Όταν το αξίωμα σε υπερβαίνει και αδυνατείς να το υπηρετήσεις...

Η ένταση της μεμονωμένης διαμαρτυρίας δεν δικαιολογεί την αποχώρηση της κυρίας Χατζηγεωργίου από την εκδήλωση για τα 20 χρόνια του Παπαγεωργίου.

Το χθεσινοβραδινό περιστατικό της αποχώρησης της υφυπουργού Εσωτερικών (τομέας Μακεδονίας Θράκης) Ελευθερίας Χατζηγεωργίου από την εκδήλωση για τη συμπλήρωση είκοσι χρόνων λειτουργίας του νοσοκομείου «Παπαγεωργίου» δεν συναντάται συχνά, ακόμη και στα πρώτα σκληρά μνημονιακά χρόνια. Ένα κυβερνητικό στέλεχος διακόπτει την ομιλία της και αποχωρεί ενοχλημένη από την αίθουσα, επειδή κάποιοι διαφώνησαν με ορισμένα από τα λεγόμενά της. Η ένταση της μεμονωμένης διαμαρτυρίας δεν δικαιολογεί την αποχώρηση της κυρίας Χατζηγεωργίου.

Η όλη στάση της στη χθεσινή εκδήλωση απέδειξε ότι το αξίωμα, έστω και αυτό του υποβαθμισμένου χαρτοφυλακίου της, τελικώς την υπερβαίνει. Ότι αδυνατεί να το υπηρετήσει.

Η υφυπουργός υπέπεσε χθες σε δύο σφάλματα. Το πρώτο ήταν όταν μπροστά σε ένα ειδικό κοινό, αποτελούμενο κυρίως από ιατρικό, νοσηλευτικό και διοικητικό προσωπικό του «Παπαγεωργίου», δεν περιορίστηκε σε αναφορές για την εικοσαετή επέτειο λειτουργίας του νοσοκομείου, αλλά επέλεξε να εκθειάσει το κυβερνητικό έργο στον τομέα της Υγείας ωσάν να απευθυνόταν από προεκλογικό βήμα.

Το δεύτερο σφάλμα της ήταν ότι δεν κατάφερε να διαχειριστεί τις ελάχιστες είναι αλήθεια διαμαρτυρίες της πλατείας και επέλεξε να διακόψει την ομιλία της και να αποχωρήσει από την αίθουσα εμφανώς ενοχλημένη, αφήνοντας εμβρόντητους τους διοργανωτές. Στην αποχώρησή της, δε, την ακολούθησε η μητέρα της, διορισμένη στο δ.σ. του νοσοκομείου καθώς και τα υπόλοιπα δύο, επίσης διορισμένα από την κυβέρνηση μέλη της διοίκησης.

Η κ. Χατζηγεωργίου δεν είναι η πρώτη, ούτε φυσικά θα είναι η τελευταία πολιτικός που αποδοκιμάζεται, έστω και χλιαρά στη διάρκεια ομιλίας της. Σπανίως, όμως, έχουμε δει κατά το παρελθόν, πολιτικούς να το βάζουν στα πόδια, εγκαταλείποντας το βήμα. Είναι προφανές ότι η υφυπουργός είχε μάθει να λειτουργεί έως τώρα σε ασφαλή κομματικά και κυβερνητικά γραφεία και σε προστατευμένα ακροατήρια. Και μόλις ξανοίγεται στην κοινωνία και εισπράττει την ενόχλησή της, τότε φυγομαχεί, εγκαταλείπει και επιστρέφει και πάλι στο ασφαλές υπουργικό γραφείο για να συντάξει μια ατυχέστατη ανακοίνωση, αποκαλώντας «τραμπούκους» και «φασίστες» όσους δεν συμμερίζονται τις απόψεις της. Όμως, παραφράζοντας τον Μανώλη Αναγνωστάκη, «Δεν έφταιγεν η ίδια, τόση ήτανε»…

Νίκος Ηλιάδης

Πηγή Voria.gr

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.