Του Παναγιώτη Στάθη
Τρία χτυπήματα σε δύο χρόνια στην καρδιά της Δικαιοσύνης μετράει το εγχώριο "αντάρτικο πόλεως", δημιουργώντας ένα κύμα φόβου και παράλληλα ένα αίσθημα ανομίας στην κοινωνία.
Τα πολιτικά κόμματα, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, στηλίτευσαν τις επιθέσεις θυμίζοντας πως ούτε η δικαιοσύνη ούτε οι κοινωνία εκφοβίζονται. Σωστά είναι αυτά και καλώς λέγονται, αλλά μάλλον η αλήθεια είναι πως οι δικαστές έχουν αρχίσει (εδώ και πολλά χρόνια αλλά και τώρα τελευταία περισσότερο), να κοιτούν πίσω τους όταν περπατούν στο δρόμο.
Γιατί ως γνωστόν, ούτε η αστυνομία εκφοβίζεται, αλλά προχθές το μεσημέρι στο Εφετείο Αθηνών, όταν καμιά 50αριά αντιεξουσιαστές επιτέθηκαν σε αστυνομικούς – μάρτυρες κατηγορίας σε δίκη-, ο επικεφαλής των ΜΑΤ δεν έδωσε καμία εντολή για προσαγωγή. Σου λέει ο άνθρωπος, που να μπλέξουμε τώρα.
Το πρόβλημα εν προκειμένω είναι πως εμπεδώνεται στον κόσμο ένα αίσθημα ανομίας, το οποίο προφανώς ενθαρρύνεται από την – διαφαινόμενη- ως κυρίαρχη "πολιτική τάση" της ανοχής. Εν ολίγοις οι αντιδράσεις σε τέτοιου είδους φαινόμενα από τα όργανα της Πολιτείας (τα οποία έχουν βέβαια πολιτικούς προϊσταμένους να δίνουν τον τόνο), είναι υποτονικές. Αν αυτό συνδυαστεί με την επερχόμενη επέτειο του Πολυτεχνείου, εκφράζονται ήδη φόβοι για τυχόν επεισόδια.
Αντιδιαστολή
Σε αντιδιαστολή όμως με την υποτονικότητα στο... ξεσάλωμα ορισμένων ομάδων, είναι έκδηλη η επιθετικότητα απέναντι σε θεσμούς και τα πρόσωπα που τους υπηρετούν. Με "όπλο" το γεγονός ότι έχουν υπάρξει αρκετά φαινόμενα διαφθοράς ακόμα και εντός της Δικαιοσύνης τα προηγούμενα χρόνια, η δικαστική εξουσία και οι λειτουργοί της είναι σα να δέχονται τα τελευταία χρόνια ένα διαρκές και ψυχοφθόρο πολιτικό "μπούλινγκ". Γενικότερα ως θεσμός δέχεται επιθέσεις απαξίωσης και χλευασμού για αποφάσεις της ενώ λειτουργοί της δέχονται επιθέσεις για την κρίση τους επί εκκρεμών υποθέσεων. Η κριτική των αποφάσεων της Δικαιοσύνης είναι μεν αποδεκτή, πλην είναι προφανές ότι τα τελευταία χρόνια οι επιθέσεις είναι άνευ προηγουμένου.
Στοχοποίηση
Τον Οκτώβριο του 2016 είχε τοποθετηθεί μηχανισμός κάτω από το σπίτι της Εισαγγελέως Εφετών Γεωργίας Τσατάνη, η οποία είχε εμπλακεί σε μια σειρά δημοσιευμάτων και αντιπαραθέσεων στην έρευνα για τον αποβιώσαντα επιχειρηματία Ανδρέα Βγενόπουλο.
Τον Δεκέμβριο του 2017 το Εφετείο της Αθήνας, σε ένα από καλύτερα –υποτίθεται- φρουρούμενα κτίρια της Αθήνας, τοποθετήθηκε εκρηκτικός μηχανισμός ο οποίος διέλυσε την είσοδο. Ένας από τους (τέσσερις πιθανότατα) δράστες πυροβόλησε με Καλάσνικοφ κατά του αστυνομικού φρουρού, χωρίς ευτυχώς να τον τραυματίσει.
Χθες ήταν η σειρά του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ισίδωρου Ντογιάκου. Η βόμβα δεν "έσκασε" αλλά ήταν η θρυαλλίδα για να ξεχειλίσει η οργή εντός μεγάλου τμήματος του δικαστικού κόσμου που αναρωτιέται μεγαλοφώνως πλέον "γιατί στοχοποιούνται οι δικαστές και οι εισαγγελείς".
Άλλωστε, ειδικά για την περίπτωση Ντογιάκου, αναφέρουν πως "εδώ και τρία χρόνια, στοχοποιείται λόγω της μακροχρόνιας αρνητικής αναφοράς στο όνομα του". Δεν είναι άλλωστε μυστικό πως ο πρώην προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών είχε μια κόντρα υψηλής έντασης με την πρώην επικεφαλής του Αρείου Πάγου και νυν επικεφαλής του νομικού γραφείου του πρωθυπουργού, Βασιλική Θάνου. Η Β. Θάνου κίνησε σε βάρος του πειθαρχική διαδικασία σχετικά με τις διαδικασίες εκλογής του κατηγορώντας τον για "συμπεριφορά μη συνάδουσα με την ιδιότητά του ως εισαγγελικού λειτουργού και κατάχρηση εξουσίας ως διευθύνων την Εισαγγελία Εφετών Αθηνών".
Εκείνη βέβαια ήταν μια περίοδος πολύ ταραγμένη, καθώς στον κ. Ντογιάκο χρεώνονταν λάθος χειρισμοί στην υπόθεση επιχειρηματία Ανδρέα Βγενόπουλου, ο οποίος είχε αποβιώσει. Το αποτέλεσμα βέβαια όλων αυτών ήταν μια (ιδιαίτερα επιθετική) αρνητική δημοσιότητα στην οποία, πολλοί παράγοντες της δικαιοσύνης, χρεώνουν το "κίνητρο" της χθεσινής επίθεσης.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια