Του Σάκη Μουμτζή
Πάντα τέτοιες ημέρες κάνουν την εμφάνιση τους οι «ακραίοι νεωτεριστές». Αυτοί που προσπαθούν να αποδείξουν πως δεν υπήρξε το Κρυφό Σχολειό, δεν υπήρξε η 25η Μαρτίου 1821 και το λάβαρο της Επανάστασης, δεν υπήρξε το Ζάλογγο.
Τι επιδιώκουν με αυτήν την ακατανόητη ενέργεια τους; Τι προσπαθούν να κάνουν;
Προσπαθούν, όπως ισχυρίζονται οι ίδιοι, να αποκαταστήσουν την ιστορική αλήθεια. Στο όνομα του ορθού λόγου και της νεωτερικής σκέψης, θα πρέπει η Ιστορία ενός λαού να αποκαθαρθεί από τους μύθους.
Όμως, αγνοούν πως η εθνική συνοχή των λαών χτίζεται πάνω στους μύθους. Αγνοούν πως οι παραδόσεις είναι η μετάδοση από γενιά σε γενιά καταστάσεων που επινοήθηκαν ή γεγονότων, που στο διάβα του χρόνου, αλλοιώθηκε η μορφή τους. Όμως, είτε έτσι είτε αλλιώς, αποτέλεσαν την συγκολλητική ουσία ενός Έθνους. Η αποδόμηση τους, καταστρέφει την εθνική συνοχή.
Πολύ απλά, Έθνος χωρίς συμβολισμούς και σύμβολα δεν υπάρχει.
Έτσι, ουδόλως θα πρέπει να μας ενδιαφέρει αν πράγματι υπήρξε η απαγόρευση της παιδείας των υπόδουλων Ελλήνων από τον Οθωμανικό ζυγό. Ο περίφημος πίνακας του Ν.Γκύζη το «Κρυφό σχολειό» που φιλοτεχνήθηκε το 1886, αποτελεί ένα οιονεί εθνόσημο. Με αυτήν την εικόνα και το δημώδες ποίημα «φεγγαράκι μου λαμπρό, φέγγε μου να περπατώ», διαπαιδαγωγήθηκαν γενιές Ελλήνων.
Όπως και η παράσταση με τον Π.Π.Γερμανό που υψώνει το λάβαρο του αγώνα στην Αγία Λαύρα, είναι ένα από τα σύμβολα της Επανάστασης. Έτσι, λειτουργεί εδώ και 200 χρόνια.
Πάνω και σε αυτές τις εικόνες οικοδομήθηκε η εθνική συνείδηση των Ελλήνων.
Πίσω από αυτήν την προσπάθεια κατεδάφισης όλων των παραστάσεων και των μύθων που στερέωσαν την εθνική συνοχή της πατρίδος μας, υφέρπει η δογματική αντίληψη της απομυθοποίησης των πάντων.
Ειδικά δε στα ζητήματα που αφορούν την συγκρότηση ενός Έθνους, συγκρούονται δύο ιδεολογίες. Αυτή που πιστεύει πως η εθνική συνείδηση, όπως διαμορφώνεται με τις παραδόσεις και την Ιστορία, αποτελεί την συγκολλητική ουσία των λαών, που συντηρεί την ιστορική τους μνήμη και αυτή που πιστεύει πως τα έθνη διαμορφώνονται μέσα από την ιστορική αλήθεια, όσο οδυνηρή και ανατρεπτική και αν είναι αυτή.
Βέβαια, είναι προς διερεύνηση τι εννοούμε με τον όρο «ιστορική αλήθεια» και πώς αυτή συγκροτείται για γεγονότα που συνέβησαν δύο αιώνες πριν.
Αναμφίβολα, η Εθνική Παλιγγενεσία είναι γεμάτη από τέτοια αμφισβητούμενα γεγονότα. Τόσο ως προς την καθεαυτή ύπαρξη τους, όσο και ως προς την ερμηνεία τους.
Αναμφίβολα, αυτή η ιστορική περίοδος της πατρίδος μας, που σε λίγο θα γιορτάσει τα 200 χρόνια της, υπόκειται σε πολυσήμαντες και αντιφατικές αξιολογήσεις. Έχουν γραφεί επ΄αυτού χιλιάδες βιβλία.
Εκείνα όμως που παρέμεναν άφθαρτα στον χρόνο ήταν τα σύμβολα που χαρακτήρισαν την Επανάσταση του 1821. Που την σηματοδότησαν και την σηματοδοτούν στο επίπεδο του κοινού νου. Στο όνομα μιας «ακραίας» νεωτερικότητας είναι λάθος η ιστορική αποκαθήλωση τους.
Ας αντιληφθούμε πως δεν υπάρχει πιο προοδευτική στάση και αντίληψη από την συντήρηση των παραδόσεων μας.
ΥΓ. Σε λίγο, εν όψει του Πάσχα, θα αρχίσει η κουραστική πλέον συζήτηση αν το Άγιο Φως καίει επί 2.000 ή ανάβει με αναπτήρα. Όσο ανόητοι είναι οι θρησκόληπτοι που πιστεύουν στο πρώτο, το ίδιο ανόητοι είναι και οι «νεωτεριστές» που προσπαθούν να αποδείξουν το δεύτερο. Οι πιστοί προστρέχουν σε αυτό, γι΄αυτό που συμβολίζει και όχι για το πώς ανάβει.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια