Ο κατήφορος της Ελλάδας ...

Posted by - Giorgos Ster on - Τρίτη, Φεβρουαρίου 26, 2019

Γράφει η δημοσιογράφος Λέττα Καλαμαρά

Θράκη, Ανατολική Μακεδονία, Ήπειρος και Βόρειο Αιγαίο στην Ευρωπαϊκή λίστα της φτώχειας για το 2017. Αγκαλιά με τις πρώην κομμουνιστικές χώρες Ουγγαρία και Ρουμανία και κοιτώντας μπροστά στη λίστα περιοχές της Πολωνίας. Όχι φυσικά την περιοχή της Βαρσοβίας που φιγουράρει μαζί με τη Βιέννη και με 152% κατά κεφαλή εισόδημα σε σχέση με το μέσο όρο της Ευρώπης. Η προνομιούχα Αθήνα με τα εκατομμύρια τουρίστες βρίσκεται στο 75% σε σχέση με το μέσο όρο της Ευρώπης.

Αυτό είναι το μεγάλο επίτευγμα του Αλέξη Τσίπρα και της ελπίδας που θα ερχόταν αλλά δεν έφθασε ποτέ. Για να είμαστε ειλικρινείς βέβαια το 2015 ο Αλέξης Τσίπρας, πέρα από την κατάργηση τιου ΕΝΦΙΑ που υποσχέθηκε και δεν τήρησε ποτέ, υποσχέθηκε επίσης ένα πιάτο φαϊ και μπόλικα επιδόματα φτώχειας και διακονοίας ή στην ελιτιστική αργκό επιδόματα κοινωνικής πρόνοιας.

Η κατάντια μας δεν μπορεί να περιγραφεί. Ένα απολυταρχικό εκλογικό σύστημα Μαδούρο Τσίπρα που τρέφεται από την εκποίηση του εθνικού πλούτου εις όφελος των αποικιοκρατών και την κατάργηση κάθε ελευθερίας. Η συνειδητή υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου του λαού για τον καλύτερο έλεγχό του είναι ο αυτοσκοπός αυτών των καθεστώτων και των διεθνών καθοδηγητών τους που ασχολούνται κυρίως με την παράνομη διακίνηση ανθρώπων και πολλών άλλων με αεροπλάνα και βαπόρια.

Ο Αλέξης Τσίπρας απόλυτος το 2015 άνοιξε τις πύλες εισόδου της χώρας με την ανάληψη της εξουσίας και έδειξε στα νησιά και όλη την Ελλάδα τον εύκολο τρόπο πλουτισμού. Εκμετάλλευση δύσμοιρων ψυχών για την μετακίνησή τους στα νησιά και από εκεί στην ενδοχώρα. Για τους υπόλοιπους φτώχεια με το μπλοκάρισμα κάθε καθαρής επένδυσης, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, και τρομοκρατία σε στρατό, δικαιοσύνη, ενημέρωση και κοινωνία. Κάθε μεταρρυθμιστική πράξη έγινε την τελευταία στιγμή με την απειλή των δανειστών και καταλήξαμε σήμερα να μην μας δανείζει κανείς για να ζήσουμε και πολύ περισσότερο να ευημερήσουμε.

Αν θα εξομοιωθούμε στη λίστα του 2018 με τον πάτο, τις περιοχές της Βουλγαρίας, θα φανεί, αλλά ηθικά και ως μοντέλο κοινωνίας ίσως και ο πάτος να μας είναι χαριστικός. Το πώς θα άλλάξουμε είναι ένα κρίσιμο ζήτημα. Σίγουρα η κάλπη είναι μία επιλογή αλλά και πάλι δεν είναι αρκετή. Αυτό που πρέπει να επιλέξουμε κυρίως είναι η αποτίναξη του αποικιοκρατικού ζυγού που σε συνεργασία με ένα ντόπιο σύστημα καταδυναστεύει την Ελλάδα και δεν την αφήνει να σηκώσει κεφάλι. Τότε και μόνο τότε μπορεί να υπάρξει αλλαγή και σύντομα η Ελλάδα και οι περιοχές της να μην ζηλεύουν την περιοχή της Βαρσοβίας.