Γράφει ο Θάνος Οικονομόπουλος
Και θα κλιμακώνεται κατακόρυφα, χωρίς ενδοιασμούς και κανόνες -τύποις, έστω- δημοκρατικής συμπεριφοράς, μέχρι τις κάλπες. Η ιστορική σημαδιακή πολεμική ιαχή του Αλέξη Τσίπρα, «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν!», αναβιώνει. Με διαφορετικό νόημα και στόχο, αυτή την φορά...
Ξέρουν ότι θα χάσουν τις εκλογές. Αυτό στο οποίο επικεντρώνεται και προβληματίζεται πια το στενό επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου, είναι το αν και το πώς θα υποστούν μια διαχειρίσιμη ήττα, που θα τους αφήνει χώρο και ρόλο την «επόμενη μέρα», ή μια πανωλεθρία που τους γυρίσει στις... παλιές καλές ημέρες και θ’ ανοίξει τον ασκό των εσωκομματικών αμφισβητήσεων και διαχωριστικών γραμμών.
Το μεγάλο προβάδισμα της ΝΔ θα προσπαθήσουν (με ανορθόδοξες μεθόδους, λάσπη, σκανδαλολογία, λαϊκίστικες προεκλογικές παροχές και υποσχέσεις) να το περιορίσουν. Ξέρουν, όμως, ότι δεν θα καταφέρουν και πολλά πράγματα. Για ν’ αυξήσουν την περιορισμένη (αλλά ακόμη «αξιοπρεπή») απήχησή τους στο εκλογικό σώμα, είναι ανάγκη να... ξαναμαζέψουν στο μαντρί τους ψηφοφόρους που τους προτίμησαν το ‘12 και κυρίως δυο φορές το 2015, κι’ απομακρύνθηκαν απογοητευμένοι. Αυτούς που, κατά τους ειδικούς, αποτελούν το 30% της σημαντικής δεξαμενής των «αναποφάσιστων». Και στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι παλιοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, πέραν εκείνων που κατά τους δημοσκόπους επιλέγουν ΝΔ...
Το ΚΙΝΑΛ δεν «τσίμπησε» και έκλεισε τ’ αυτιά του στις σειρήνες του ΣΥΡΙΖΑ που το κάλεσαν προεκλογικά να... κάνει δήλωσε «με ποιους θα πάει και ποιους θ’ αφήσει” μετεκλογικά, κάτι δηλαδή που θ ισοδυναμούσε με πολιτική αυτοκτονία, εν όψει καλπών. Και ξεκίνησε η επιχείριση διαβολής και απαξίωσης του από τον ΣΥΡΙΖΑ, οι σχεδιασμένες κινήσεις λεηλασίας και στελεχιακής αποδυνάμωσης. Με όλα τα καραγκιοζιλίκια και τις «κεντροαριστερές» μαζώξεις του τελευταίου καιρού...
Όσο κι’ αν το «ψάρεμα» του κ. Τσίπρα δεν απέφερε παρά...αρβύλες και κονσερβοκούτια πεταμένα στον βυθό κι’ ελάχιστα άνοστα μικρά αφρόψαρα, οφείλει να ομολογήσει κανείς ότι στο επίπεδο των επικοινωνιακών εντυπώσεων, εκεί που διακρίνεται δηλαδή ο πρωθυπουργός, είναι πιθανόν κάποιους αναποφάσιστους «συντρόφους» να τους επηρεάζει. Στην προσπάθεια μη πανωλεθρίας, μάζευε κι’ ας είναι και ρώγες...
Η Φώφη Γεννηματά, προκάλεσε τον Τσίπρα πως «για κάθε έναν που εξαγοράζεις, 1000 έρχονται στο ΚΙΝΑΛ!» Δεν ξέρουμε αν η... εξίσωση είναι ακριβής (οι κάλπες θα δείξουν...), είναι όμως βέβαιο πως η σπουδή, η πανικόβλητη χυδαιότητα και η αγαρμποσύνη των χειρισμών του ΣΥΡΙΖΑ, έχει εξοργίσει πολλούς προβληματιζόμενους και αμφιταλαντευομένους «πράσινους». Και η ύβρις, το ξεπέρασμα του μέτρου, έχει τα όριά της. Τα περνάς, και σου γυρίζει μπούμερανγκ.
Στο κρίσιμο σταυροδρόμι που βρίσκεται σήμερα το ΚΙΝΑΛ (το... ΠΑΣΟΚ, δηλαδή), αυτό που χρειάζεται είναι γενναίες και τολμηρές αποφάσεις και κινήσεις. Από το εκλογικό αποτέλεσμα, εξαρτάται και το δικό του μέλλον. Αρκετός από τον κόσμο του, ξαναγυρίζει σ’ αυτό. Το αποδεικνύει και ο αυξημένος αριθμός εγγραφής νέων μελών. Χρειάζεται «κάτι» που θα κάνει την διαφορά, που θα φέρει τον ούριο άνεμο στα πανιά του στην τελική ευθεία προς τις κάλπες.
Το μεγάλο, ιστορικό ΠΑΣΟΚ, ακόμη και στις περιόδους λαθών και οπισθοδρόμησης, χαρακτηριζόταν για την δυναμική που εξέπεμπε και την ξεκάθαρη ταυτότητα του. Συνεπήρε και κυριάρχησε, μ’ όλα τα σκαμπανεβάσματα του, για περισσότερα από 25 χρόνια, σφράγισε εποχές, ενεργοποιώντας κυρίως το συναίσθημα των οπαδών του. Και χάρη σ’ αυτό, σε μεγάλο βαθμό, «διασώθηκε» εκλογικά (θα μπορούσε να έχει εξαϋλωθεί ) μετά την αντιλαϊκή, κατ’ ανάγκην, διαχείριση που ανέλαβε στα ματωμένα πρώτα μνημονιακά χρόνια, και στην συνέχεια μοιράστηκε για λόγους εθνικής επιβίωσης με την ΝΔ. Τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ λυσσομανούσε ανεύθυνα στα πεζοδρόμια, υποσχόταν σκίσιμο των μνημονίων (!), έκαιγε και ρήμαζε, καλούσε τις «πλατείες» να κάψουν την Βουλή και τους...γερμανοτσολιάδες! Και μετά κυβέρνησε, ας πούμε...
Αυτό που πρέπει επειγόντως να κάνει η κ. Γεννηματά και τα σοβαρά και υπεύθυνα ηγετικά στελέχη της Χαριλάου Τρικούπη, είναι η... αναστήλωση του ΠΑΣΟΚ! Η επιστροφή στις ρίζες τους! Στο ίδιο τίτλο, τα ίδια λάβαρα, το ίδιο πάθος για πρωτοπορία και τολμηρές τομές!
Το ΚΙΝΑΛ, μ’ όλες τις αρχικές παραζάλες και οργανωτικές αστοχίες, την τεχνητή «συμπόρευση» ετερόκλητων στοιχείων (και εσωκομματικών «Εφιαλτών» προσωπικών φιλοδοξιών και στοχεύσεων...), όχι μόνο δεν περπάτησε, αλλά σταδιακά απογοήτευσε και προβλημάτισε τις εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών που έσπευσαν να στηρίξουν με θέρμη την αναβίωση του ΠΑΣΟΚ. Γιατί έτσι εξέλαβαν το πείραμα του Νοεμβρίου του 2015... Όλους αυτούς (και είναι πολλοί) πρέπει να επαναπροσεγγίσει το ΠΑΣΟΚ.
Οι πρώτες, τότε, δημοσκοπήσεις έδειχναν καθαρά την δυναμική που είχε (και ενέπνεε στον κόσμο) η «πρωτοβουλία ΠΑΣΟΚ», όπως πράγματι ήταν χωρίς μισόλογα και φιοριτούρες. Στο ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, πρέπει να επιστρέψουν ολοταχώς, να ξαναβρούν την ταυτότητα και τόλμη τους, να ξεκινήσουν πάλι από εκεί... πού ήταν. Και παθόντες και μαθόντες (να ελπίζει κανείς...), να κάτσουν και να προβληματιστούν για το δύσκολο μέλλον της χώρας, να γεννήσουν το νέο όραμα, να εκπονήσουν με υπευθυνότητα σχέδιο πορείας, να συνεγείρουν και να καταστήσουν εκ νέους ενεργούς, εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που απογοητεύτηκαν και «ιδιωτεύουν», να τους ξαναφέρουν στις κάλπες, να τους κάνουν συμμέτοχους στην προσπάθεια διάσωσης του τόπου...
Οι προκλήσεις, είναι τεράστιες. Και ο συσχετισμός δυνάμεων, όπως τουλάχιστον καταγράφεται, απαιτεί από τις κάλπες να προκύψουν υπεύθυνες δυνάμεις που θα τις αντιμετωπίσουν και θα τις διαχειρισθούν. Δεν υπάρχει χώρος για ψέμματα, ιδεοληψίες, «αυταπάτες». Στην επόμενη Βουλή (και την αδιέξοδη προοπτική της «απλής αναλογικής»...) πρέπει να υπάρξουν ισχυρά κόμματα ευθύνης και επίγνωσης του εθνικού καθήκοντος!
Που θα μπορέσουν να συναινέσουν στα κρίσιμα και επιτακτικά, παραμερίζοντας (προσώρας, έστω) διαφορές και αντιθέσεις του παρελθόντος, που έτσι κι’ αλλιώς τις εκμηδένισε επί της ουσίας η κρίση, οι αιτίες της και η ανάγκη να υπάρξει «αύριο».
Ας το τολμήσουν...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια