Σοκαριστικές είναι οι πληροφορίες που έρχονται από την Γερμανία, αναφορικά με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ότι το Βερολίνο μπορεί πλέον ελεύθερα να απελάσει αλλοδαπούς πίσω στις χώρες από όπου έχουν προέλθει, δηλαδή έχουν χρησιμοποιήσει ως σημείο εισόδου στην Ευρώπη.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Sputnik η Ελλάδα βρίσκεται προ των πυλών πριν ξεκινήσει να υποδέχεται εκ νέου πρόσφυγες από τη Γερμανία!
Για πόσους μιλάμε;
Τουλάχιστον 50.000 μέσα στο 2020. Όπως όλοι αντιλαμβάνονται, μια χώρα η οποία μαστίζεται από την υπογεννητικότητα, την ανυπαρξία συνόρων με δεκάδες παράνομες εισόδους κάθε ημέρα και ένα αριθμό αλλοδαπών που βρίσκεται στην Ελλάδα που ουδείς γνωρίζει πόσος είναι ακριβώς, 50.000 νέοι αλλοδαποί θα δώσουν τη χαριστική βολή σε μια χώρα που ήδη παραπαίει.
Η μονή που δεν ανησυχεί είναι βέβαια η ελληνική(;) κυβέρνηση η οποία επιθυμεί την είσοδο στη χώρα του μεγαλύτερου δυνατού αριθμού αλλοδαπών χωρίς να προσδιορίζει κανένα όριο στην οροφή του αριθμού αυτού: “Όσοι περισσότεροι τόσο καλύτερα”, είναι αυτό που τεκμαίρεται από την παρούσα πολιτική.
Άλλωστε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός Α.Τσίπρας δήλωσε στη Βουλή ότι θα χρειαστούν για να λυθεί το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδας.
Άρα απο την Ελλάδα δεν πρόκειται να προέλθει η παραμικρή αντίδραση.
Όπως αναφέρει το Sputnik το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ανακοίνωσε την Τρίτη ότι το Βερολίνο μπορεί να απελάσει αιτούντες άσυλο σε άλλα κράτη μέλη της ΕΕ, τονίζοντας ότι οι κακές συνθήκες διαβίωσης στις χώρες αυτές δεν αποτελούν λόγο για την παρεμπόδιση των απελάσεων.
Δηλαδή τη μια μας κατηγορούν για «αποθήκες ψυχών» και απαράδεκτες συνθήκες στα ΚΕΠΑ και την άλλη ετοιμάζονται να στείλουν και άλλους αλλοδαπούς.
Την ίδια στιγμή, αποφάνθηκε ότι οι αξιώσεις για απέλαση θα μπορούσαν να απορριφθούν αν ο αιτών ήδη λαμβάνει επικουρική προστασία σε άλλη χώρα της ένωσης.
«Το δικαστήριο βγάζει μια απόφαση, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο ξέρει την πραγματικότητα που επικρατεί. Γνωρίζουμε όλοι ότι οι συνθήκες που επικρατούν στα ελληνικά «καυτά σημεία» είναι τραγικές» επισημαίνει στο Sputnik o Γιώργος Τσαούσης, δικηγόρος και πρόεδρος της ένωσης Νομικών μεταναστευτικού δικαίου «IMMIGRATIO».
«Πέρα από κάθε ρατσισμό, πρέπει να λάβουμε υπόψιν και τις ανησυχίες των Ελλήνων. Ας μη θεωρούμε ότι όσοι διατυπώνουν μια κριτική και επιφυλάξεις είναι φασίστες ή ακροδεξιοί», τονίζει χαρακτηριστικά.
Όπως επισημαίνει, «αν μας στείλουν πίσω αριθμούς της τάξεως των 50.000 όπως διαβάζω μέσα στον επόμενο χρόνο, δεν έχουμε χώρο να τους φιλοξενήσουμε. Η κυβέρνηση μέσα σε τέσσερα χρόνια δεν έχει καλύψει ούτε τα βασικά στο προσφυγικό ενώ θα μπορούσε να είχε κάνει και αυτή τη στιγμή δεν έχουμε αξιοπρεπείς χώρους διαβίωσης για αυτούς».
Άποψή του είναι ότι οι οικονομικές και κοινωνικές δυσκολίες της Ελλάδας την κάνουν να μην μπορεί να προσφέρει παραπάνω στο προσφυγικό. «Ωστόσο, πρέπει να είμαστε συνεπείς στις μέχρι τώρα υποχρεώσεις. Θα μας στείλει πίσω κάποιους ανθρώπους η Γερμανία που έχουν σκοπό να ξαναπάνε σε αυτήν. Θα δημιουργηθεί ένας φαύλος κύκλος».
Σύμφωνα με τη Sueddeutsche Zeitung, από τον Ιανουάριο μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου του 2018, η Γερμανία απέλασε 8.658 αιτούντες άσυλο σε άλλες χώρες της ΕΕ, αριθμός μεγαλύτερος από το προηγούμενο έτος που είχαν καταγραφεί 7.102 απελάσεις.
Κατά το ίδιο χρονικό διάστημα, το γραφείο μετανάστευσης της Γερμανίας ζήτησε από άλλα κράτη της ΕΕ να δεχτούν 51.558 πρόσφυγες, ενώ 35.375 αιτήσεις εγκρίθηκαν.
Έτσι, το μερίδιο των απελαθέντων προσφύγων αυξήθηκε απότομα στο 24,5% από 15,1 το 2017.
«Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι συνεχώς στέλνει στις χώρες υποδοχής και περισσότερους ανθρώπους», επισημαίνει ο Γ. Τσαούσης.
«Η απόφαση αυτή του Ευρωπαϊκού δικαστηρίου δεν αποτελεί ένα νέο εφεύρημα αφού προβλέπει την εκπλήρωση των υφιστάμενων κανονισμών που απορρέουν από τον κανονισμό του Δουβλίνου», επισημαίνει στο Sputnik o δικηγόρος Πολύκαρπος Αδαμίδης, αναπληρωτής Καθηγητής Κοινοτικού Δικαίου, Προμηθειών και Διεθνών Σχέσεων στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων.
«Νομικό έρεισμα για την επιστροφή τους υπάρχει. Το θέμα είναι πολιτικό. Είναι θέμα πολιτικής η διευθέτηση» προσθέτει.
Τι θα μπορούσε να κάνει η Ελλάδα
Ο Πολύκαρπος Αδαμίδης επισημαίνει ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται να πάει κόντρα στην απόφαση του Δικαστηρίου, αλλά με βάση τον κανονισμό του Δουβλίνου να καταστήσει σαφές στην άλλη χώρα ότι αυτή είναι υπεύθυνη για την αξιολόγηση της αίτησης αφού ο αιτών άσυλο παρέμεινε για μεγάλο χρονικό διάστημα σε αυτήν.
Εξηγεί το σκεπτικό του αναλυτικότερα:
«Ο κανονισμός του Δουβλίνου προβλέπει μεταξύ άλλων ότι από τη στιγμή που περάσουν από τη χώρα υποδοχής οι αιτούντες άσυλο (όσοι θα έπρεπε να υποβάλλουν αίτηση στη χώρα υποδοχής) και εφόσον παραμείνουν στη χώρα στην οποία τελικά καταθέτουν την αίτηση για άσυλο τότε πλέον η χώρα αυτή καθίσταται η αρμόδια για να αξιολογήσει τη χορήγηση ασύλου επί της βάσης της πρότασης αυτής.
Αν για παράδειγμα κάποιος παραμείνει στη Γερμανία για ένα χρονικό διάστημα κάποιων μηνών πλέον η Γερμανία είναι η χώρα που θα πρέπει να αξιολογήσει αυτήν την αίτηση» επισημαίνει.
«Αυτό είναι ένα σημείο στο οποίο θα μπορούσε ενδεχομένως η Ελλάδα, η Ιταλία, η Ισπανία να προβάλλουν αντιρρήσεις και να πουν: Ναι μεν, εμείς, θα μπορούσαμε να θεωρούμαστε ως η χώρα υποδοχής, αλλά όμως με βάση τη συγκεκριμένη διάταξη του κανονισμού και από τη στιγμή που αυτός που αιτείται άσυλο έχει παραμείνει σε εσάς για μεγάλο χρονικό διάστημα, εσείς πλέον πρέπει να αξιολογήσετε την αίτησή του. Άρα δεν μπορείτε να μας τους στείλετε πίσω» τονίζει χαρακτηριστικά.
«Η αναταραχή που θα προκύψει είναι μεγάλη»
Ένα επιμέρους πρόβλημα που ο Γιώργος Τσαούσης πιστεύει ότι θα προκύψει είναι ότι θα διαταραχθεί η κοινωνική ειρήνη.
«Αν υποθετικά επισημοποιηθεί το σενάριο ότι η Γερμανία θα μας στέλνει κάθε τόσο από ένα, δύο, τρεις χιλιάδες πρόσφυγες σχεδόν σε καθημερινή βάση θα επικρατήσει πανικός και κοινωνική αναταραχή» τονίζει χαρακτηριστικά.
Κατά την άποψή του, οι αποφάσεις των δικαστηρίων θέλουν κάποιο χρονικό διάστημα για να ξεκινήσουν να εφαρμόζονται και όπως υποθέτει, «η Γερμανία δεν θα θέλει να έρθει σε άμεση ρήξη είτε με την Ελλάδα ή με την Ιταλία».
«Μετά τη δικαστική απόφαση, η ελληνική κυβέρνηση πρέπει με κάθε τρόπο να εμποδίσει τη διαδικασία, γιατί βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Αυτό που μπορεί να κάνει η Ελλάδα είναι σε μια επόμενη σύνοδο κορυφής ή σε χαμηλότερο επίπεδο όπου συζητώνται τα θέματα μετανάστευσης να θέσει θέμα ακόμα και για τροποποίηση του κανονισμού του Δουβλίνου. Εκεί πρέπει να πιέσει η ελληνική κυβέρνηση για διαφοροποίηση» σημειώνει χαρακτηριστικά.
«Η Ελλάδα πρέπει να δείξει μια αλλαγή στάσης, μια πυγμή. Να απαιτήσουμε από τους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ότι κάτι πρέπει να αλλάξει. Είναι αδύνατον οι χώρες του Βίζενγκραντ να λένε ότι δεν δέχονται κανέναν στο έδαφός τους. Πρέπει να υπάρξει ισομοιρασμός του βάρους, με παράλληλη τροποποίηση του κανονισμού ώστε οι χώρες να υποδέχονται τον ίδιο αριθμό μεταναστών- προσφύγων», προσθέτει.
Τι συνέβαινε μέχρι σήμερα
Η συζήτηση για τις επιστροφές δεν ξεκίνησε τώρα αλλά εδώ και ένα χρόνο, επισημαίνει ο Γιάννης Τσαούσης, καθώς «η Γερμανία η οποία ευνοούσε την παροχή ασύλου στο έδαφός της άλλαξε πολιτική λόγω των αλλαγών στον κυβερνητικό συνασπισμό της».
Με τον κανονισμό του Δουβλίνου που ισχύει μέχρι σήμερα, οι χώρες υποδοχής είναι αυτές που πρέπει να αναλάβουν όλο το βάρος της υποδοχής, του αιτήματος ασύλου.
«Όμως επειδή υπήρξε στη λεγόμενη μεταναστευτική-προσφυγική κρίση αυτό το τόσο σοβαρό βάρος στην Ελλάδα και στην Ιταλία, υπήρχε μια συνεννόηση των χωρών της ΕΕ ώστε να παγώσει ουσιαστικά ο κανονισμός» επισημαίνει.
Ο ίδιος πιστεύει ότι αυτό που γινόταν το 2015 δεν ήταν νόμιμο, καθώς η Ελλάδα έστελνε τους μετανάστες στις χώρες της κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης.
«Παρ όλα αυτά οι χώρες αυτές τους δέχθηκαν. Τώρα όμως λένε ότι το Δουβλίνο ισχύει και εσείς είστε υπεύθυνοι για αυτούς τους ανθρώπους, πρέπει να σηκώσετε αυτό το βάρος και να τους αναλάβετε ξανά», τονίζει χαρακτηριστικά.
Ο ίδιος επισκέφτηκε όλα τα νησιά και αρκετούς χώρους φιλοξενίας στην ηπειρωτική Ελλάδα την τελευταία τετραετία. «Κάποια στιγμή στα νησιά είχε πέντε φορές παραπάνω τον πληθυσμό σε πρόσφυγες και μετανάστες».
«Πολύ αργότερα η κυβέρνηση κατάλαβε ότι τα νησιά είχαν σχεδόν βουλιάξει. Το φωνάζαμε κάποιοι εδώ και πολλά χρονιά και κάποια στιγμή κατάλαβαν ότι πρέπει να τους πάνε στην ενδοχώρα. Μα και οι μετακινήσεις στην ενδοχώρα δεν γίνονται ούτε με διάλογο με την τοπική κοινωνία. Και το μεγάλο ερώτημα παραμένει: Που θα πάνε αυτοί οι καινούργιοι 50.000;», αναφέρει.
«Εκτίμησή μου είναι ότι τα πράγματα δεν θα κινηθούν τόσο γρήγορα και το πρόβλημα θα επωμιστεί μια επόμενη κυβέρνηση αλλά αυτό θα παραμείνει», αναφέρει.
Ποιος θα χρηματοδοτήσει τους πρόσφυγες αν επιστρέψουν;
«Υπάρχουν τα ευρωπαϊκά ταμεία από όπου αυτός που αιτείται άσυλο πρέπει να χρηματοδοτείται για διαμονή και σίτιση, όσο βρίσκεται σε αυτό το μεσοδιάστημα για να αποφασιστεί η έγκρισή του ή όχι», απαντά ο Π. Αδαμίδης.
«Για το προσφυγικό πόροι υπάρχουν απλά δεν μπορούμε να τους αξιοποιήσουμε γιατί δεν έχουμε υποβάλλει τα κατάλληλα πλάνα για την αξιοποίηση τους. Δεν έχουμε προετοιμασία, ούτε σχεδιασμό για το που πρέπει να πάνε αυτοί οι άνθρωποι. Σε αυτό το θέμα έχουμε μείνει πάρα πολύ πίσω», προσθέτει ο Γ. Τσαούσης.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια