Η Κυριακή των Απόκρεω έχει συνδεθεί με τις καρναβαλικές παρελάσεις, αλλά και κατά έναν περίεργο αλλά όχι ανεξήγητο τρόπο με την πολιτική υποκρισία που πάντα περισσεύει στην Ελλάδα. Οι καρναβαλιστές φορούν μάσκες με ειλικρινή διάθεση να αποσυνδεθούν από τον... συνηθισμένο εαυτό τους, να διασκεδάσουν και να ξεφορτωθούν ένα μέρος από το άχθος της αγχώδους καθημερινότητας.
Οι πολιτικοί, που έχουμε συνηθίσει, φορούν τις μάσκες τους σε καθημερινή βάση επειδή δεν έχουν άλλη επιλογή. Αν δείξουν το αληθές πρόσωπό τους στην κοινωνία, εκείνη θα αποστρέψει το δικό της και οι καριέρες των «εθνοσωτήρων» θα λήξουν άδοξα - όπως άδοξα κινδυνεύει να τελειώσει και η ελληνική Ιστορία λόγω των επιδόσεων εκείνων που στις προεκλογικές περιόδους υπόσχονται τα καλύτερα για να πράξουν μετεκλογικά τα χειρότερα.
Οι μάσκες που φοριούνται στο Κοινοβούλιο και στα κέντρα της όποιας εξουσίας είναι εκείνες του πατριώτη, του ανθρωπιστή, του δίκαιου, του ανεξίκακου και -πάνω απ’ όλα- του ανιδιοτελούς. Καλύπτουν πρόσωπα μειοδοτών, απατεώνων, αδίκων, μοχθηρών και ιδιοτελών ανθρωπαρίων που καταδέχονται να τους χρυσοπληρώνει (για το τίποτα) από το υστέρημά της μια κοινωνία που δεινοπαθεί από την έλλειψη οικονομικών πόρων και ψυχικών αποθεμάτων.
Αξεσουάρ στις μάσκες που καλύπτουν, πάντα προσωρινά, το φρικτό πρόσωπο της εξουσίας είναι τα μισόλογα και οι υπεκφυγές. Σπάνια μπορεί να ακούσει κάποιος την ωμή και απροσχημάτιστη αλήθεια σε οποιονδήποτε δημόσιο διάλογο.
«Εστω δε ο λόγος υμών ναι ναι, ου ου· το δε περισσόν τούτων εκ του πονηρού έστιν» λέει ο Χριστός (Ματθ. 5,37) στην επί του Ορους ομιλία Του. Τα λόγια των ανθρώπων τα επιθυμεί να είναι ξεκάθαρα, σταράτα, χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις. Το «ναι» πρέπει να είναι «ναι» και το «όχι» να είναι όχι.
Ολα τα άλλα είναι εκ του πονηρού, φέρουν εντός τους τον σπόρο του θανάτου. Και είναι θάνατος το ψέμα, είναι απομάκρυνση από την απόλυτη ελευθερία που δίνει μόνο το φως. Το ψέμα ζει μόνο στο σκοτάδι και ποτέ μόνο του. Το ένα φέρνει το άλλο και, αργά και σταθερά, εκτοπίζουν ό,τι αληθινό, όμορφο, δίκαιο και χρήσιμο υπάρχει στον άνθρωπο.
Οι μάσκες, λοιπόν, των πολιτικών είναι νεκρικές μάσκες, προσωπεία τού εν ζωή θανάτου που κυριαρχεί στις συνειδήσεις τους και ύστερα εξαπλώνεται σαν χτικιό που πλήττει το σύνολο του κοινωνικού και εθνικού οργανισμού.
Ετσι, μέσα από αυτό το πρίσμα, οι Απόκριες και η ατμόσφαιρας της γιορτής που κυριαρχεί μπορούν να θεωρηθούν και σαν σαρκασμός και καταγγελία της πολιτικής υποκρισίας της σπείρας των ανικάνων και ιδιοτελών που καταστρέφουν την πατρίδα.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια