Η διεθνής εμπειρία έχει αποδείξει ότι αυτό συνέβη ακόμα και σε χώρες που φαινόταν πως δεν θα μπορούσε να αναδυθεί η πατριωτική, κοινωνική Δεξιά ως κυρίαρχη πρόταση. Η Ελλάδα δεν θα αποτελέσει εξαίρεση από την παγκόσμια τάση που άρχισε να εκδηλώνεται εντονότερα από τότε που εξελέγη ο Ντόναλντ Τραμπ πρόεδρος των ΗΠΑ.
Η Νέα Δημοκρατία και θα μπορούσε και θα έπρεπε να εκφράζει την πατριωτική και κοινωνική Δεξιά, αν ήθελε να υπηρετήσει την ίδια τη φύση της και τις καταστατικές αρχές της και να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των εκλογέων της αλλά και όσων δεν την ψηφίζουν αλλά την εμπιστεύονται ως μια δύναμη ευθύνης. Μια πολυσυλλεκτική μεν αλλά κυρίαρχη και γνήσια Κεντροδεξιά δεν συνηθίζει να αφήνει πολύ χώρο σε αυτές τις συντεταγμένες του ιδεολογικού φάσματος. Ομως, με την πάροδο του χρόνου και την παρέλευση των μνημονιακών ετών, το στίγμα της Ν.Δ. «θόλωσε».
Είναι πλέον πολύ δύσκολο για κάποιον να διακρίνει τις διαφορές της Ν.Δ. τόσο από τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και από το ΚΙΝ.ΑΛ. και το Ποτάμι. Το κόμμα που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στην οικονομία παίζει σε καθαρά μνημονιακό ταμπλό, οπότε οι εναλλακτικές που προσφέρει σε αυτόν τον τομέα είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Μπορεί να αρθρώσει λόγο μόνο σε δευτερευούσης σημασίας ζητήματα σε σχέση με τις επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ. Στα βασικά οικονομικά σχεδόν ταυτίζεται.
Από την άλλη, στα εθνικά και κοινωνικά και ιδεολογικά ζητήματα πάλι είναι δύσκολο να την ξεχωρίσεις από τα κόμματα, με τα οποία υποτίθεται ότι έχει διαφορές. Είναι ηλίου φαεινότερον ότι η εμφανής απουσία διαχωριστικών γραμμών της Ν.Δ. από τις υπόλοιπες δυνάμεις δεν την ευνοεί.
Η εφημερίδα μας έγραψε ότι συναντήθηκαν ο Κυριάκος Βελόπουλος, πρόεδρος του κόμματος Ελληνική Λύση, και ο Φαήλος Κρανιδιώτης, αρχηγός της Νέας Δεξιάς. Η συνάντησή τους είχε, φυσικά, και πολιτικό περιεχόμενο. Είναι δύσκολο να μαντέψει κάποιος αν η εκκολαπτόμενη συνεργασία θα ευοδωθεί, αν θα προστεθούν και άλλες ομοειδείς δυνάμεις στο υπό διαμόρφωση σχήμα και ποια θα είναι η δυναμική που θα αναπτύξει. Ομως, είναι πλέον ολοφάνερο ότι εντείνονται οι ζυμώσεις στον χώρο της εθνικής και κοινωνικής Δεξιάς.
Η κοινωνία θέλει να εκφραστεί. Η λεγόμενη «σιωπηλή πλειοψηφία» νιώθει να καταπιέζεται και να ασφυκτιά στα δεσμωτήρια της ορθοπολιτικής τυραννίας. Είναι θέμα χρόνου να αποκτήσει ισχυρή κοινοβουλευτική εκπροσώπηση αυτό το κίνημα.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια