Γράφει ο Μενέλαος Τασιόπουλος
No way
Αιτία οι έγκυρες πληροφορίες που έχουν περιέλθει στην αντίληψη τους σύμφωνα με τις οποίες η Ουάσιγκτον , σε υψηλότατο επίπεδο, έχει στείλει περίπου τελεσίγραφο προς την ηγεσία Ερντογάν στη γείτονα σύμφωνα με το οποίο θα θεωρηθεί ως απολύτως απαράδεκτο από αμερικανικής πλευράς – στο στρατιωτικοί επίπεδο πολύ περισσότερο στο οικονομικό- τυχόν εγχείρημα γεώτρησης για τον εντοπισμό ενεργειακών αποθεμάτων στην περιοχή του Αιγαίου πελάγους , εντός της θεωρητικής οριογραμμής των ελληνικών ζωνών οικονομικής εκμετάλλευσης , σύμφωνα και με το νέο διεθνές δίκαιο της θάλασσας.
Με πιο απλή διατύπωση οι ΗΠΑ δεν αφήνουν κανένα περιθώριο στην Τουρκία να παρέμβει επεκτατικά στην γραμμή μεταξύ Δαρδανελίων και Σουέζ εντός της Ελληνικής εθνικής και οικονομικής δικαιοδοσίας. Από την άλλη πλευρά η Άγκυρα αναζητά μια γρήγορη νίκη , με προσάρτηση εδαφών ή ζώνης οικονομικής εκμετάλλευσης στη θάλασσα που τουλάχιστον να διασπά την απομόνωση της , από την ενότητα των ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου εφόσον οριοθετηθούν και οι τρεις ή την συμμαχική δομή των τριών δυνάμεων με το Ισραήλ και κλιμακωτά την Ιορδανία, την επονομαζόμενη πλέον και «μεσογειακή εταιρική σχέση».
Δύο κράτη
Η μόνη λύση για το καθεστώς Ερντογάν που δεν δείχνει ότι προκαλεί θερμή σύρραξη ή πολεμική αναμέτρηση ακόμη και με την Ελλάδα, με το μικρότερο κόστος από πλευράς κυρώσεων από την πλευρά τόσο των Βρυξελλών όσο και της Ουάσιγκτον, στο όριο της ανοχής από την πλευρά της Μόσχας και σίγουρα του Λονδίνου είναι η προσάρτηση των κατεχομένων - Τουρκικής Δημοκρατίας της Βορείου Κύπρου (ΤΔΒΚ) για την Άγκυρα . Η διαδικασία αυτή ξεκίνησε ήδη ελάχιστο χρόνο πριν τις επαναληπτικές εκλογές στην Κωνσταντινούπολη, με την Άγκυρα σε κλοιό απομόνωσης από τις δυτικές δυνάμεις και σε πλήρη σύγχυση ως προς την στρατηγική της στην Ανατολική Μεσόγειο .
Συγκεκριμένα ο φερόμενος ως πρωθυπουργός του μη αναγνωρισμένου διεθνώς κράτους της Βορείου Κύπρου Ερσίν Τατάρ μισό περίπου αιώνα μετά τους Αττίλες 1και 2 , κήρυξε μέσα από την ανακοίνωση της προσάρτησης της περιοχής των Βαροσίων ή Βαρόσι ( νότιος Αμμόχωστος) την διάθεση από πλευράς Τουρκοκυπρίων( λέγε με έποικους) της de facto προσάρτησης του βόρειου κατεχομένου από τη δεκαετία του 1970 μέρους της Κύπρου στην Τουρκία. Επίσης την μονομερή διάθεση για το τέλος των διαπραγματεύσεων ή των προθέσεων για συμφωνία σε μια διζωνική , δικοινοτική ομοσπονδία , με άρση του καθεστώτος κατοχής από την πλευρά της Τουρκίας στην Κύπρο.
Δηλώσεις
Ο φερόμενος ως πρωθυπουργός της ΤΔΒΚ Ερσίν Τατάρ δήλωσε συγκεκριμένα: «Δίνουμε ένα μήνυμα στον κόσμο. Στο νησί υπάρχουν δύο χωριστοί λαοί και δύο κράτη… Από εδώ και πέρα δεν θα μπορεί να υπάρξει λύση ομοσπονδίας . Η ΤΔΒΚ θα συνεχίσει το δρόμο της». Αφού μάλιστα αναφέρθηκε στην «προστασία» της Τουρκίας ως εγγυήτριας δύναμης για την ΤΔΒΚ απευθυνόμενος προφανώς προς τους Ελληνοκύπριους δήλωσε : «ελάτε πλέον να μάθουμε να ζούμε ο ένας δίπλα στον άλλο , από εδώ και εμπρός δεν γίνεται λύση ομοσπονδίας στην Κύπρο. Αυτό έχει αποκαλυφθεί..».
Σε μια περίπτωση που η Τουρκία προχωρήσει σε μια κίνηση προσάρτησης της ΤΔΒΚ , το πλέον πιθανό είναι ότι οι Τουρκοκύπριοι θα χάσουν τα ευρωπαϊκά τους διαβατήρια. Αλλά η Τουρκία θα αποκτήσει δικαιώματα στις ΑΟΖ της Κύπρου , τουλάχιστον στο πεδίο που αναλογεί στο Βόρειο κομμάτι.
Οκτώ επιπτώσεις
-Αυτό θα έχει σαν άμεσο αποτέλεσμα να κατορθώσει η Τουρκία να διασπάσει την ενότητα των ΑΟΖ Ελλάδας, Κύπρου, Αιγύπτου χωρίς να επιχειρήσει στις περιοχές του Αιγαίου , ανοικτά του Καστελόριζου, όπου αυξάνονται οι πιθανότητες θερμής σύρραξης με την Ελλάδα.
-Η Ελλάδα από την πλευρά της μπορεί ταυτόχρονα με αυτόν τον πιθανότατα επονομαζόμενο «Αττίλα 3» , να ανακηρύξει και στη συνέχεια να οριοθετήσει με «προστατευμένες» διαπραγματεύσεις από τον διεθνή παράγοντα τις δικές της ΑΟΖ στη βάση της «μέσης γραμμής».
-Τα Βαρόσια παρά το γεγονός ότι στην παρούσα φάση διακηρύσσεται από την μη αναγνωρισμένη διεθνώς ηγεσία της ΤΔΒΚ , ότι θα γίνουν Λας Βέγκας, όπως και ολόκληρη η Αμμόχωστος μπορεί να επιστραφεί, κατόπιν διαπραγματεύσεων στην Ελληνοκυπριακή πλευρά σε μια διαδικασία «παραχωρήσεων αντί αναγνώρισης» του νέου καθεστώτος από την πλευρά των Ελλήνων.
-Αν η Τουρκία προχωρήσει σε μια τέτοια διαδικασία η Κύπρος στην ουσία «τριχοτομείται» και δεν «διχοτομείται» με δεδομένο ότι αποκτούν «επήρεια» επί των εδαφών της και οι τρείς αναγνωρισμένες ως «εγγυήτριες δυνάμεις». Η Τουρκία στο βόρειο κομμάτι, η Ελλάδα ως «προστάτιδα δύναμη» στο νότιο και η Βρετανία με την κατοχή των βάσεων που διατηρεί και σήμερα και έχουν καθεστώς κράτους. Άρα το καθεστώς των εγγυητριών δυνάμεων στην Κύπρο , που καθιερώθηκε από τις συνθήκες ανεξαρτησίας του νησιού , καταλήγει μάλλον με έναν δραματικό τρόπο , δικαιώνοντας τους Κρήτες που ιστορικά επεδίωξαν εξαρχής και αδιαπραγμάτευτα την ένωση με την Ελλάδα.
- Η Ελεύθερη Κύπρος σε κάθε περίπτωση αποκτά το δικαίωμα εξοπλισμού της και στρατιωτικής προστασίας σε κάθε περίπτωση από την Ελλάδα , ενδεχομένως και από την σύμμαχο χώρα το Ισραήλ- δύο χώρες υπερ-εξοπλισμένες στρατιωτικά – με ενδεχόμενο ένταξης στο ΝΑΤΟ.
-Η Κύπρος ενδεχομένως να διαπραγματευτεί από τα δύο ανεξάρτητα κράτη την συγκρότηση «χαλαρής συνομοσπονδίας» περιορισμένου εύρους και ειδικού σκοπού σε σχέση με την Ευρώπη , στην περίπτωση που η Τουρκία αντιμετωπίσει την επονομαζόμενη ΤΔΒΚ ως «προτεκτοράτο», συνδεδεμένο με ειδική σχέση με την ΕΕ και όχι με πλήρη προσάρτηση των εδαφών στην ηπειρωτική Τουρκία.
- Ο Ερντογάν με τον «Αττίλα 3» θα έχει να επιδείξει προς τους σκληροπυρηνικούς οπαδούς του και τους κυβερνητικούς συμμάχους του ΑΚΡ , τους «γκρίζους λύκους» εθνική επιτυχία με την πρόσκτηση εδαφών και επιρροής στον χρυσοφόρο ενεργειακά και στρατηγικά χώρο της Αν. Μεσογείου.
- Η de facto αυτή επίλυση του Κυπριακού , στη βάση των δεδομένων της εισβολής και της κατοχής, θα δώσει δυναμική στον διακανονισμό συνολικά της Ελληνοτουρκικής διαφοράς, αφού και η Ελλάδα θα έχει ορίσει ταυτόχρονα με την πρόκτηση του Κυπριακού Βορρά από την Τουρκία , τα σύνορα της στη θάλασσα και τον αέρα αλλά και τις ζώνες οικονομικής εκμετάλλευσης. Ο όλος διακανονισμός θα συμπληρωθεί από διεθνείς πιέσεις για την άμεση αμοιβαία αναγνώριση των νέων δεδομένων χωρίς μακροχρόνιες προσφυγές σε διεθνές δικαστήριο και χωρίς την χρήση στρατιωτικής βίας.
Το ερώτημα
Όλα τα παραπάνω μπορεί να χαρακτηριστούν μια διαδικασία win-win ; Δύσκολη μια τέτοια αξιολόγηση. Μάλλον θα το κρίνει η ιστορία εφόσον οι καταστάσεις τελικά εξελιχθούν με αυτόν τον τρόπο…
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια