Οι τουρκικές απειλές και η ισχύς της Ελλάδας

Γράφει ο Αθανάσιος Έλλις

Παρά τη δεδηλωμένη και επαναλαμβανόμενη προσπάθεια της Ελλάδας να περιοριστεί η ένταση στο Αιγαίο και στην Ανατ. Μεσόγειο, με την αποφυγή ενεργειών αλλά ακόμη και ρητορικών εξάρσεων, το κλίμα παραμένει τεταμένο. Οι επικείμενες περιφερειακές εκλογές στην Τουρκία εξηγούν έως ένα βαθμό κάποιες φραστικές υπερβολές από τον πάντα παρορμητικό Ταγίπ Ερντογάν. Αλλά δεν είναι μόνον ο γνωστός για τον μεγαλοϊδεατισμό του Τούρκος πρόεδρος. Και άλλοι πολιτικοί της γειτονικής χώρας –από τον ηγέτη του συνεργαζόμενου με την κυβέρνηση εθνικιστικού κόμματος, Μπαχτσελί, μέχρι τη «λύκαινα», Ακσενέρ, και τον ηγέτη της κεμαλικής αντιπολίτευσης, Κιλιτσντάρογλου– εκτοξεύουν κάθε τόσο απειλές, οι οποίες ενίοτε κινούνται στη σφαίρα της γελοιότητας.

Η ελληνοτουρκική εξίσωση δεν είναι όσο εύκολη και όσο απλή την παρουσιάζουν κάποιοι από την άλλη πλευρά του Αιγαίου. Η Ελλάδα είναι μια εξαιρετικά υπολογίσιμη δύναμη. Κανένας στρατιωτικός αναλυτής δεν την περιγράφει ως ανίσχυρη ή στρατιωτικά ανύπαρκτη. Και σίγουρα δεν είναι «μύγα», όπως με περισσή αλαζονεία είχε δηλώσει πριν από μερικούς μήνες Τούρκος αξιωματούχος.

Χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ –η δεύτερη μετά τις ΗΠΑ σε ύψος αμυντικών δαπανών σε σχέση με το ΑΕΠ της και αυτό παρά την οικονομική κρίση– σε μια εύφλεκτη περιοχή, με βάσεις, δικές της και όχι μόνο, υπολογίσιμο αριθμητικά και ποιοτικά Ναυτικό και Αεροπορία, διαθέτει αποτρεπτική αμυντική ικανότητα που δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει.

Η στενή σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, που έχει αποκτήσει στρατηγικό χαρακτήρα, είναι άλλη μία σημαντική παράμετρος της εξελισσόμενης αμυντικής θωράκισης της χώρας.

Επιπροσθέτως, έχουν οικοδομηθεί και αναπτύσσονται σταθερά τα τριμερή σχήματα στρατηγικής συνεργασίας με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, τα οποία επίσης κανείς δεν έχει την πολυτέλεια να αγνοήσει, πολύ περισσότερο αν τυγχάνει να βρίσκεται στην ίδια περιοχή.

Η χθεσινή σύνοδος κορυφής Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ, με την ηχηρή παρουσία και του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών, εξέπεμψε μηνύματα συμβολισμού, αλλά και ουσίας, προς πολλές κατευθύνσεις.

Τα παραπάνω δείχνουν απλώς ότι το κόστος για την Τουρκία, όχι μόνο στρατιωτικό, αλλά και οικονομικό και πολιτικό, σε περίπτωση κάποιας ατυχούς δράσης, δεν θα είναι αμελητέο.

Οι προεκλογικές περίοδοι πάντα δημιουργούν πρόσφορο έδαφος για ρητορικές υπερβολές προς άγραν ψήφων, αλλά σε ό,τι αφορά την ουσία, ο εθνικιστικός λαϊκισμός δεν αποφέρει οφέλη στην Τουρκία. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για την Ελλάδα, όπου κατά περιόδους η συγκυρία φέρνει στο προσκήνιο πολιτικούς που χαρακτηρίζονται από επικίνδυνη ανωριμότητα. Ευτυχώς, πρόκειται για ελάχιστες εξαιρέσεις. Σε κάθε περίπτωση, η επιδίωξη από την ελληνική πλευρά ενός περιβάλλοντος ειρηνικής συνύπαρξης αποτελεί σταθερή, διαχρονική και διακομματική επιλογή, η οποία, όμως, δεν θα πρέπει να εκλαμβάνεται ως αδυναμία και σίγουρα να μην αντιμετωπίζεται από τη γείτονα με έπαρση και επιθετικότητα.

Πηγή Η Καθημερινή

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.