Του Τάσου Ευαγγελίου
Ο Αλέκος Αλαβάνος σε κάθε συνέντευξή του με κάθε ευκαιρία επισημαίνει το λάθος του να χαρίσει το δαχτυλίδι της διαδοχής στον Αλέξη Τσίπρα. Τον νεαρό που ανέδειξε με κάθε τρόπο διορίζοντας τον σε θέσεις που του έδωσαν τη δυνατότητα να εξελιχθεί και να πάρει τα… κλειδιά, εκπαραθυρώνοντας στο τέλος τον άλλοτε μέντορά του.
Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας ξεχνά τη διαδρομή του και διαγράφει το παρελθόν όπως επιχειρεί να διαγράψει τα 3,5 χρόνια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ καλώντας τους πολίτες να αρχίσουν να μετρούν το χρόνο από την 31η Αυγούστου που έληξε η εφαρμογή των προγραμμάτων στήριξης της χώρας.
Έχοντας καταφέρει ακόμη και να γλυτώσει μέρος της στρατιωτικής θητείας χρησιμοποιώντας την ενασχόλησή του με την πολιτική που ξεκίνησε μέσα από καταλήψεις των σχολείων, τις οποίες χαρακτηρίζουν οι συνεργάτες του «κοινωνικούς αγώνες», επιχειρεί να πλήξει τους πολιτικούς τους αντιπάλους με αναφορές σε προσωπικό επίπεδο.
Το Μέγαρο Μαξίμου από την αρχή επιχείρησε να χτυπήσει προσωπικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Χτύπησε την οικογένειά του και συνεχίζει. Τελευταίο κρούσμα η προσπάθεια αποδόμησής του ως προς την πορεία του στην πολιτική με επισημάνσεις που αφορούν τον πατέρα και την αδελφή του.
Παραγνωρίζοντας το γεγονός πως ανέλαβε την προεδρία της Ν.Δ. μέσα από μια ανοιχτή εκλογική διαδικασία επιβεβαιώνουν πως μοναδικός τους στόχος είναι ο ίδιος και η αποδοχή που τυγχάνει πλέον από την πλειοψηφία των πολιτών.
Για αυτό και θέτουν θέμα «κληρονομιάς» ως προς την παρουσία του στην πολιτική σκηνή του τόπου. Και παράλληλα σε αντιδιαστολή μιλούν για τους «κοινωνικούς αγώνες» του Αλέξη Τσίπρα που δεν διαθέτει κάποιο ισχυρό πολιτικό επώνυμο.
Κάποιοι θα μπορούσαν να επαναφέρουν στο προσκήνιο τα όσα έχουν ειπωθεί για σχέσεις την περίοδο της Χούντας αλλά δεδομένου ότι μια φιλελεύθερη κοινωνία δεν υιοθετεί τα περί οικογενειακής ευθύνης όπως κατ επανάληψη πράττει η «αριστερά» με την επωνυμία ΣΥΡΙΖΑ, το ερώτημα που προκύπτει είναι: Ποιοι είναι οι κοινωνικοί αγώνες του Αλέξη Τσίπρα;
1. Οι καταλήψεις σχολείων δεν θεωρούνται κοινωνικοί αγώνες.
2. Η συμμετοχή στις πλατείες των αγανακτισμένων αποτέλεσε, επιβεβαιωμένα πλέον, μια κυνική προσπάθεια εξαπάτησης των πολιτών που συμμετείχαν με μοναδικό γνώμονα την ανέλιξη στην εξουσία.
Ελάχιστοι έχουν παραμένει στον ΣΥΡΙΖΑ με αγώνες και προϋπηρεσία σε αντιστασιακές ενέργειες. Ακόμη και ο Μανώλης Γλέζος τους εγκατέλειψε καταγγέλλοντας τους μάλιστα για τις «κωλοτούμπες» κυρίως μετά το δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015.
Το αριστερό πρόσημο και το ηθικό πλεονέκτημα έχουν χαθεί και η επίκλησή τους μέσα από αναφορές σε πολιτικές με ταξικά χαρακτηριστικά και καταγγελίες για Ελίτ και έχοντες – κατέχοντες δεν βρίσκουν ευήκοα ώτα.
Η νοοτροπία που επικρατεί στο ΣΥΡΙΖΑ δεν συνάδει με κοινωνικούς αγώνες αλλά με ρεσάλτο, στόχος του οποίου είναι η κατάληψη της εξουσίας. Η αποκάλυψη του Γ. Δραγασάκη για το πρώτο εξάμηνο του 2015 είναι ενδεικτική αφού όπως είπε το ζήτημα δεν ήταν οικονομικό αλλά… πολιτικό.
Η κυβέρνηση βρίσκεται σε αποδρομή. Βουλιάζει μέσα στη λάσπη που επιχειρεί να ρίξει στο πολιτικό σκηνικό και προσπαθεί να διατηρήσει την εξουσία όσο περισσότερο χρόνο μπορεί γνωρίζοντας πως η επόμενη ημέρα θα τους βρει απολογούμενους.
Ήδη τα στόματα ανοίγουν, όπως για παράδειγμα αυτό του πρώην διευθύνοντος συμβούλου της ΔΕΠ, Θ. Κιτσάκου, ο οποίος αποκαλύπτει την εμπλοκή κορυφαίων υπουργών στο σκάνδαλο με την ELFE του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη.
Αυτό τρομάζει τα στελέχη του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος που ετοιμάζονται να τα δώσουν όλα στον προεκλογικό αγώνα που έχει ήδη ξεκινήσεις. Και δύσκολα θα αντισταθούν στα χτυπήματα κάτω από μέση καθώς και στις προσπάθειες «δολοφονίας χαρακτήρων».
ΥΓ. Η προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα να διορθώσει την γκάφα του Γ. Δραγασάκη που απεκάλυψε το plan b της κυβέρνησης το πρώτο εξάμηνο του 2015 και τα ερωτήματα που προκλήθηκαν δεν μπορεί να αλλάξει την εικόνα που πλέον διαμορφώνεται για τον ίδιο και την κυβέρνησή του. Δεν υπήρξαν κάποιοι λίγοι στον ΣΥΡΙΖΑ που έβλεπαν το Grexit, αλλά ένας κεντρικός σχεδιασμός που δεν ολοκληρώθηκε. Και αυτό πρέπει να προβληματίσει τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου…
Φωτογραφία αρχείου
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια