Γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος
Έναν χρόνο αργότερα, το 2015, ο τότε Συντηρητικός πρωθυπουργός Κάµερον, στην προσπάθειά του να αποτρέψει εκλογικό διεµβολισµό του από τον Φάρατζ, δεσµεύθηκε στη διεξαγωγή δηµοψηφίσµατος για την παραµονή ή µη της χώρας στην ΕΕ. Σήµερα ο Φάρατζ, επικεφαλής του κόµµατος του Brexit, φαίνεται, σύµφωνα µε τις δηµοσκοπήσεις, να αξιοποιεί το βραχυκύκλωµα της κυβέρνησης αλλά και της αντιπολίτευσης στη διαχείριση του Brexit.
Η αυτοαπαξίωση Συντηρητικών και Εργατικών είναι κυρίαρχη και έτσι κανείς δεν ασχολείται ή δεν θυµάται την άτακτη φυγή του Φάρατζ από το πολιτικό προσκήνιο την εποµένη της επικράτησης του Brexit τον Ιούνιο του 2016. Όταν ο Φάρατζ έρχεται πρώτος στις πρόσφατες δηµοκοπήσεις και ακολουθούν οι Εργατικοί, οι Φιλελεύθεροι ∆ηµοκράτες, µε τελευταίους τους Συντηρητικούς µε ποσοστό µόλις 11%, µιλάµε για ανατροπή µείζονος κλίµακας και στο πολιτικό σκηνικό του Ηνωµένου Βασιλείου και κυρίως στη διαπραγµάτευση του Brexit.
Έτσι, το αδιανόητο σενάριο ενός σκληρού Brexit -αδιανόητο και για τη Βρετανία και για την υπόλοιπη ΕΕ- επανέρχεται ως ρεαλιστικό ενδεχόµενο. Αν µετά τον προβλεπόµενο θρίαµβό του στις ευρωεκλογές ο Φάρατζ και το κόµµα του Brexit δείξουν ότι έχουν δυναµική να προκαλέσουν ανατροπή σε ενδεχόµενες πρόωρες εθνικές εκλογές, τότε το σκηνικό ενός σκληρού Brexit θα έχει στηθεί, µε το ατύχηµα να είναι αναµενόµενο και προαναγγελθέν. Προφανώς, στη συντεχνιακή του εσωστρέφεια το βρετανικό πολιτικό σύστηµα και κυρίως το Συντηρητικό Κόµµα και το Εργατικό Κόµµα έστρωσαν κόκκινο χαλί στον Φάρατζ.
Από µόνη της η διεξαγωγή ευρωεκλογών σε µια χώρα που πριν από τρία χρόνια ψήφισε υπέρ της αποχώρησης από την ΕΕ είναι οµολογία βαθιάς κρίσης. Η πιθανή πρωτιά του Φάρατζ δεν σηµαίνει ότι η πλειονότητα των ψηφοφόρων είναι υπέρ του σκληρού Brexit, αλλά ότι αποδοκιµάζει το πολιτικό σύστηµα της χώρας, µια επιλογή µε βαριές συνέπειες εντός και εκτός συνόρων.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια