Δεν θα απολογηθώ στους... Κλουζό της ΝΔ, στις «αυλές» και στους «πραιτωριανούς» της ηγεσίας της
Η σχεδόν 9χρονη κρίση που πλήττει τη χώρα έχει φέρει στην επιφάνεια, μεταξύ άλλων, και ακόμη μία «ανάγκη» σε πολιτικοοικονομικό επίπεδο: Να «συστηθούμε» όλοι ξανά...
Δράττομαι, λοιπόν, της ευκαιρίας για να ξεκαθαρίσω τα εξής: Ασφαλώς και η Νέα Δημοκρατία, στον βαθμό που εξακολουθεί να εκφράζει τη μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη του τόπου, αποτελούσε και θα συνεχίσει να αποτελεί τον ευρύτερο χώρο των πολιτικών μου απόψεων. Γι’ αυτό και η διαγραφή μου συνιστά ένα απόλυτο πολιτικό παράδοξο. Θα το έλεγα και σύντομο ανέκδοτο, αν αναλογιστεί κανείς ποιοι παριστάνουν τους τιμητές και με ποιο φαιδρό σκεπτικό αποφάσισαν τον εξοστρακισμό μου.
Θεωρώ τον εαυτό μου γέννημα θρέμμα μιας κοινωνικής Δεξιάς που δεν φοβάται να πει το όνομά της. Αυτή υπήρξε ο στυλοβάτης της αστικής δημοκρατίας στον τόπο, αλλά και ο πυλώνας του πατριωτικού φρονήματος που κράτησε την Ελλάδα ζωντανή σε δύσκολες συγκυρίες. Οχι μόνο σήμερα, αλλά και πολύ νωρίτερα, σε εποχές αβάσταχτης δυστυχίας και εσωτερικού σπαραγμού, που οι παππούδες μας και οι γιαγιάδες μας δεν θέλουν να θυμούνται…
Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ ένα σύγχρονο κόμμα που επαγγέλλεται τη διαφάνεια, την αξιοκρατία και την απαγκίστρωση από τα μικροκομματικά στερεότυπα της Μεταπολίτευσης να μετέρχεται μεθόδους Ερντογάν για να ξεφορτωθεί εσωκομματικούς αντιπάλους. Πραγματικούς, δυνητικούς και φανταστικούς. Αυτό προδίδει μια απέραντη ανασφάλεια, εντελώς αταίριαστη σε μια παράταξη που νιώθει ότι βρίσκεται στον προθάλαμο της εξουσίας. Θέλω, όμως, να είμαι σαφής. Εξετάσεις σε «αυλές», «περιβάλλοντα», «παρατρεχάμενους» και «πραιτωριανούς» που έχουν παρεξηγήσει τον ρόλο τους δεν θα δώσω.
Τις εξετάσεις μου εδώ και χρόνια τις δίνω στο πεδίο της επιχειρηματικότητας, της πραγματικής οικονομίας, της καθημερινότητας. Κοινοβουλευτικός δεν είμαι, άλλωστε ποτέ δεν το επιδίωξα. Είμαι όμως εκλεγμένος πρόεδρος πάνω από δέκα χρόνια στα επιμελητήρια που αποτελούν τον στυλοβάτη και τον σύμμαχο εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων επιχειρηματιών, μικρών, μεσαίων και μεγάλων επιχειρήσεων στη χώρα μας.
Δεν θα μπω στον κόπο να σχολιάσω τις συνοπτικές, σταλινικού τύπου διαδικασίες που οδήγησαν στην αναστολή της κομματικής μου ιδιότητας, που εξ οφίτσιο άλλωστε κατείχα λόγω της θεσμικής μου ιδιότητας ως προέδρου της Κεντρικής Ενωσης Επιμελητηρίων Ελλάδας με πάνω από 800.000 μέλη. Και δεν έχω να απολογηθώ σε κανέναν πολιτικό για όσα αυτονόητα κατά καιρούς είπα, καθώς αποτελούν χωρίς αμφιβολία πάγιες θέσεις του επιχειρηματικού κόσμου. Τόσο για την ανάγκη αποφυγής εκλογών πριν από τη λήξη του μνημονιακού προγράμματος όσο και για την ευτυχή συγκυρία της απαγκίστρωσης -με κόστος ασφαλώς- από την ξένη καθημερινή εποπτεία.
Δεν θα απολογηθώ επίσης για το ότι ο «παπαράτσο» του κυρίου Αυγενάκη με έπιασε να «συνωμοτώ» σε κοινή θέα, Κυριακή μεσημέρι, στο κεντρικότερο σημείο των Αθηνών, στο Ζάππειο, ως εκπρόσωπος της επιχειρηματικής κοινότητας, με έναν υπουργό της εκλεγμένης από τον ελληνικό λαό κυβέρνησης. Ξεπερνάει κάθε όριο γελοιότητας αυτή η «μομφή», που όμως αποτέλεσε και την κύρια αφορμή της διαγραφής μου. Ο κ. Αυγενάκης απέτυχε και ως επιθεωρητής Κλουζό και φυσικά έχει αποτύχει ως πολιτικός, καθώς αντί να προσφέρει υπηρεσίες στη μεγάλη παράταξη της Ν.Δ. και στον τόπο, το μόνο που κάνει είναι να προσπαθεί να διασκεδάσει τις ανασφάλειες του πολιτικού προϊσταμένου του, φιλοτεχνώντας προγραφές δυνητικά ενοχλητικών, δήθεν «αντιφρονούντων».
Αισθάνομαι εντούτοις την ανάγκη να διευκρινίσω τη θέση μου για το Μακεδονικό μέσα από τις σελίδες της «δημοκρατίας», ιδιαίτερα σε έναν κόσμο που μπορεί να εξεπλάγη από τις άγαρμπα σκηνοθετημένες κατηγορίες για τη δήθεν καταστρατήγηση μιας… δήθεν «κόκκινης» πατριωτικής γραμμής που αιφνιδίως όρθωσε η Νέα Δημοκρατία. Με τη σημερινή της ηγεσία άλλα να λέει εντός και άλλα στις ξένες πρεσβείες…
Είναι σαφές και πρόδηλο ότι τα λεγόμενά μου παραποιήθηκαν σκοπίμως. Γιατί μίλησα ως εκλεγμένος εκπρόσωπος της επιχειρηματικής κοινότητας, εκφράζοντας την προσδοκία και την αγωνία, αν θέλετε, να κατοχυρώσουμε erga omnes τη διεθνή πιστοποίηση των ελληνικών μακεδονικών προϊόντων. Η συνολική συμφωνία σαφώς και θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Ειδικότερα ως προς τη διασφάλιση της γλώσσας και της ταυτότητας.
Δυστυχώς, όμως, βαδίζει στα χνάρια και όσων συνομολογούσαν προηγούμενες κυβερνήσεις. Κι αυτό δεν χρειάζεται να αποδειχθεί με ανόητο χαρτοπόλεμο απόρρητων ελληνικών εγγράφων στη δική μας Βουλή. Τεκμηριώνεται από πλειάδα τηλεγραφημάτων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που έχουν διαρρεύσει στο διαδίκτυο και είναι προσιτά σε όλους τους χρήστες μέσω των WikiLeaks.
Αν με ρωτούσατε προσωπικά, θα σας έλεγα ότι το κατάλληλο όνομα για τους γείτονες είναι το Σλαβομακεδονία. Δυστυχώς, όμως, η ευκαιρία παρήλθε από τότε που οι Αλβανοί των Σκοπίων κατέστησαν, και με τη δική μας ανοχή, ρυθμιστικός παράγοντας.
Είναι απόλυτα κατανοητή η ευαισθητοποίηση του κόσμου για το μεγάλο αυτό εθνικό ζήτημα. Αποτελεί και ένα εφαλτήριο εθνικής ανάταξης και υπερηφάνειας για έναν λαό που έχει υποστεί διαδοχικές ταπεινώσεις τα τελευταία χρόνια. Και στον βαθμό που οι απόψεις μου σκοπίμως παραποιήθηκαν προς την επίτευξη ταπεινών και ιδιοτελών μικροκομματικών στόχων, αισθάνομαι την ανάγκη να ξεκαθαρίσω τη θέση μου.
Ομως η χώρα έχει και άλλα ουσιαστικά προβλήματα. Τον απρόβλεπτο εξ Ανατολών γείτονα. Τη συνεχιζόμενη φυγή στο εξωτερικό του πιο δυνατού επιστημονικού της δυναμικού. Τη σταδιακή μεταβολή μας σε δεύτερης διαλογής τουριστική αποικία. Τον τεράστιο πονοκέφαλο του Μεταναστευτικού. Οι Αυγενάκηδες δεν πρέπει να αποτελούν πρόβλημα.
Η Νέα Δημοκρατία εκφράζει μια μεγάλη παράταξη. Αλλά είναι καιρός να δει το παράδειγμα της υπόλοιπης Ευρώπης και να ορθώσει ακηδεμόνευτο πολιτικό λόγο. Αληθινά πατριωτικό. Οχι με νεοφιλελεύθερα αφηγήματα και… ποταμίσιες συνακροάσεις.
Ας κοιτάξουμε λίγο τη γειτονική Ιταλία που φαίνεται, αν μη τι άλλο, μέσα από πολλά εμπόδια να διεκδικεί τον δρόμο που της αξίζει με νέους ηγέτες, που δεν ντρέπονται να βροντοφωνάξουν την πολιτική τους ταυτότητα. Και κλείνω με την προτροπή προς την «ηγεσία» της σημερινής Ν.Δ. Οφείλει πλέον να μας «ξανασυστηθεί»…
* Πρόεδρος ΕΒΕΑ
** Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια