Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη
Πολλές φορές η απέχθεια και η αποδοκιμασία της πολιτικής μίας χώρας μας οδηγεί , λανθασμένα, στο να αναπτύσσουμε μίσος και για τους απλούς κατοίκους της, θεωρώντας τους ως την προέκταση του κακού.
Είναι γεγονός πως το αίσθημα της αδικίας ή της απόλυτης διαφωνίας για τον τρόπο που ασκεί την πολιτική της εξουσία μία χώρα , ξεσπάει πολλές φορές και σε άτομα που δεν ευθύνονται, απλά και μόνο επειδή έτυχε να είναι πολίτες της χώρας αυτής. Το ίδιο ακριβώς είχε συμβεί και στη Ναζιστική Γερμανία; άνθρωποι μίσησαν , εξαιτίας του κακού που είχαν υποστεί ,οτιδήποτε γερμανικό μη μπορώντας να διακρίνουν πως η απάνθρωπη και παράλογη ιδεολογία του Ναζισμού ανήκε σε ορισμένα άτομα και πως υπήρχαν πολλοί Γερμανοί που ήταν εντελώς αντίθετοι με αυτή.
Άλλο πράγμα η πολιτική και άλλο οι άνθρωποι. Αν πραγματικά, μπορούσαμε να δούμε τις καρδιές όλων των Γάλλων, των Αμερικάνων, των Τούρκων, των Άγγλων , τότε θα διαπιστώναμε πως πάρα πολλοί από αυτούς είναι εντελώς αντίθετοι στον τρόπο με τον οποίο ασκείται η πολιτική εξουσία της χώρας τους όπως και οι αντιλήψεις που τη διέπουν. Εννοείται πως θα υπάρχουν και εκείνοι που θα συμφωνούν , αλλά αυτό δεν πρέπει να μας οδηγεί σε μία απόλυτη απόρριψη και προκατειλημμένη στάση απέναντι σε μία ολόκληρη χώρα. Το να μισούμε μία ολόκληρη χώρα και κάθε άνθρωπο που απλώς ανήκει σε μία συγκεκριμένη εθνικότητα εξαιτίας της κακής πολιτικής μίας χώρας, οδηγεί αναπόδραστα στο ρατσισμό.
Είναι σημαντικό να διαχωριστεί μέσα στο μυαλό μας η κακή πολιτική μίας χώρας από τους κατοίκους μίας χώρας. Ας μη μισεί κάποιος ανθρώπους για την εθνικότητα με την οποία γεννήθηκαν, ούτε να τους επιρρίπτει ευθύνες για την όποια εγκληματική , απάνθρωπη ή ανήθικη ιδεολογία ακολούθησε ή ακολουθεί μία πολιτική ηγεσία.
0 Σχόλια