μπορεί να γίνει μόνο με έναν τρόπο. Ένα θερμό επεισόδιο να συμβεί όταν ο Τσίπρας είναι ακόμα πρωθυπουργός, πριν αναλάβει ο Μητσοτάκης. Ο Τσίπρας, είναι πλέον δεδομένο, θα είναι ο μεγάλος χαμένος των εκλογών-συγκριτικά με τις προηγούμενες επιδόσεις του. Θα έχει εισπράξει κανονικά το μπουγέλωμα του από τον ελληνικό λαό και επειδή ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται, θα είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για τη "βρώμικη δουλειά". Δεν μπορεί να την κάνει ο Μητσοτάκης με το “καλημέρα” . Θα καεί πολιτικά ολοσχερώς.
Το χρονικό συνεπώς περιθώριο για θερμό επεισόδιο, με αυτό το σκεπτικό, είναι στενό και συγκεκριμένο. Αρχίζει με το κλείσιμο της κάλπης και τελειώνει με την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης.
Ο Τσίπρας, με το έωλο επιχείρημα ότι οι Τούρκοι έδρασαν αιφνιδιαστικά (π.χ. το βράδυ των εκλογών που δεν το περιμένει κανείς!), θα φερθεί όπως ο Σημίτης στα Ίμια. Και αν “επί τόπου” σταλούν οι εντελώς δικοί τους (των επικυρίαρχων, μέσω της κυβέρνησης) άνθρωποι , τότε θα αργήσουμε πολύ να μάθουμε τι ακριβώς συνέβη, πολύ περισσότερο τι συμβαίνει την ώρα που εξελίσσεται το επεισόδιο. Πιθανόν όλα θα γίνουν πολύ γρήγορα!
Έτσι, οι σχεδιαστές των εξελίξεων θα έχουν καταφέρει να καθίσουν (ποιοι, θα το δούμε παρακάτω) γύρω από ένα τραπέζι να λύσουν εν συνόλω τα ελληνοτουρκικά , τουτέστιν να υποχωρήσουν οι Έλληνες στις Τουρκικές απαιτήσεις με ένα τρόπο “win-win”(!), όπως ακριβώς σχεδιάζεται από γνωστά κέντρα.
Τι συζητούσαν, άραγε, επί δύο περίπου ώρες εντελώς μυστικά, Τσίπρας και Ερντογάν; Μήπως τον κατάλληλο χρόνο, ώστε να μη γίνουν εχθροπραξίες προ των εκλογών και γίνει ζημιά στον Τσίπρα σε περίπτωση που ξεφύγει από τον έλεγχο τους η κατάσταση; Και μήπως έδωσε ως αντάλλαγμα τη διαβεβαίωση ο Τσίπρας ότι δε θα αφήσει να επεκταθούν οι εχθροπραξίες , ώστε ακριβώς να μην ξεφύγει από τον έλεγχο η κατάσταση κατά τρόπο αρνητικό για τον Ερντογάν; Και μήπως είχαν το o.k. για τη σχετική συζήτηση από τον εδώ τοποτηρητή της “μεγάλης δύναμης”;
Κοίταξα το Σύνταγμα μας για να διαπιστώσω τι ακριβώς προβλέπει για το μεσοδιάστημα μεταξύ δύο κυβερνήσεων, της απερχόμενης και της επερχόμενης, αν ξεσπάσει πόλεμος ή θερμό επεισόδιο που μπορεί να είναι η απαρχή πολέμου. Το άρθρο 53 παρ. 3 αναφέρει ότι αν η βουλή έχει διαλυθεί , σε περίπτωση πολέμου πριν τις εκλογές, ανακαλείται η διαλυθείσα Βουλή και συνεχίζει το έργο της ως τη λήξη του πολέμου. Ωστόσο, ούτε το άρθρο 53 ούτε κάποιο άλλο αναφέρει τι γίνεται αν η έναρξη των επεισοδίων πολέμου συμβεί μετά τις εκλογές, αλλά πριν συσταθεί η νέα βουλή -ένα μήνα μετά απ' αυτές.
Πιθανότατα θα μπορεί να τεθεί το θέμα στη δικαιοδοσία του Π.τ.Δ. Ωστόσο, αν δεν πάρει αυτοδυναμία η Ν.Δ. και υπάρξουν διερευνητικές εντολές, αναγκαστικά θα τηρηθούν τα χρονικά πλαίσια που προβλέπει το Σύνταγμα. Και τότε η ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης θα καθυστερήσει αρκετά. Εξαρτάται από το πόσο γρήγορα θα επέλθει συμφωνία συγκυβέρνησης.
Είναι όμως πιθανότατο, σχεδόν βέβαιο θα έλεγα, σε περίπτωση πολεμικών εχθροπραξιών η χώρα να κηρυχθεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης (κατάσταση πολιορκίας εν προκειμένω), με Προεδρικό διάταγμα εφ' όσον δεν υπάρχει Βουλή -άρθρο48 παρ2 του Συντάγματος. Στη συνέχεια να συσταθεί συμβούλιο αρχηγών υπό τον Π.τ.Δ. και υπό την πίεση της “κατάστασης πολιορκίας” να επιτευχθεί άμεσα αυτό που επιδιώκουν οι επικυρίαρχοι της Ελλάδος: συγκυβέρνηση! Σε αυτήν θα μετέχουν σίγουρα Νέα Δημοκρατία, Σύριζα, Κινάλ, Μερα25 (αν μπει στη Βουλή) και πιθανότατα (αλλά δεν παίρνω όρκο) Ελληνική λύση, Πλεύση ελευθερίας και Ένωση κεντρώων- αν μπουν και αυτά στη βουλή.
Σχηματίζεται έτσι μία ευρύτατη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ικανή να παραδώσει τα πάντα, δηλαδή εθνική κυριαρχία επί εδαφών και υδρογονανθράκων -λέω ικανή, δε λέω ότι θα συμβεί. Το περισσότερο από σίγουρο όμως είναι ότι η συγκυβέρνηση αυτή θα καθίσει σε τραπέζι διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, η τελική έκβαση των οποίων θα εξαρτηθεί από τι θα συμφωνήσουν Τραμπ και Ερντογάν, οι οποίοι θα συναντηθούν στις 28 Ιουλίου στην Οζάκα της Ιαπωνίας, στο περιθώριο των G20.
Με αυτή τη μεθόδευση η ευθύνη για την όποια παράδοση εθνικής κυριαρχίας θα έχει διαχυθεί σε “ευρέως φάσματος” συγκυβέρνηση. Υπάρχει σε αυτήν την περίπτωση και ένα ακόμη σημαντικό πλεονέκτημα για το σύστημα εξουσίας: θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντιδράσει ο ελληνικός λαός καθ' όσον η κατάσταση πολιορκίας , αναστέλλει πάρα πολλά άρθρα του Συντάγματος που αφορούν την ελευθερία του ατόμου και των συλλογικοτήτων, του τύπου κ.α. Όλα όσα αναστέλλονται αναφέρονται στο άρθρο 48 παρ1.
Και πάμε τώρα στο μεγάλο κόμπο αυτού του ζητήματος που διερευνούμε, είτε αυτό συμβεί αμέσως μετά τις εκλογές είτε συμβεί λίγο αργότερα. Όμως θα συμβεί, νομοτελειακά... Και οπωσδήποτε πριν από τη συνάντηση Τραμπ-Ερντογάν.
Τι πραγματικά θα πράξει ο ελληνικός λαός εν όψει απώλειας εθνικής κυριαρχίας (του) στο έδαφος, στους υδρογονάνθρακες ή και στα δύο; Θα παραμείνει απαθής, παρατηρώντας από τη μικρή του “οθόνη” τον τεμαχισμό -κατ' ουσίαν θάνατο- της Ελλάδος;
Ή θα βγει αυθόρμητα στους δρόμους, (χωρίς να περιμένει πρόσκληση από συντονιστικά... “φέξε μου και γλίστρησα” και αγνοώντας τους ασφυκτικούς περιορισμούς της κατάστασης πολιορκίας) και ταυτόχρονα με την έναρξη των εχθροπραξιών για να στηρίξει τις Ένοπλες Δυνάμεις, αν αυτές “υπεραμύνονται του πατρώου εδάφους” με γενναιότητα, ώστε να μην τις αναγκάσουν οι πολιτικοί σε υποχώρηση -τουτέστιν άμεση διακοπή των εχθροπραξιών και διαπραγματεύσεις! Και αφ' ετέρου να δηλώσει ξεκάθαρα στο πολιτικό κατεστημένο τη βούληση του ότι δεν πρόκειται να επιτρέψει τον οποιονδήποτε ακρωτηριασμό της πατρίδας του.
Πάντως, η κατάσταση πολιορκίας υποχρεούται εκ του Συντάγματος να λήξει όταν λήξουν οι πολεμικές εχθροπραξίες. Συνεπώς κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων ο λαός μπορεί να βγει ελεύθερα στους δρόμους. Το κατά πόσον και ακίνδυνα, αυτό είναι άλλη ιστορία.
Έχω επίγνωση ότι οι ψυχωμένοι Έλληνες που θα βγουν στο δρόμο να υπερασπιστούν με κάθε τρόπο την εθνική/λαϊκή κυριαρχία, ακριβώς όπως επιτάσσει το ακροτελεύτιο άρθρο 120 του Συντάγματος, θα είναι κατά μέγιστον 40- 50% του ενεργού συνόλου.
Εξαιρούνται οι απάτριδες και βολεμένοι με οποιοδήποτε τρόπο από το σύστημα, που αποτελούν το 25-30%, ασφαλώς και οι φοβιτσιάρηδες ή αδιάφοροι άλλο ένα 25-30%. Το ποσοστό αυτών που θα μπορούν να αντιδράσουν δυναμικά εξαρτάται και από το αν τα γνησίως πατριωτικά ιστολόγια τους προετοιμάζουν από τώρα ότι: αν για τις “Πρέσπες” υπήρξε αντίδραση, η επερχόμενη πρέπει να είναι πολλαπλάσια εκείνης επειδή το διακύβευμα είναι επίσης πολλαπλάσιο αυτού των Πρεσπών.
Αν οι Έλληνες Θεσσαλονικείς, που θέλησαν να υπερασπιστούν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια έναντι της “περηφάνιας” των ΛΟΑΤΚΙ, αντιμετώπισαν και διαλύθηκαν από τα λοστάρια των αναρχικών, άραγε, τι έχουν να αντιμετωπίσουν αυτοί που θα βγουν στο δρόμο να υπερασπιστούν την Πατρίδα ώστε να μην ακρωτηριαστεί;
Τα λόγια εδώ είναι περιττά, ας το συμπεράνει ο καθένας με τη δική του λογική και την ως τώρα εμπειρία του. Γνώμη μου είναι ότι οι θυσίες και ηρωισμοί, που πάντα επιδεικνύουν οι Έλληνες σε πολύ δύσκολες στιγμές, θα είναι αναπόφευκτες (χωρίς από τώρα να μπορεί να προβλεφθεί το πώς) για να παραμείνει Ελεύθερη και Ολόκληρη η Πατρίδα μας. Όχι μόνον από τις Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά από τον καθένα μας που αγαπάει αυτήν την ιερή, αιματοποτισμένη Πατρίδα.
Κ.Χ.
Υγ-1. Κάτι πολύ θετικό ότι ανακοινώθηκε ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις θα βρίσκονται σε επιφυλακή ολόκληρο τον Ιούλιο. Το θέμα είναι να “θέλουν” και οι πολιτικές δυνάμεις!
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια