Ήταν βέβαιο ότι ο πρωθυπουργός θα εκμεταλλευόταν τη συγκυρία, προκειμένου να κάνει το επικοινωνιακό τρικ με τη γραβάτα, που ο ίδιος είχε καταστήσει απολύτως προεξοφλημένο. Δεν πρόκειται να τη φοράει από εδώ και πέρα, όπως μου λένε, εκτός ίσως από το βράδυ του Αυγούστου, στην Πνύκα,
που θα εορταστεί κανονικά η έξοδος από το Μνημόνιο, με την παρουσία υψηλών προσκεκλημένων. Εδώ δεν την άντεξε σε όλη τη διάρκεια της χθεσινής εκδήλωσης…
Ποιανού, όμως, ήταν η γραβάτα; Με βάση την απόχρωσή της πολλοί νόμισαν ότι ήταν η γραβάτα που έδωσε στον Αλέξη Τσίπρα ο Ζόραν Ζάεφ, στις Πρέσπες. Εκείνη, όμως, ήταν μεν του ιδίου χρώματος αλλά αρκετά πιο σκούρα σε απόχρωση.
Και επειδή οι απορίες πρέπει να λύνονται, μαθαίνω ότι: η γραβάτα ανήκε σε πολύ στενό συνεργάτη του πρωθυπουργού, ο οποίος κλήθηκε να βοηθήσει, μιας και έχει μεγάλη συλλογή. Επελέγη ένα «τηλεοπτικό» χρώμα, το κόκκινο και ο Αλέξης Τσίπρας την έδεσε μόνος του. Κάτι του έμεινε από τη θητεία του στο ναυτικό…
Ψάχνοντας, στο δρόμο προς τις κάλπες
Μπορεί να μην φόρεσε τη γραβάτα που του είχε δώσει ο Ρέντσι πριν τριάμισι χρόνια, αλλά ο Τσίπρας κατάφερε και πήρε μια απόφαση για το χρέος που την κλωθογυρνούσαν οι Ευρωπαίοι από το 2012.
Μην κάνετε λάθος, δεν κερδήθηκε η συγκεκριμένη απόφαση, επειδή έχουν πειστεί οι εταίροι μας ότι η κυβέρνηση μας τα κάνει όλα όπως πρέπει, αλλά γιατί πρέπει να τελειώσει το πρόγραμμα και να διαμορφωθούν οι καλύτεροι δυνατοί όροι, ώστε η χώρα να σταθεί στον κόσμο των αγορών χωρίς προληπτική γραμμή στήριξης. Προφανώς, δεν θα βγαίνουμε τώρα κάθε τρεις και λίγο στις αγορές, άλλωστε η απόφαση είναι σχεδιασμένη έτσι, ώστε να χρειαζόμαστε να βγαίνουμε ελάχιστα και συμβολικά για τα πρώτα χρόνια. Αλλά, σε κάθε περίπτωση είναι «κάτι».
Σε κάθε περίπτωση, ο Τσίπρας βάζει στο πολιτικό του σακούλι αυτό το «κάτι». Πήρε, δε, και μια πολιτική ανάσα, διότι, μπορεί να έκλεισε τη συμφωνία για το Σκοπιανό, αλλά τα μαντάτα που φτάνουν και στο Μαξίμου από δημοσκόπους δεν είναι ιδιαίτερα ευνοϊκά. Δεν ξέρω πού βρήκε ο Νίκος Κοτζιάς εκείνες τις φοβερές έρευνες που δείχνουν αποδοχή της συμφωνίας από το 44-47% των πολιτών, αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι και το Μαξίμου ξέρει ότι τα πράγματα αυτή τη στιγμή δεν είναι καλά και ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα.
Τι έχει καταλήξει ο πρωθυπουργός ότι χρειάζεται; Χρόνο. Το βασικό σενάριο είναι για εκλογές τον Μάιο του 2019. Μόνο εκτάκτως θα έρθουν οι κάλπες πιο νωρίς. Και, για όσους μιλάνε για κρίση στον κυβερνητικό συνασπισμό με τον Καμμένο, να σας πω ότι, αν όντως υπάρξει κρίση, αυτή θα φανεί τους πρώτους μήνες του 2019, όταν και εφόσον έρθει η συμφωνία με τα Σκόπια στην ελληνική Βουλή. Όσο εκκρεμούν αποφάσεις στην ΠΓΔΜ, όπως το δημοψήφισμα, αλλά και η συνταγματική αναθεώρηση που θα πάρει αρκετό χρόνο, στην Αθήνα θα περιμένουν. Ο, δε, Πάνος Καμμένος ελπίζει να τον σώσει το… VMRO, ώστε να μην έχουμε τεκταινόμενα νωρίτερα.
Σε κάθε περίπτωση, ο πρωθυπουργός βάζει σε τάξη το αφήγημά του για το επόμενο διάστημα. Λείπει όμως ο «κράχτης». Το Σκοπιανό δίνει διεθνές πρεστίζ, αλλά στο εσωτερικό κάνει «τζιζ». Το χρέος ακούγεται καλό, αλλά ο πολίτης δεν πρόκειται να το καταλάβει στην τσέπη του. Οπότε, λείπει κάτι που θα το επιστρατεύσει ο πρωθυπουργός, συνδυαστικά με τα προηγούμενα. Ποιο θα είναι αυτό; Το δουλεύουν στο Μαξίμου, όπως μαθαίνω, χωρίς να μπορώ να πω με βεβαιότητα. Βέβαια και οι «έξω» ξέρουν ότι ο κ. Τσίπρας χρειάζεται μια πιο γερή «ανάσα», πριν πέσει στα βαθιά των εκλογών. Νομίζω πως μέχρι τον Σεπτέμβριο θα ξέρουμε, πάντως.
To κουτί της Πανδώρας
Το κουτί της Πανδώρας στο Κίνημα Αλλαγής έχει ανοίξει και δεν μαζεύεται με τίποτε. Όσο και αν το προσπαθήσουν κάποιοι που προσπαθούν να κάνουν τους γεφυροποιούς, ο Σταύρος Θεοδωράκης διέβη τον Ρουβίκωνα, βγαίνοντας απέναντι στη θέση της Φώφης Γεννηματά για το Σκοπιανό. Θα είναι τεράστια έκπληξη, αν ο κ. Θεοδωράκης μείνει εντός των τειχών. Και να μην μείνει, όμως, στον ΣΥΡΙΖΑ δεν πάει, τουλάχιστον ο ίδιος, γιατί για άλλους δεν παίρνω όρκο. Αφήστε, δε, που στο Ποτάμι δεν ξέρουν ούτε οι ίδιοι τι θέλουν. Κάποιοι θέλουν αυτόνομη κάθοδο. Κάποιοι άλλοι, θέλουν προσέγγιση με τη ΝΔ. Γενικώς, μύλος. Αυτό συμβαίνει, όμως, όταν βγει το τζίνι από το μπουκάλι.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια