Τον Κώστα Καραμανλή και τον Γιώργο Παπανδρέου, πολλά μπορούμε να τους προσάψουμε. Για ένα πράγμα δεν μπορούμε να τους κατηγορήσουμε. Πως παρέμειναν γαντζωμένοι στην εξουσία.
Ο Κ. Καραμανλής όταν διαπίστωσε πως θα εξαναγκαζόταν σε εκλογές τον Μάρτιο του 2010, λόγω της προεδρικής εκλογής, προσέφυγε στις κάλπες για να μην «σέρνεται» η χώρα ακυβέρνητη για έξι μήνες.
Ο Γιώργος Παπανδρέου όταν αντιλήφθηκε πως είχε χάσει την πολιτική νομιμοποίηση το καλοκαίρι του 2011, παρέδωσε για λίγες ώρες την διακυβέρνηση της χώρας στον Α. Σαμαρά. Τέσσερις μήνες μετά παραιτήθηκε και σχηματίσθηκε η κυβέρνηση Παπαδήμου.
Τα λάθη και των δύο πολιτικών ανδρών είναι σημαντικά και έχουν αναλυθεί εξαντλητικά. Όμως είναι πταίσματα μπροστά στα εγκλήματα που διέπραξε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ από τον Ιανουάριο του 2015 έως σήμερα.
Κι όμως και ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου υπό την πίεση των γεγονότων, χωρίς ραδιουργίες, χωρίς συνωμοσιολογικές αιτιολογίες, παρέδωσαν θεσμικά την εξουσία. Ο Καραμανλής με εκλογές, ο Παπανδρέου με τις προβλεπόμενες κοινοβουλευτικές διαδικασίες.
Σήμερα έχουμε μια κυβέρνηση που έχει όλα τα χαρακτηριστικά της συμμορίας. Συμμορίτες τους αποκαλεί διαρκώς ο Α.Λοβέρδος. Σκοπός τους είναι η, παντί τρόπω, παραμονή στην εξουσία. Δεν τους ενδιαφέρει η κατακραυγή του κόσμου, γιατί μισούν τον κόσμο. Δεν τους ενδιαφέρει η παρατεταμένη καταστροφή της πατρίδος μας, λόγω της πολιτικής τους, γιατί δεν τους ενδιαφέρει το γενικό καλό.
«Μέχρι πού θα πάνε;» αναρωτιούνται οι πολίτες. «Δεν αισθάνονται ντροπή που κρύβονται;». « Από τι πάστα είναι φτιαγμένοι;»
Νομίζω πως η απάντηση στο τελευταίο ερώτημα φανερώνει και τις προθέσεις αυτών των ανθρώπων. Αποδεικνύει, πως την έννοια «αναισθησία» που εμείς οι κανονικοί άνθρωποι την ανάγουμε στην σφαίρα της ηθικής, γι΄αυτούς είναι απλώς μια πολιτική στάση, χωρίς αξιακό πρόσημο.
Τι πιστεύουν λοιπόν; Με τι είναι διαπαιδαγωγημένοι; Οι γραμμές που ακολουθούν αποτυπώνουν τον χαρακτήρα τους, όπως αυτός επικαθορίζεται από την ιδεολογία τους.
Συνομιλεί το κομματικό στέλεχος με ένα απλό μέλος του κόμματος και λέει:
«Άλλο εσύ κι άλλο εμείς. Εμείς στην ζωή μας τάξαμε μόνον έναν σκοπό κι ως την τελευταία μας πνοή αυτόν υπηρετούμε. Οι Γάλλοι σύντροφοι έχουν έναν όρο, μας λένε μόνιμους, διαρκείς. Δεν δίνουμε στην επανάσταση τον καιρό που περισσεύει από τις βιοποριστικές μας ασχολίες, της τον δίνουμε όλο, ισοβίτες εργάτες της. Η αντίδραση μας φωνάζει επαγγελματίες της επανάστασης και το λέει με περιφρόνηση, αλλά για μας αυτός είναι ο πιο μεγάλος φόρος τιμής...»
Αυτό είναι ένα απόσπασμα από την «Νυχτερίδα», της αριστουργηματικής τριλογίας του Στρατή Τσίρκα. Αναφέρεται στην «ηρωική» εποχή της δεκαετίας του 1930 και του 1940 και στην αντίληψη που είχαν τα κομματικά στελέχη για τον ρόλο τους μέσα στην Ιστορία.
Τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών και οι σημερινοί Συριζαίοι πιστεύουν πως ήρθαν για να αλλάξουν την Ελλάδα και την Ευρώπη. Νομίζουν πως συνομιλούν με την Ιστορία. Βέβαια, κάπου-κάπου συνομιλούν και με τον Ρότσιλντ και τον Αρτεμίου, αλλά αυτό απαιτεί ο ταξικός αγώνας. Οι τακτικοί ελιγμοί και οι υποχωρήσεις επιβάλλονται.
Επειδή περιφρονούν την φιλελεύθερη Δημοκρατία και τους θεσμούς της, καθώς αποτελούν εμπόδιο στην υλοποίηση του οράματος τους, δεν θα διστάσουν να την νοθεύσουν. Αν θα οδηγήσουν την Ελλάδα στην καταστροφή, ουδόλως τους ενδιαφέρει. Σημασία έχει αυτοί να επιβιώσουν! Και ο σύντροφος τους ο Μαδούρο έχει καταστρέψει την χώρα του, αλλά διαιωνίζει την εξουσία του.
Άλλωστε, όπως λέει και ο πρωθυπουργός «μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση».
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια