Τα παιδιά αρνούνται την ευθύνη τους για τους καβγάδες στους οποίους εμπλέκονται. Τα αδέρφια, συνήθως, κατηγορούν το ένα το άλλο για το ποιος ήταν ο φταίχτης και ποιος ξεκίνησε πρώτος. Ακόμη πολλά παιδιά νιώθουν ότι φταίνε για την έλλειψη αγάπης από τους γονείς του ή το ότι μπορεί επειδή ζήτησαν κάτι, προξένησαν κάτι κακό στο μπαμπά ή τη μαμά.
Μετά από εμπειρία και ωριμότητα γινόμαστε ολοένα και πιο ικανοί να εκτιμήσουμε τις ευθύνες μας απέναντι στον εαυτό μας και τους άλλους.
Για να μάθουν τα παιδιά να εκτιμούν σωστά πού έχουν την ευθύνη και πού όχι, θα πρέπει οι γονείς να αναλάβουν την ευθύνη της ανάπτυξης των παιδιών τους. Δηλαδή να μην ρίχνουν την ευθύνη στο σχολείο, στην κυβέρνηση, στο σύστημα και στους άλλους γενικότερα αλλά να γίνουν υπεύθυνοι γονείς προκειμένου να μεγαλώσουν υπεύθυνα παιδιά.
Έτσι, θα καταφέρνουν περισσότερο να λύνουν τα προβλήματα που αναλαμβάνουν, γιατί αναλαμβάνοντας την ευθύνη ή μερίδιο αυτής μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα προς την κατεύθυνση που θέλουμε. Διαφορετικά, μπορούμε μόνο να παρατηρούμε την αλλαγή που προξενούν οι άλλοι στα προβλήματα μας.
Το άρθρο συνυπογράφουν οι ψυχολόγοι του Κέντρου Συμβουλευτικής & Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή», Γιάννης Ξηντάρας, Ράνια Λεμονή, Αγλαΐα Κρητικού, Χάρης Παλίδης και Μαντώ Κωνσταντουλάκη.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια