Γράφει ο Δημήτρης Χρήστου
Η κατάθεση του Θόδωρου Τσουκάτου, πρωτοκλασάτου στελέχους του ΠΑΣΟΚ την περίοδο Σημίτη, ενώπιον του δικαστηρίου για τις χρηματοδοτήσεις της SIEMENS και ειδικότερα για εκείνη που ανέλαβε ο ίδιος με περίπλοκο τρόπο να μεταφέρει τα χρήματα στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ, είναι αποκαλυπτική. Όχι πως ήμασταν ανυποψίαστοι για το τι συνέβαινε, αλλά μαθαίνουμε από …πρώτο χέρι το μέγεθος της διαφθοράς, της υποκρισίας και της διαπλοκής της πολιτικής εξουσίας με τις μεγάλες φίρμες της οικονομίας και για τον τρόπο που έκλειναν τις δουλειές τους.
Σε ερωτήσεις από Έδρας για τις ιδιωτικές χρηματοδοτήσεις των κομμάτων, ο Θεόδωρος Τσουκάτος επεσήμανε πως: «Ήταν ένα καθεστώς το οποίο κανείς δεν ήθελε να ερευνηθεί. Ούτε το κόμμα μου, ούτε κανένα άλλο κόμμα. Στρουθοκαμηλισμός και υποκρισία. Γι’ αυτό κανείς δεν ήθελε να το ψάξει. Δεν υπάρχει πρωθυπουργός που δεν τα γνωρίζει αυτά. Ολόκληρο το πολιτικό σύστημα για την ιδιωτική χρηματοδότηση των κομμάτων έκανε τον βλάκα. Με έστειλαν εδώ ως μαύρο πρόβατο. Το ΠΑΣΟΚ σφύριζε κλέφτικα και όλοι ήταν μια χαρά εκτός από εμένα».
Και με αφορμή αυτή την υπόθεση, ο κατηγορούμενος αποκάλυψε ότι την εκλογική περίοδο του 2000 οι χρηματοδοτήσεις προς το ΠΑΣΟΚ έφτασαν τα 16 δισ. δραχμές. Δηλαδή, για να έχουμε σύγχρονη εικόνα, ξεπέρασαν τα 46 εκατ. ευρώ. Και είναι λογικό να αναρωτηθείς. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ έχουν λάβει τραπεζικά δάνεια ύψους 500 εκατ. ευρώ τα οποία δεν μπορούν πλέον να αποπληρώσουν, ενώ στα ταμεία τους έμπαιναν τεράστια ποσά από τον ιδιωτικό τομέα, όπως προκύπτει από επίσημες –πλέον- καταθέσεις σαν αυτήν του Τσουκάτου.
Τι στην ευχή έκαναν με όλα αυτά τα χρήματα; Πώς τα διαχειρίστηκαν και που τα ξόδεψαν; Σε ποιους έδιναν λόγο οι εισπράκτορες και οι διαχειριστές; Γιατί κανείς δεν αντέδρασε; Γιατί κανείς δεν ζήτησε εξηγήσεις; Πόσο δημοκρατικά λειτουργούσαν και λειτουργούν αυτά τα κόμματα;
Ο Βενιζέλος, η Φώφη και η Grant Thornton
Η μοναδική φορά που έγινε έρευνα σε κομματικά ταμεία, αφορά την περίπτωση του Βενιζέλου που όταν ανέλαβε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κάλεσε την εταιρεία Grant Thornton για έλεγχο των κομματικών δαπανών τα προηγούμενα χρόνια. Η εταιρεία ολοκλήρωσε τον έλεγχο και παρέδωσε το πόρισμά της στον κ. Βενιζέλο. Και μετά; Μετά ο νέος πρόεδρος κουνούσε το ντοσιέ του πορίσματος σε όποιον ενοχλούσε την εξουσία του, με την απειλή ότι θα δημοσιοποιήσει τα στοιχεία, αν δεν κάτσει φρόνιμα. Και κάθισαν όλοι φρόνιμα. Και τίποτε δεν δημοσιοποιήθηκε!
Και μετά έφυγε ο Βενιζέλος και ανέλαβε η Φώφη Γεννηματά. Παρέλαβε το ντοσιέ του πορίσματος και τι το έκανε; Το κατέθεσε στον εισαγγελέα, είπε. Και τι έκανε ο εισαγγελέας εδώ και δύο χρόνια, αν η κυρία λέει αλήθεια; Απολύτως τίποτα! Άλλωστε τα εσωτερικά οικονομικά κάθε σπιτιού αφορούν τους ενοίκους του. Το πόρισμα, λοιπόν, τοποθετήθηκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Ύστερα, όλοι μαζί αγκαλιασμένοι, πήγαν στην ακροθαλασσιά που έλεγε και ο Θανάσης Βέγγος στο «Ποτέ την Κυριακή».
Και τα σαΐνια της δημοσιογραφίας τι έκαναν; Γιατί δεν ασχολήθηκαν με ένα τόσο σημαντικό και καυτό θέμα; Διότι δεν υπάρχουν πια κανονικές εφημερίδες που να σέβονται το λειτούργημα και τους αναγνώστες τους, άσε που δεν υπάρχουν ούτε αναγνώστες που να εγγυώνται την ανεξαρτησία του Τύπου. Και αφού δεν υπάρχει μέσον, δεν υπάρχουν και ρεπόρτερς. Είμαστε πλέον στην εποχή των fake news και των copy pastes.
Αλλαγή στις μοιρασιές από Novartis
Μην σας κάνει εντύπωση η ιστορία με αφορμή τη SIEMENS. Διότι εκείνη που ακολούθησε, με τη Novartis, έφτασε σε ανώτερα επίπεδα διαπλοκής και διαφθοράς και μάλιστα και για θέματα υγείας! Άνθρωποι της εταιρείας εισέβαλαν στο πολιτικό σύστημα και έκαναν εκ των έσω και με ασφάλεια τις μπίζνες. Και εδώ μάθαμε και περιμένουμε να μάθουμε περισσότερα, για την ανατροπή στην κατανομή των χρημάτων.
Ο κανόνας [δώσε] τόσα στο κόμμα, τόσα σε μένα, τόσα στον από πάνω, άλλαξε την περίοδο Σαμαρά–Βενιζέλου. Τα κόμματα ξέμειναν από ρευστότητα, διότι οι δωροδοκούμενοι και την περίοδο της χρεοκοπίας της χώρας, κρατούσαν τις μίζες για πάρτι τους. Το κόμμα ας πάει στις τράπεζες για δανεικά.
Και το κόμμα πήγε και έλαβε παράτυπες χρηματοδοτήσεις, χωρίς ασφάλεια αποπληρωμής των δανεικών από τους διαπλεκόμενους τραπεζίτες, που αφού κανιβάλισαν τα χρηματοπιστωτικά μαγαζιά τους, τα παρέδωσαν χρεοκοπημένα και την κοπάνησαν για να απολαύσουν τις αποταμιεύσεις τους στους φορολογικούς παραδείσους.
Και φτάνουμε στο κυρίαρχο ερώτημα. Πώς μπορούμε να κάνουμε διαφανές το πολιτικό σύστημα; Εξαιρετικά δύσκολη η απάντησή του. Τι γίνεται για παράδειγμα στον έξω κόσμο. Πώς αντιμετώπισαν ανεπτυγμένες χώρες το ζήτημα τα κομματικών και προεκλογικών δαπανών; Μπορούμε να δανειστούμε την αμερικανική πρακτική που λέει ότι όσοι θέλουν να ενισχύσουν πρόσωπα ή κόμματα μπορούν να το κάνουν μόνο με διαφανή τρόπο; Ακόμα και το ΚΚΕ θα διαφωνήσει, διότι όσοι θέλουν να το βοηθήσουν γενναιόδωρα, το πρώτο που απαιτούν είναι εχεμύθεια.
Υπάρχει πρόταση;
Σε μια κανονική δημοκρατική χώρα, με αρχές και αδιάβλητους κανόνες, θα έπρεπε όλα τα κόμματα να συζητήσουν ανοιχτά το θέμα αυτό και να καταλήξουν σε προτάσεις. Αν πρέπει η δημόσια χρηματοδότηση να αυξηθεί και να καλύπτει τις βασικές λειτουργικές ανάγκες των πολιτικών κομμάτων του κοινοβουλίου, να το πουν. Είναι απείρως προτιμότερο από να διαπλέκονται με επιχειρηματίες με ανταλλακτικές δεσμεύσεις που αφορούν τον δημόσιο πλούτο.
Θα ήταν μια σοβαρή λύση μόνο που αν ίσχυε, θα έπρεπε τα κόμματα να δεχτούν τον δημόσιο έλεγχο των οικονομικών τους. Και επειδή δεν θα συμφωνούσαν, η υπάρχουσα κατάσταση θα συνεχιστεί. Και όπως θα έλεγε και ο μεγάλος εκσυγχρονιστής Κώστας Σημίτης: «Στην Ελλάδα ζούμε, τι να κάνουμε;». Και η απάντηση σε αυτό το ερώτημα ήταν και είναι: Τίποτα!
Υ.Γ.: Επειδή έχω διάθεση για αστεία. Υπάρχει περίπτωση, μετά την κατάθεση Τσουκάτου, το ΠΑΣΟΚ, η κυρία Φώφη Γεννηματά, ο Ευάγγελος Βενιζέλος ή ο Κώστας Σημίτης να κάνουν κάποια δήλωση; Υπάρχει περίπτωση ο Κυριάκος να καταγγείλει το ΠΑΣΟΚ ως διεφθαρμένο κόμμα, για να αποσπάσει μερίδιο από όσους ψηφοφόρους του έχουν απομείνει;
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια