Μια πρώτη προσέγγιση και προβληματισμοί.
Γράφει ο Αλέξανδρος Νίκλαν
Σύμβουλος Θεμάτων Ασφαλείας - IISCA Sec Group
Ο δράστης φαίνεται πώς έχει ψυχρή διάθεση. Το να ακούς μουσική λίγο πριν την επίθεση δείχνει άτομο που έχει αποφασίσει να κάνει εν ψυχρώ δολοφονία και με σχέδιο.
Τα όπλα φαίνεται πως έχουν υποστεί μετατροπές και ένα εξ αυτών είναι καθαρά όπλο πολεμικής χρήσης (AR-15) αφού οι ριπές του φαίνονται και ακούγονται καθαρά ως αυτές από αυτόματο μηχανισμό.
Ο δράστης είναι εκπαιδευμένος, αλλά όχι τόσο ώστε να θεωρηθεί βετεράνος. Αρχικά, κάνει είσοδο με καραμπίνα την οποία αδειάζει όλη εντός της εισόδου έτσι ώστε να δημιουργήσει πανικό. Αμέσως μετά πετάει το αρχικό του όπλο (δεν το κάνει αυτό εύκολα αρχάριος) και παίρνει το αυτόματο. Η χρήση «στρόμπο» επάνω σ’ αυτό ως φακού που έχει ως σκοπό να μπλοκάρει τις αισθήσεις του στόχου καθώς και το γεγονός ότι αλλάζοντας κατεύθυνση προς τους στόχους, δεν κατεβάζει πολύ το όπλο του, αλλά τόσο όσο χρειάζεται, δείχνει πώς έχει χρησιμοποιήσει όπλο στο παρελθόν. Παράλληλα και η τακτική (drop n pop) αλλαγή του γεμιστήρα χωρίς δυσκολία δείχνει μυική μνήμη την οποία μόνο μετά από συχνή χρήση μπορεί κάποιος να έχει.
Οι κινήσεις και οι πυροβολισμοί προς τα θύματα δείχνουν ότι διακατέχεται από μένος (θυμό) καθώς μετά την είσοδο του, παρά το γεγονός ότι έχει χτυπήσει όλους τους παρευρισκόμενους, προχωράει και ρίχνει χαριστικές βολές ενώ στο τέλος ρίχνει σπρέι βολών, δείχνοντας τόσο την αίσθηση φανατισμού που έχει εκείνη την στιγμή όσο και την έλλειψη ικανότητας ενός βετεράνου ή επαγγελματία εκτελεστή ο οποίος δύσκολα θα προχωρούσε σε μια ανάλογη κίνηση κατά την επίθεση, γνωρίζοντας ότι ο χρόνος τρέχει. Και συνήθως ο χρόνος είναι κύριος παράγοντας για την σύλληψη του εκάστοτε δράστη.
Εκτός από τα παραπάνω όμως, υπάρχει ένα σύνολο άλλων παραμέτρων που χρήζουν σημασίας. Πιο συγκεκριμένα:
Ο ίδιος φαίνεται πως είχε προβολή των σκεπτικών του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με αποκορύφωμα ένα μανιφέστο 73 σελίδων με τίτλο «Η Μεγάλη Αντικατάσταση» (Τhe Great Replacement) στο οποίο καταφέρεται με οργή εναντίον του Ισλάμ και των υποστηρικτών του, ενώ στηρίζει μια ιδεολογία που προσεγγίζει αυτή της «Άριας Φυλής».
Η αναφορά στην Τουρκία, τόσο πάνω στον οπλισμό του ( όπου γράφει την λέξη «tourkofagos» ψευδώνυμο του Νικήτα Σταματελόπουλου, γνωστού ως Νικηταρά, ηγετική μορφή της Ελληνικής Επανάστασης του 1821) όσο και στις προτροπές του να δολοφονηθεί ο Τούρκος Πρόεδρος και άλλοι πολιτικοί που στηρίζουν το μεταναστευτικό, συνδυάζεται με την αναφορά σε διάφορες άλλες ιστορικές ημερομηνίες μαχών με το Ισλάμ. Η απεικόνιση και ταύτιση του Ερντογάν με το Ισλάμ, είναι προϊόν μετάδοσης πληροφοριών τόσο από τα ΜΜΕ όσο και από την στάση του ίδιου του Τούρκου Προέδρου ο οποίος μέσα από τις δημόσιες εμφανίσεις του και τον χαιρετισμό «ραμπιά», την κίνηση με τα τέσσερα δάκτυλα όρθια και τον αντίχειρα κλεισμένο, διεκδικεί τον ρόλο του εκπροσώπου επί γης για τον Μουσουλμανικό κόσμο. Το ίδιο συμβαίνει και για την Αγία Σοφία καθώς ανέκαθεν αποτελούσε μια εικόνα των «Ναϊτών» και των «Σταυροφόρων» ως το λίκνο κατά του Ισλάμ αλλά και σημείο προς απελευθέρωση έναντι της ημισελήνου. Δεν είναι τυχαίες οι αναφορές ακόμα και από το Βατικανό στον 11ο και 12ο αιώνα , για τον συγκεκριμένο ναό, παρά το Σχίσμα των δυο Εκκλησιών.
Τα ονόματα και οι ημερομηνίες στον οπλισμό, δείχνουν ξεκάθαρα μένος κατά του Ισλάμ και των οπαδών του. Όμως παράλληλα αποτελούν και ένα «πολεμικό μαρκάρισμα/σημάδι» σαν και αυτά που είχαν στον WWII οι πιλότοι των πολεμικών αεροσκαφών, όταν κατέρριπταν αντίπαλα αεροσκάφη και μάρκαραν τις επιτυχίες τους. Είναι κάτι σαν σημείο έμπνευσης και ηθικής ενδυνάμωσης για τον ίδιο. Παρόμοια σκαλίσματα είχαν και τα ξίφη των σταυροφόρων στο παρελθόν, όταν είχαν πολλές μεγάλες μάχες στο ιστορικό τους. Τα σκαλίσματα γινόντουσαν στις λαβές και καλύπτονταν με δέρμα.
Χαρακτηριστικά αναφέρουμε δυο ημερομηνίες:
732 Βattle of Τours: Η μάχη του Πουατιέ ή μάχη της Τουρ ήταν μια μάχη μεταξύ των ενωμένων δυνάμεων των Φράγκων και των Βουργουνδών υπό την ηγεσία του Κάρολου Μαρτέλου ενάντια στους Άραβες υπό τον Αμπντούλ Ραχμάν Ιμπίν Αλ Γκαφίκι που ήδη είχαν προωθηθεί και καταλάβει την Ισπανία. Η μάχη έληξε με νίκη των πρώτων. Η μάχη αυτή αποτελεί ορόσημο για την ευρωπαϊκή μεσαιωνική ιστορία, καθώς αυτή έκρινε την αποσόβηση του κινδύνου από την αραβική εξάπλωση στην Δυτική Ευρώπη.
Lepanto 1571: Η Ναυμαχία της Ναυπάκτου αποτελεί μια από τις σημαντικότερες ναυμαχίες της παγκόσμιας ιστορίας. Αποτελεί επίσης και έναν ιστορικό σταθμό στη ναυτική τακτική, καθώς σήμανε ουσιαστικά το τέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Μεσόγειο.
Η ζωντανή μετάδοση μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο, όσο και αν κάποιοι μη ειδικοί αδυνατούν να το εντοπίσουν. Έχουν υπάρξει ζωντανές εκτελέσεις από τζιχαντιστές (υπενθυμίζουμε τις εκτελέσεις που πραγματοποιούσε ο Jihadi John) με στόχο να προκαλέσουν μεγαλύτερη εντύπωση και αντίκτυπο στον κόσμο. Στην συγκεκριμένη περίπτωση ο τρομοκράτης ακολούθησε το παράδειγμα του φανατικών του Ισλάμ, αλλά εναντίον τους.
Αν και όχι άμεσο δεδομένο σε συσχέτιση με την συγκεκριμένη επίθεση, οφείλω να τοποθετήσω κάτι εδώ, διότι υπάρχει μια σχετική παράνοια χωρίς λόγο. Αναφέρομαι στο ζήτημα της ταύτισης της επίθεσης με τα videogames FPS (First Person Shooter) με τα οποία προφανώς και δεν υπάρχει καμία σχέση, παρά μόνο στην φαντασία κάποιων. Οι επιθέσεις με όπλα και ειδικά οι χρήσεις οπλισμού και μάλιστα με (δυστυχώς) τέτοιο «αποτελεσματικό τρόπο» από τρομοκράτες, θέλουν εκπαίδευση και εξοικείωση με πραγματικό εξοπλισμό και όχι με ένα πληκτρολόγιο και μια οθόνη. Υπάρχουν παράμετροι που σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να εκτελεστούν από έναν άνθρωπο που παίζει video games. Αν αυτό ίσχυε, προφανώς όσοι παίζουν παιχνίδια με αυτοκινητάκια, θα μπορούσαν να κατακτήσουν και το πρωτάθλημα F1 ως έμπειροι video gamers. Οι τρομοκρατικές επιθέσεις με όπλα δεν έχουν καμία σχέση με την ψηφιακή απεικόνιση ενός παιχνιδιού. Απολύτως καμία!
Θα πρέπει τώρα να φτάσουμε και στην δική μας χώρα, όσο και αν ο συσχετισμός αρχικά φαίνεται μακρινός.
Η επίθεση στην Ν.Ζηλανδία όπως είδαμε έγινε σε τζαμί. Εμείς ετοιμαζόμαστε να προχωρήσουμε στην κατασκευή τζαμιού. Μέχρι στιγμής ευτυχώς στην Ελλάδα δεν έχουμε τέτοια κρούσματα τρομοκρατίας θρησκευτικού χαρακτήρα. Ποιος όμως εγγυάται πως δεν θα υπάρξουν στο μέλλον; Αν για παράδειγμα υπάρξει κάποιος φανατικός με εκρηκτικά (που σήμερα πάει να νομοθετηθεί η κατοχή τους ως πλημμέλημα) ή μια αντίπαλη κάστα/αίρεση ( χαρακτηριστική η αντιπαράθεση Σιιτών Σουνιτών) ξεκινήσει τέτοια επεισόδια;
Στην χώρα μας, όπως είπα, ευτυχώς δεν έχουμε τέτοια κρούσματα. Αλλά δεν υπήρχε επίσης στην χώρα κάποιος λατρευτικός χώρος άλλης θρησκείας πέρα από χριστιανικούς ναούς. Είναι εύλογη λοιπόν η ερώτηση ποια είναι τα μέτρα που έχει διαμορφώσει αυτή η κυβέρνηση ή η επόμενη κυβέρνηση για να προλάβει ή και να αποτρέψει/καταστείλει παρόμοιες πράξεις στο μέλλον; Σημειώνεται πώς οι συλλήψεις της ΕΛΑΣ έχουν δείξει πώς έχουμε πυρήνες τζιχαντιστών, Κούρδων, ακροαριστερών, ακροδεξιών στην χώρα μας. Απλά είναι ανενεργοί. Μπορούμε όμως να μένουμε στο «καλώς έχειν» όπως έκανε μέχρι και χθες η Ν.Ζηλανδία;
Αναδημοσίευση από το Geopolitics and Daily News, huffingtonpost.gr
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια