Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης
Για όσους θεωρούν υπερβολική την ως άνω αναφορά, να υπενθυμίσουμε ότι μόλις πριν από έναν χρόνο, στο πλαίσιο πολιτικών και γεωπολιτικών υπολογισμών, ο Βλαντίμιρ Πούτιν έδωσε την άδεια στην Τουρκία να εισβάλει στο Αφρίν, όπου ο τουρκικός στρατός, σε συνεργασία με συμμορίες του λεγόμενου Ελεύθερου Συριακού Στρατού και τζιχαντιστών διαφόρων ισλαμιστικών ομάδων, της Αλ Νούσρα (Αλ Κάιντα) συμπεριλαμβανομένης, λεηλάτησαν τις περιουσίες των Κούρδων και των Ασσυρίων χριστιανών και εφαρμόζουν πολιτική δημογραφικής αλλοίωσης του πληθυσμού και εθνοκάθαρσης. Στο πλαίσιο της πολιτικής αυτής, ανάγκασαν σε εκπατρισμό δεκάδες χιλιάδες Κούρδους γεζίντι και Ασσύριους χριστιανούς, ενώ μεταφέρουν σουνίτες Άραβες από την περιοχή του Ινλτίμπ για να μειωθεί το ποσοστό των Κούρδων στην περιφέρεια Αφρίν. Σημειώνεται ότι στην περιφέρεια Αφρίν πριν από την εισβολή της Τουρκίας (Ιανουάριος 2018) κατοικούσαν περίπου 300.000 άνθρωποι, στη συντριπτική τους πλειονότητα Κούρδοι. Για την Τουρκία έχει ιδιαίτερη σημασία η δημογραφική αλλοίωση της περιοχής, επειδή το Αφρίν απέχει μόλις 30 χλμ από τις ακτές της Αλεξανδρέττας και είναι δυνατό στο μέλλον να αποτελέσει τον τελευταίο σταθμό των Κούρδων πριν την έξοδό τους στη θάλασσα.
Οπότε με την εξάλειψη του κουρδικού πληθυσμού από το Αφρίν, απομακρύνεται αυτό το ενδεχόμενο.
Αυτό θα πει πολιτική εθνοκάθαρσης, όχι παίξε-γέλασε.
Επόμενος ενοχλητικός σταθμός, όπου πρέπει να εφαρμοστεί το σχέδιο εθνοκάθαρσης, είναι η περιφέρεια της Ιεράπολης/Μένπετζ, που κατοικείται από Άραβες και Κούρδους και ελέγχεται πολιτικά και στρατιωτικά από επιτροπές που ιδρύθηκαν με πρωτοβουλία των Κούρδων του Κόμματος Δημοκρατικής Ενότητας (PYD) και των Δυνάμεων Προστασίας του Λαού (YPG). Την περιφέρεια αυτή απελευθέρωσαν από τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους οι Κούρδοι του YPG, με την αεροπορική υποστήριξη των Αμερικανών, μετά από 73 ημέρες πολιορκίας και αφού θυσίασαν 550 μαχητές και μαχήτριες, τον Αύγουστο του 2016.
Ήταν τότε που η Τουρκία, θορυβημένη από την προέλαση των Κούρδων προς Δυσμάς, αφού είχαν απομείνει μόλις 20 χλμ για να ενώσουν τον «Κουρδικό Διάδρομο» με την περιφέρεια-καντόνι του Αφρίν, εκλιπαρώντας τον Πούτιν, κατάφερε να πάρει την άδεια της Ρωσίας για να εισβάλει στην ενδιάμεση αυτή περιοχή (Τζαραμπλούζ - Αζάζ - Αλ Μπαμπ), για να αποτρέψει την ένωση των κουρδικών καντονιών.
Τότε η Ρωσία έδωσε την άδεια στον Ερντογάν να διεξαγάγει την επιχείρηση «Ασπίδα του Ευφράτη» και να κινηθεί για πρώτη φορά εναντίον του ΙΚ, το οποίο μέχρι τότε ήταν στρατηγικός σύμμαχος της Τουρκίας, για την αντιμετώπιση της κουρδικής απειλής, δηλαδή της δημιουργία του Κουρδικού Διαδρόμου που θα έφθανε από τα σύνορα του Ιράκ, διατρέχοντας τα τουρκοσυριακά σύνορα, μέχρι το Αφρίν, για να αποκτήσει εν ευθέτω χρόνο διέξοδο στη θάλασσα.
Αφού κάναμε αυτήν την αναγκαία αναδρομή, επανερχόμαστε το αλαλούμ που επικρατεί στην Ουάσινγκτον, σε σχέση με την πολιτική των ΗΠΑ στη Συρία.
Μετά την ανακοίνωση του προέδρου Τραμπ ότι οι ΗΠΑ αποσύρουν τα στρατεύματά τους από τη Συρία, ανοίγοντας έτσι διάπλατα το δρόμο για εισβολή της Τουρκίας στη Συρία και διάλυση των δομών που έχουν δημιουργήσει οι Κούρδοι αυτά τα πέντε χρόνια που απελευθέρωσαν τις περιοχές τους από το ΙΚ, είχαμε σειρά παραιτήσεων Αμερικανών αξιωματούχων. Πρώτος παραιτήθηκε ο στρατηγός Μάτις από τη θέση του υπουργού Άμυνας, και ακολούθησε ο πρέσβης ΜακΓκερκ, ειδικός απεσταλμένος του προέδρου των ΗΠΑ στην περιοχή για την καταπολέμηση του ΙΚ.
Στη συνέχεια, και ενώ είδαμε διάφορες δηλώσεις Αμερικανών αξιωματούχων που αναιρούσαν η μια την άλλη, είδαμε προχθές τον σύμβουλο ασφαλείας του πρόεδρου Τραμπ, Τζον Μπόλτον, να δηλώνει ότι οι ΗΠΑ θα αποχωρήσουν μόνο εφόσον η Τουρκία υπογράψει συμφωνία ότι δεν θα επιτεθεί στους Κούρδους, και τον Ερντογάν να τον προσβάλλει σκαιά και στην ουσία να του δείχνει την πόρτα, να εγκαταλείψει άρον-άρον την Άγκυρα, όπου είχε μεταβεί συνοδευόμενος από τον Τζόζεφ Ντάνφορντ, αρχηγό ΓΕΕΘΑ, και τον πρέσβη Τζέιμς Τζέφρι, ειδικό απεσταλμένο του Τραμπ στη Συρία.
Την μεθεπομένη ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο, ευρισκόμενος στην Ερμπίλ, πρωτεύουσα της Αυτόνομης Διοίκησης του Κουρδιστάν, στο Ιράκ, φάνηκε να αναγνωρίζει ότι η Τουρκία ανησυχεί για τους Κούρδους που ενδεχομένως χρησιμοποιούν το έδαφος που ελέγχουν στη Συρία για να ξεκινήσουν επιθέσεις εναντίον της Τουρκίας μετά την αποχώρηση των δυνάμεων των ΗΠΑ. Τουλάχιστον αυτό προκύπτει από τη δήλωσή του «Αναγνωρίζουμε ότι υπάρχει απειλή για την Τουρκία από τρομοκράτες και θα είμαστε πολύ υποστηρικτικοί προς αυτήν», ανατρέποντας στην ουσία τη δήλωση του Μπόλτον.
Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, οι Κούρδοι στρέφονται στη Ρωσία ζητώντας διαμεσολάβησή της στη Δαμασκό, για να μπει ο στρατός της Συρίας στις περιοχές που ελέγχουν και να αποτραπεί έτσι η εισβολή της Τουρκίας.
Την ίδια ώρα, ο Ερντογάν εκλιπαρεί από τον Πούτιν ραντεβού το ταχύτερο δυνατόν, για να αποτρέψει την επάνοδο του στρατού της Συρίας στα τουρκοσυριακά σύνορα και να εξασφαλίσει την άδεια της Ρωσίας να εισβάλει στις περιοχές που ελέγχουν οι Κούρδοι.
Αν και το Κρεμλίνο δήλωσε ότι υπάρχει στην ατζέντα θέμα επίσκεψης του Ερντογάν στη Μόσχα, σημειώνει με νόημα ότι δεν έχει καθοριστεί ακόμα η ημερομηνία.
Άρα, ο Πούτιν κρατάει την μπαγκέτα στη Συρία και θα ορίζει αυτός το… ορατόριο που θα παιχτεί, στην τελευταία φάση του πολέμου στην πολύπαθη αυτή χώρα.
Να δούμε πόσο θα κοστίσει στις ΗΠΑ η ανεξήγητη απόφαση Τραμπ και πόσο μαέστρος είναι ο Πούτιν!
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια