Η ελληνική κοινωνία είναι εγκλωβισμένη στο ισχύον σύστημα της κομματοκρατίας. Ό,τι και να κάνουν οι πολίτες, όσο και να διαμαρτυρηθούν, όσο και να διαδηλώσουν, η μόνη δυνατότητα που τους παρέχει το ισχύον σύστημα εξουσίας είναι μόνο η ψήφος τους στις κάλπες την ημέρα των εκλογών.
Όμως εκεί τους περιμένει το δόκανο του πολύ καλά στημένου συστήματος της σάπιας κομματοκρατίας. Αναγκαστικά η ψήφος θα πέσει στο «καλάθι» ενός εκ των συστημικών κομμάτων και στην ουσία σε ένα κοινό «καλάθι» της ίδιας διακομματικής διαχειριστικής λογικής και της πάγιας αντίληψης ότι το κράτος έχει συνέχεια και επομένως το ένα κόμμα αναγκαστικά εφαρμόζει ό,τι έχει θεσπίσει το προηγούμενο.
Η προπαγάνδα του συστήματος, μας έχει στρέψει όλους εναντίον των πολιτικών προσώπων, αφήνοντας έξω από το κάδρο τα πραγματικά αφεντικά του συστήματος και τους αντιδημοκρατικούς θεσμούς και μας ωθεί στην αναζήτηση της ελπίδας μεταξύ της αλλαγής των πολιτικών προσώπων και της εναλλαγής των συστημικών κομμάτων και μόνο. Έτσι, στην πραγματικότητα οι εκλογές δεν αλλάζουν επί της ουσίας τίποτα.
Το πραγματικό πρόβλημα φυσικά είναι αλλού και έχει να κάνει με το είδος και τη λειτουργία των πολιτειακών αντιδημοκρατικών θεσμών που σπρώχνουν την κοινωνία στο περιθώριο. Όμως, επειδή ο άνθρωπος έχει την τάση να στρέφεται εύκολα εναντίον άλλων ανθρώπων και όχι εναντίον απρόσωπων θεσμών, το σύστημα χρησιμοποιεί έξυπνα αυτή την τάση και μας ωθεί έντεχνα στην ανθρωποφαγία και όχι στην αλλαγή των θεσμών.
Αυτό δυστυχώς δεν μπόρεσε να αλλάξει ανά τους αιώνες, όσο και αν προσπάθησαν πολλοί οραματιστές. Έτσι κι εμείς τώρα γινόμαστε εύκολα αιχμάλωτοι της θεσμικά στημένης κομματοκρατίας, μη μπορώντας να δούμε πίσω από αυτό.
Κάποιοι όμως, κόντρα στους νόμους της φύσης, θα συνεχίσουν να προσπαθούν να το αλλάξουν αυτό, με τα ίδια τα "όπλα" του συστήματος.
0 Σχόλια