Γράφει ο Θάνος Οικονομόπουλος
Χαμηλοί, γενικά, τόνοι με κάποιες κραυγές οξύτητας και απελπισίας από έναν οργισμένο και συνάμα ταραγμένο, λόγω...«μυστικής βοής των πλησιαζόντων γεγονότων», Αλέξη Τσίπρα. Μόνος στην σκηνή, χωρίς τον υπόλοιπο θίασο στην «αυλαία», αφού πήρε πάνω του όλη την εκστρατεία των ευρωεκλογών και δεν άκουσε όσους τον συμβούλευαν να στήσει τον Μάιο και τις εθνικές κάλπες.
Κανένας δημόσιος φανατισμός (ακόμη και στο διαδίκτυο υποτονικές θα έλεγες οι ένθεν κακείθεν φωνές), τα προεκλογικά τηλεοπτικά πάνελ δεν θέλγουν τηλεθεατές, παρά τις κραυγές και τις χοντράδες κάποιων περιθωριακών «αρχηγών» που πασχίζουν να ανεβάσουν τα δημοσκοπικά τους ευρήματα στο όριο εισόδου στην Βουλή.
Οι κεντρικοί μονομάχοι, αποφεύγουν τις «μεγάλες λαϊκές συγκεντρώσεις» (έτσι κι’ αλλιώς, ούτε «μεγάλες» ούτε «λαϊκές» αποδείχθηκαν πως είναι στις εκλογές της 26ης Μαΐου) και επιλέγουν στοχευμένες και σε τοπικό επίπεδο περιοδείες-επισκέψεις και επαφή με τον κόσμο. Που θέλει διάλογο, πειστικό λόγο, λύσεις στα ζωτικά του προβλήματα.
Το πρωτοφανές αυτό φαινόμενο, έχει κάποια εξήγηση.
Τόσο ο Μητσοτάκης όσο και ο Τσίπρας, ανέβασαν στροφές στην προεκλογική περίοδο του Μαΐου. Ανήγαγαν εκείνες τις κάλπες σε «πρόκριμα» και «δημοψήφισμα» για το ποια θα είναι η επόμενη κυβέρνηση-χωρίς να είναι αυτό το διακύβευμα. Και σ’ εκείνη την κούρσα, πρώτος και με μεγάλη διαφορά τερμάτισε ο πρόεδρος της ΝΔ. Η ΝΔ γενικά...
Πόσες... «τσιτωμένες» προεκλογικές εκστρατείας, πια, ν’ αντέξει ο κόσμος και μάλιστα ντάλα κατακαλόκαιρο. Ιδίως όταν με τις ευρωπαϊκές και αυτοδιοικητικές κάλπες έδειξε την «τάση» του, την αφόρητη κόπωση του από κούφιες περιεχομένου «σκληρές αντιπαραθέσεις», την αδιαφορία του ανούσιες παρελθοντολογίες και επιμερισμό ευθυνών. Όταν το παρόν είναι φοβερά δύστοκο και το μέλλον, το «αύριο», εξαιρετικά απαιτητικό σε καινοτομίες και αλλαγές νοοτροπίας για να επιτρέπει αόριστες...ιστορικές κοκορομαχίες.
Ο Μητσοτάκης, το’ πιασε το μήνυμα. Έκοψε με το μαχαίρι τις άγονες παρελθοντολογίες, αδιαφόρησε επιδεικτικά (σε βαθμό που... εξόργισε τον αντίπαλό του) για κοκορομαχίες και τεχνητή πόλωση, αποφεύγει συστηματικά ν’ αναφέρεται στο χθες, εστιάζει τον λόγο του στο αύριο, τις απαιτήσεις και τις προκλήσεις του.
Μιλάει, σχεδόν μονότονα, για προγράμματα και πολιτικές, τον τρόπο και τον χρόνο στον οποίον θα υλοποιηθούν, για στόχους που είναι εκ των ων ουκ άνευ να επιτευχθούν, αν ο τόπος θέλει να έχει δικαίωμα στην ελπίδα. Μιλάει για σφιχτή διαχείριση, για στοχευμένα χαμηλότερη φορολογία για να κινηθεί η αγορά, να έρθουν επενδύσεις, να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας Υπόσχεται τα λιγότερα δυνατά, δεν χαϊδεύει λαϊκίστικα αυτιά, εκπέμπει την εικόνα ενός υπεύθυνου κυβερνήτη που ξέρει τι φουρτούνες( εθνικά θέματα, ΔΕΗ, τραπεζικό σύστημα, ανάγκη επανασχεδιασμού της παραγωγικής δομής της χώρας κ.λ.π.) καλείται ν’ αντιμετωπίσει.
Ο Τσίπρας, από την άλλη πλευρά, αφού διαπίστωσε στην προηγούμενη προεκλογική ότι η «παροχολογία» και οι... υποσχετικές προσλήψεων δεν απέδωσαν, ο κόσμος δεν «τσίμπησε», ο... μπαμπούλας της νεοφιλελεύθερης «ακροδεξιάς» δεν έπιασε, υποχρεώθηκε από την τακτική του αντιπάλου του ν’ αναδιπλωθεί να μιλήσει κι’ αυτός «προγραμματικά».
Μόνο που, επειδή ήταν ανέτοιμος (και ουσιαστικά και επικοινωνιακά) για μια τέτοια προεκλογική αντιπαράθεση ουσίας με αντιπαράθεση σχεδίων και κοστολογημένων πολιτικών, περιορίζεται πια στις καταγγελίες για «κρυφό νεοφιλελεύθερο ακροδεξιό» πρόγραμμα της ΝΔ (για το δικό του σχέδιο, κουβέντα), επιδίδεται σε μια εκστρατεία κινδυνολογίας και εκφοβισμού της κοινωνίας «αν έρθουν οι άλλοι...», και ζητάει κουραστικά και επίμονα επικοινωνιακές κόντρες, προσωπικές αντιπαραθέσεις και... man to man debate, να ανάψουν τα αίματα,να χυθεί λάδι στην φωτιά που πασχίζει να βάλει 10 μέρες πριν από τις κάλπες...
Οι «πολλοί», για τους οποίους βαυκαλίζεται ότι μάχεται ο κ. Τσίπρας, κουράστηκαν, απογοητεύθηκαν, τον εγκαταλείπουν. Είχε την ευκαιρία (αλλά όχι το πρόγραμμα, την σύνεση και την διάθεση για συστηματική δουλειά-μόνο ιδεοληψίες, ψέμματα και αλαζονεία) να τους κρατήσει. Δεν το ήθελε, δεν το πέτυχε-αδιάφορο. Τώρα μένει μόνος. Και λίγος...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια