Η επικοινωνιακή υποβάθµιση της επετείου ίδρυσης της Ευρωζώνης δεν είναι τυχαία
Γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος
Υπήρχε όµως αισιοδοξία που φάνηκε να επιβεβαιώνεται τον Μάιο του 2000 από την πρόταση του τότε Γερµανού ΥΠΕΞ Φίσερ για ευρωπαϊκό σύνταγµα, ένα στοίχηµα που χάθηκε πέντε χρόνια αργότερα, όταν η Συνταγµατική Συνθήκη απορρίφθηκε στο δηµοψήφισµα στη Γαλλία την άνοιξη του 2005.
Η µεγάλη υπέρβαση, που θα έδινε στην ΕΕ δυναµική οµοσπονδιακής µετεξέλιξης µε σκληρό πυρήνα την Ευρωζώνη, ακυρώθηκε.
Οταν ήρθε η παγκόσµια χρηµατοπιστωτική κρίση το φθινόπωρο του 2008, ήταν η σειρά της Γερµανίας να επιλέξει την εθνική περιχαράκωση.
Το Βερολίνο τράβηξε στην κυριολεξία χειρόφρενο στην περαιτέρω συµπλήρωση και εµβάθυνση της ΟΝΕ.
Από τότε µέχρι και σήµερα, για µια ολόκληρη δεκαετία, το Βερολίνο έχει ως στρατηγική προτεραιότητα το να αποφύγει την αµοιβαιοποίηση του κινδύνου, τον κοινό δανεισµό δηλαδή της Ευρωζώνης αλλά και κάθε µορφή µεταφοράς πόρων που θα εξισορροπούσε την απόκλιση ανάµεσα στις πλεονασµατικές και τις ελλειµµατικές χώρες-µέλη.
Πριν από είκοσι χρόνια υπήρχε η αισιοδοξία ότι οι προκλήσεις της παγκοσµιοποίησης καθιστούν τη συµπλήρωση-ολοκλήρωση της ηµιτελούς ΟΝΕ µονόδροµο και µη αναστρέψιµη δυναµική. Το 2005 η Γαλλία προτίµησε την ευρωπαϊκή ακινησία και το 2008-10 η Γερµανία επέλεξε την εθνική περιχαράκωση.
Σήµερα οι δυο χώρες που για δεκαετίες όρισαν τη δυναµική της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης αντιµετωπίζουν κρίση αποσταθεροποίησης.
Ετσι, ακόµη κι αν υπήρχε η πολιτική βούληση για ευρωπαϊκή φυγή προς τα εµπρός, δεν φαίνεται να υπάρχουν οι αντικειµενικές προϋποθέσεις. ∆εν είναι τυχαία άλλωστε η επικοινωνιακή υποβάθµιση της επετείου ίδρυσης της Ευρωζώνης.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια