Ο ευτελισμός του κοινοβουλευτισμού

Του Πέτρου Χασάπη

Μέχρι τώρα ξέραμε ότι το κοινοβουλευτικό σύστημα, η λεγόμενη δηλαδή αντιπροσωπευτική δημοκρατία, κατά το πρότυπο της οργάνωσης και λειτουργίας των ανωνύμων εταιριών της βιομηχανικής εποχής, ήταν ένα κομματικό σύστημα. Δηλαδή λειτουργεί μόνο με κόμματα, τα οποία επιλέγουν μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια οι ψηφοφόροι και ότι τα κόμματα ψηφίζουν στο κοινοβούλιο ενιαία, σύμφωνα με τις αποφάσεις του αρχηγού τους ή έστω μιας μικρής ομάδας περί τον αρχηγό. Όπως γίνεται φυσικά αντιληπτό δεν πρόκειται για δημοκρατικό αλλά για ολιγαρχικό πολίτευμα.

Όμως, μετά τα τραγελαφικά που έχουν συμβεί στην κοινοβουλευτική δημοκρατία της Ελλάδας στα χρόνια του μνημονίου και ειδικότερα στα τελευταία χρόνια, ακόμα και αυτό το κοινοβουλευτικό σύστημα έχει εντελώς ευτελιστεί. Οι προσπάθειες στήριξης του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και κυρίως ο τρόπος που διαλύθηκαν κόμματα προκειμένου να περάσει η συμφωνία των Πρεσπών, μας έδειξαν ότι αυτός ο κατήφορος του ευτελισμού δεν έχει τέλος.

Και εκεί που νομίζαμε ότι τα είχαμε δει όλα, ήρθε η τελευταία επιστολή των έξι βουλευτών διαφόρων κομμάτων προς τον πρόεδρο της Βουλής για την εκ των προτέρων και άνευ όρων στήριξη κάθε νομοσχεδίου που θα φέρνει η κυβέρνηση Τσίπρα στη Βουλή.

Σύμφωνα με το άρθρο 60 παρ. 1 του Συντάγματος «Oι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση». Το άρθρο αυτό μπήκε για να μετριάσει κάπως τον άκρατο κομματισμό και να δώσει τύποις μια ελευθερία ψήφου στους βουλευτές. Όμως με την πιο πάνω επιστολή για πρώτη φορά στα παγκόσμια κοινοβουλευτικά χρονικά, είδαμε βουλευτές να απεκδύονται ακόμα και αυτού του δικαιώματος και να αναθέτουν άνευ όρων και εκ προοιμίου τη συνείδησή τους δέσμια, στις πολιτικές ορέξεις του κομματικού αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτή η ενέργεια είναι μια καταφανέστατη συνταγματική παράβαση και αν είχαμε πραγματική ανεξάρτητη δικαιοσύνη στην Ελλάδα, θα έπρεπε να κηρύσσει αντισυνταγματικό κάθε νόμο που θα ψηφίζεται από εδώ και στο εξής. Θα μου πείτε βέβαια τι ψάχνω τώρα «ψήλους στ’ άχυρα» σε μια χώρα χρεοκοπημένη, κάτω από την οικονομική κατοχή των δανειστών, η οποία έχει τεθεί σε αναπόδραστη πορεία παρακμής.

Πηγή προεδρική δημοκρατία

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.