Γράφει ο Δημήτρης Καμπουράκης
Έχετε δει μαθητή που τον έχει παλουκώσει η μάνα του με το ζόρι να διαβάσει κι αυτός δεν θέλει; Στριφογυρίζει σαν νευρόσπαστο, μουτζουρώνει τα χαρτιά μπροστά του, φυλλομετρά το βιβλίο μπρος-πίσω, ταλαιπωρεί την καρέκλα του, του πέφτουν τα μολύβια και γομολάστιχες στα πάτωμα. Ο λογισμός και η διάθεση του βρίσκονται παντού αλλού εκτός από το μάθημα του. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τους υποψήφιους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.
Καμία διάθεση για αγώνα. Καμία προσπάθεια για να επανεκλεγούν. Παραδομένοι άνθρωποι στην πιο κρίσιμη στιγμή της σταδιοδρομίας τους. Βλέπεις τους υποψηφίους της ΝΔ να έχουν κυριολεκτικά λιώσει στο τρέξιμο για το κυνήγι του σταυρού, με τους Συριζαίους συναδέλφους τους να την αράζουν με τις ώρες σε κάποιο μέρος που διαλέγουν, δίχως την παραμικρή διάθεση να πάνε παρακάτω.
Οι νεοδημοκράτες έχουν ήδη αγοράσει μικρότερο νούμερο κουστούμι σε σύγκριση μ’ αυτό που φορούσαν όταν ξεκίνησαν την προεκλογική τους εκστρατεία (κάθε πέντε κιλά απώλεια βάρους είναι ένα νούμερο μικρότερο στο ρούχο), ενώ οι Συριζαίοι όλο και παχαίνουν. Όπου βρουν φιλικό περιβάλλον την αράζουν, κατεβάζουν κι όλα τα κεράσματα (τρώω από άγχος που λένε και κάποιες κυρίες), να σου τα παραπάνω κιλά.
Όλοι σας έχετε γνωστούς σε χωριά, σε γειτονιές ή σε μαγαζιά που είναι στα κέντρα των πόλεων. Ρωτήστε τους πόσους και ποιους υποψηφίους είδαν την τελευταία βδομάδα και θα διαπιστώσετε πόσο δίκιο έχω. Έχουν δει νεοδημοκράτες, πασοκτζήδες, ΚΚΕδες, αλλά Συριζαίους ούτε για δείγμα. Μην ακούτε που το Μαξίμου διαρρέει ότι έχει ανέβει ξανά η αισιοδοξία τους διότι αυξάνεται –δήθεν- η συσπείρωση τους. Σαχλαμάρες. Είναι πιο παραδομένοι κι απ’ τους παραδομένους.
Όλα τα έχουν αφήσει στον Τσίπρα που τρέχει σε περιοδείες και στην Αχτσιόγλου (μαζί με τρεις-τέσσερις ακόμα) που βγαίνουν στα κανάλια. Στην πιάτσα δεν κυκλοφορεί κανένας άλλος τους. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς ξέρουν πως δεν πρόκειται να εκλεγούν, οπότε δεν βλέπουν και κανέναν σοβαρό λόγο να τρώνε τις σόλες τους στους δρόμους. Πάνε το πρωί στο γραφείο τους, αν μπει κανένας οπαδός ανταλλάσσουν καμιά κουβέντα, αν περάσει ο Τσίπρας από την περιοχή πάνε να τον συνοδεύσουν, αλλά έξω στις γειτονιές, στα σοκάκια και στα καφενεία δεν πολυβγαίνουν. Εδώ καλά-καλά δεν σηκώνουν το τηλέφωνο να τακτοποιήσουν τη μία μοναδική εμφάνιση που έχουν σε κάθε κανάλι και τις δύο που έχουν σε κάθε ραδιόφωνο. Βαριούνται να κάνουν ως και αυτό.
Αυτή την στιγμή, ο προεκλογικός αγώνας του ΣΥΡΙΖΑ γίνεται από δέκα-δεκαπέντε ανθρώπους όλους κι όλους. Το υπόλοιπο στράτευμα την έχει αράξει στην καρέκλα του και περιμένει να περάσει ο χρόνος. Δεν φοβούνται να βγουν έξω, όπως οι νεοδημοκράτες ή οι ΠΑΣΟΚοι το 2014-15. Δεν αντιμετωπίζουν καμία απειλή. Απλώς πέφτουν πάνω σε μια αδιαφορία και απαξίωση που τους τσακίζει χειρότερα. Υπάρχει γύρω τους ένα κλίμα που τους φωνάζει σιωπηλά ότι κάθε προσπάθεια τους είναι βαφτισμένη στην ματαιότητα. Ούτε το κόμμα τους θα βγει, ούτε αυτοί θα εκλεγούν, εκτός κι αν πρόκειται για λίγες δεκάδες μεγαλοστελέχη. Όλοι οι υπόλοιποι ήδη σκέφτονται τι θα απογίνουν την επόμενη μέρα. Τελικά πρόκειται για τις πιο βαρετές εκλογές…
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια