(αναδημοσίευση από την ἐφημερίδα "ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ" της 19ης Ἰουνίου 2018)
Ξημέρωσε μετὰ τὴν συμφωνία καὶ ἡ πρώτη κουβέντα, ποὺ ἄκουσα ἀπὸ γείτονα φίλο, ἦταν· “Σὲ βλέπω ἐθνικὰ ὑπερήφανο σήμερα”. Καὶ ἀμέσως φούντωσαν στριμωγμένοι στὸ μυαλό μου λογισμοί. Μιὰ στιγμὴ νὰ τοὺς βάλω σὲ μία τάξι εἶπα.
Δηλαδὴ τώρα ἔγινα νοτιομακεδόνας; Διότι ἀφοῦ ὑπάρχει βόρεια Μακεδονία, δὲν μπορεῖ νὰ μὴν ὑπάρχει καὶ κάπου μία νότια Μακεδονία. Ὅπως δὲν ὑπάρχει μόνο Βόρεια Κορέα ἂν δὲν ὑπάρχει καὶ Νότια Κορέα. Πάει γίναμε Βιετνάμ.
Τοὺς βαφτίσαμε Μακεδόνες ἐμεῖς. Μακεδόνες σκέτο, ὄχι Βορειομακεδόνες. Τοὺς τὸ ἐπιβάλαμε, δὲν τοὺς ἀφήσαμε νὰ αὐτοπροσδιορισθοῦν μὲ κάποιο, τέλος πάντων, δημοψἠφισμα. Καὶ μᾶς λένε ὅλοι ὅτι ὑπάρχει δικαίωμα αὐτοπροσδιορισμοῦ. Οἱ ἄνθρωποι μπορεῖ νὰ θέλανε νὰ λέγωνται Νοτιοσλάβοι ἢ ἀλβανοσλάβοι, Δάκες ἢ Ἰλλυριοί, ἐμεὶς ὅμως τοὺς στερήσαμε αὐτὸ τὸ δικαίωμα καὶ τοὺς εἴπαμε θὰ ἔχετε ἐθνικὸ ὄνομα Μακεδόνες καὶ δὲν πειράζει καθόλου τὸ γεγονὸς ὅτι μακεδονικὸ ἔθνος δὲν ὑπάρχει, ὅπως δὲν ὑπάρχει ἔθνος θεσσαλικό ἢ σποραδικὸ ἢ κυκλαδικό.
Μεγαλώναμε κάποτε μὲ τὸ τραγούδι· “Ἔχω μιὰ ἀδελφή, κουκλίτσα ἀληθινὴ, τὴν λένε Βόρειο Ἤπειρο, τὴν ἀγαπῶ πολύ”. Μὲ τὸν καιρὸ, ἐπειδὴ ἐμεῖς ποτὲ δὲν εἴχαμε ἀλυτρωτικὲς βλέψεις, τὸ τραγούδι αὐτὸ τὸ σβήσαμε, τὸ ξεχάσαμε. Καὶ ὁ χῶρος ποὺ κυβερνάει σήμερα ἐπέβαλε τὴν ἄποψι ὅτι δὲν ὑπάρχει Βόρειος Ἤπειρος ἀλλὰ νότια Ἀλβανία. Καὶ ἀπορῶ ἀκόμη γιατὶ δὲν ἐπέβαλαν καὶ γιὰ τὴν fyrom τὴν ἴδια λογικὴ καὶ πρακτικὴ. Δηλαδὴν δὲν ὑπάρχει Βόρεια Μακεδονία, ἀλλὰ Νότια Σερβία ἢ Νοτιοσλαβία, ὀνομασία ποὺ τοὺς καλύπτει ἐθνικά, πολιτιστικά, γλωσσικά, φυλετικά κτλ. Γιατὶ ἄλλα μέτρα γιὰ τὴν Ἤπειρο καὶ ἄλλα γιὰ τὴν Μακεδονία;
Ἀλλὰ τί νὰ περιμένης ἀπὸ ἕναν διαμεσολαβιτή, ποὺ στὰ εἴκοσι πέντε χρόνια δὲν ἔφερε οὔτε μία φορὰ πρότασι ποὺ νὰ ἐκφράζη τὴν ἑλληνικὴ πλευρά; Καὶ πάντα ἀποροῦσα, γιατὶ ἡ ἐλληνικὴ πλευρὰ δὲν ἔθεσε θέμα γιὰ ἄρσι τῆς διαπιστεύσεώς του. Ἂν εἶμαι ὑπερβολικὸς ἢ ἀκραῖος, θέλω νὰ μοῦ ἀναφερθῆ μία συγκεκριμένη πρότασἰ του ποὺ νὰ δικαιώνη τὶς θέσεις μας.Ἔχω καὶ μία ἀκόμα ἀπορία. Αὐτός, ἀπὸ ὅτι ξέρω, εἶναι δικηγόρος. Τὸν πλήρωνε κανεὶς ἢ πρόσφερε τὶς ὑπηρεσίες του ἐθελοντικά; Πάντως μετὰ ἀπὸ τόσα χρόνια φτάσαμε στὴν δικαίωσι τῶν σκοπιανῶν. Πῆραν αὐτὸ ποὺ ἤθελαν, τὸ ὄνομα. Πόση σημασία ἔχει τὸ ὄνομα μποροῦμε νὰ τὸ καταλάβουμε ἀπὸ τὰ διάφορα προϊόντα γιὰ ὁποῖα γίνεται ‘πόλεμος’ γιὰ τὴν ὀνομασία προελεύσεως. Καὶ γιὰ τὴν ὀνομασία τῶν σκοπιανῶν ὡς μακεδόνων θὰ ἀκουστοῦν σύντομα τὰ ‘ὄργανα’.
Δὲν τοὺς καθιερώσαμε μόνο ἐθνικὸ ὄνομα, ἀλλὰ μαζὶ μὲ τὸ όνομα τοὺς ἀναγνωρίσαμε καὶ εθνικὴ γλῶσσα, μακεδονική. Καὶ βλέπω ὅτι αὐτὸ ποὺ κάναμε δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὸ πρόγραμμα τοῦ Τίτο, μετὰ τὴν διάσκεψι τοῦ 1945, γιὰ τὴν ἕκτη δημοκρατία τῆς Γιουγκοσλαβικῆς ὁμοσπονδίας. ‘Υποχρεωτικὰ τὰ πάντα θὰ συνοδεύωνται ἀπὸ τὸ μακεδονία σὲ ὅλα τὰ παράγωγά του. Καὶ ἐπειδὴ ἡ γλῶσσα τους ἦταν μόνο προφορικὴ, τοὺς ἴδρυσε γλωσσολογικὸ ἰνστιτοῦτο, γιὰ νὰ διαμορφώση γραπτὴ γλῶσσα μὲ γραμματική, συντακτικό, λεξικά, κτλ. Δὲν ἔχουν νὰ παρουσιάσουν γραπτὰ κείμενα.
Ἐπαναλάμβανα σὲ ὁμιλίες μου γιὰ τὸ μακεδονικό, ὅτι πρέπει νὰ καθορίσωμε ἑνιαία γραμμὴ γιὰ τὴν γλῶσσα τῶν σκοπιανῶν. Τὴν λαλιά τους, πολιτικοὶ, δημοσιογράφοι, λόγιοι, κτλ τὴν προσιόριζαν ὁ καθένας μὲ δικό του τρόπο. Γιὰ ἄλλους ἦταν σλαβοφανὲς ἰδίωμα, γιὰ ἄλλους βουλγάρικα, γιὰ ἄλλους μακεδόνικα, κτλ. Ἦταν γλῶσσα, γλωσσικὸ ἰδίωμα ἢ μία προφορικὴ συνενόησι τῆς ἀγορᾶς; Σὲ πρόσφατη ἐκπομπὴ τηλεοπτικὴ, παλαιὸς πολιτικὸς εἶπε ὅτι μακεδονικὴ γλῶσσα δὲν ὑπάρχει. Ὁ κορυφαῖος γλωσσολόγος μας, λέγει τὰ ἴδια. Καὶ τελικὰ στὴν συμφωνία ἀναγνωρίζομε μακεδονική γλῶσσα. Αὐτὴν τὴν γλῶσσα μετέφερε ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος στὴν Ἀνατολὴ καὶ δημιουργήθηκαν οἱ Ἑλληνιστικοὶ χρόνοι; Μακεδονικὴ γλῶσσα εἶναι τὰ Ἑλληνικὰ. Ὁ ἀνὴρ ὁ Μακεδὼν ποὺ κάλεσε τὸν ἀπόστολο Παῦλο τοῦ εἶπε, ὅπως τὸ γράφει ἡ Ἀγία Γραφή· “Διαβάς εἰς Μακεδονίαν βοήθησον ἡμῖν”.Ὁ Μακεδών μίλησε στὴν γλῶσσα του. Ἑλληνιστί. Ἀλλὰ ποιὰ σχέσι μποροῦν νὰ ἔχουν οἱ σκοπιανοὶ μὲ τοὺς μακεδόνες;
Τοὺς ἀναγνωρίσαμε ἐθνικὴ ὑπόστασι καὶ ἐθνικὴ γλῶσσα. Τὰ δικαιοῦνται, πρέπει νὰ ἔχουν καὶ ἔθνος και γλῶσσα ἀλλ’ ὄχι τὸ Μακεδόνες καὶ μακεδονικὴ γλῶσσα, διότι οὔτε μακεδόνες εἶναι οἱ σλάβοι, οὔτε ἡ γλῶσσα τους μακεδονική. Μόνο πρωτεύουσα δὲν τοὺς δώσαμε, εὐτυχῶς, διότι πολὺ θὰ ἤθελαν νὰ βρέχεται ἀπὸ τὸν Θερμαϊκό.
Ὑπάρχει ἀπόφασις εθνικοῦ συμβουλίου ἀρχηγῶν ποὺ ἀποκλείει τὴν χρῆσι στὸ ὄνομα τῆς fyrom τῆς λέξεως Μακεδονία καὶ τῶν παραγώγων της. Ποιὸς διέγραψε αὐτὴν τὴν ἀπόφασι; Δὲν θυμᾶμαι νὰ ἔγινε ἀντίστοιχο συμβούλιο ποὺ νὰ ἄλλαξε τὴν ἀπόφασι. Σὰν νὰ μὴ εἴμαστε σοβαρὸ κράτος ποὺ ἔχει συνέχεια καὶ ἐθνικὴ στρατηγική.
Ὁ ἑλληνικὸς λαὸς στηρίζει τὴν κυβέρνησι νὰ μὴν ὑποχωρεῖ στὶς πιέσεις. Καὶ ἀντὶ νὰ ἀξιοποιήση τὴν βούλησι τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ρίχνει αὐτὸν τὸν λαὸ στὸ περιθώριο. Οἱ μετέχοντες στὰ συλλαλητήρια εἶναι ‘ἐθνίκια’, κατὰ τὸν πρωθυπουργικὸ σύμβουλο. Οἱ δὲ Ἕλληνες τοῦ ἐξωτερικοῦ, οἱ οργανωμένοι στὶς Παμμακεδονικὲς ὀργανώσεις, ἄκουσον, ἄκουσον, δὲν ἐκφράζουν ὅλους τοὺς Ἕλληνες!
Τὴν ἀνάγκη τῆς ἀναγνωρίσεως τὴν ἔχουν οἱ σκοπιανοί. Ἀπὸ τὴν δικὴ μας ὑπογραφὴ θὰ ἀνοίξει ὁ δρόμος γιὰ νὰ μποῦν στὸ ΝΑΤΟ καὶ τὴν ΕΕ. Ἀλήθεια σὲ ποιὸ σημεῖο ὑποχώρησαν στὶς μακρὲς συζητήσεις; Χώρια ποὺ τὸ γραφεῖο τύπου τῶν διαπραγματεύσεων ἦταν στὰ Σκόπια, ἀπὸ ἐκεῖ μαθαίναμε τὴν πορεία τους, οἱ μόνοι ποὺ ὑποχώρησαν ἦσαν οἱ δικοί μας. Ὅλες οἱ ‘κόκκινες’ γραμμές ἔγιναν πορτοκαλί καὶ στὸ τέλος πράσινες. Γι’ αὐτὸ καὶ τὰ συγχαρητήρια καὶ οἱ ἔπαινοι τῶν ξένων, ἰδἰως τῶν γερμανῶν, γιὰ τὴν ἐλληνικὴ στάσι. Ἱκανοποιήθηκαν οἱ ξένοι, τὰ μεγάλα ἀφεντικά, καὶ ὄχι οἱ ἐλληνικοὶ στόχοι.
Θὰ προσθέσω μία ἀκόμα σκέψι. Πρώτη φορὰ ἀριστερὰ στὴν Ἑλλάδα. Ἐνθυμοῦμαι καὶ τὴν φρᾶσι τοῦ βουλευτοῦ μας, ποὺ εἶπε κατὰ τὴν ἐκλογή του· ‘Τώρα δικαιώθηκε ἡ ἀριστερά’. Ὑπῆρχε σὲ ἐκκρεμότητα ἡ ἀπόφασις τῆς ὁλομέλειας του ’45. Τὴν Μακεδονία, ποὺ καταπατοῦσαν οἱ Ἕλληνες, τὴν ἐκχωροῦσαν στοὺς σλάβους. Τώρα ἡ ‘πρώτη φορὰ ἀριστερά’ ἔχει τὴν εὐκαιρία νὰ ὑλοποιήση ἐκείνη τὴν ἀπόφασι. Νὰ ἡ δικαίωσις.
Ξεκίνησα μὲ θαυμααστικὸ καὶ αἰσιοδοξία, τελειώνω μὲ ἐρωτηματικὸ καὶ ἀπορία καὶ συνοχή καρδίας.
Τὰ δώσαμε ὅλα. Ἄντε γειά.
Δημ. Π. Ρίζος
‘ἐθνίκι’
0 Σχόλια