Μνημονιακή υποχρέωση το ξεπούλημα λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ διατείνεται η Κυβέρνηση. Εκποίηση εθνικών πλουτοπαραγωγικών πόρων, που οδηγεί στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους σε λιγνιτωρυχεία και στη ΔΕΗ διατείνονται οι εργαζόμενοι και οι συνδικαλιστές.
Επιβαρύνεται το περιβάλλον από την χρήση λιγνίτη στην παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος διατείνονται βασίμως επιστήμονες και περιβαλλοντικές οργανώσεις. Πού βρίσκεται η αλήθεια;
Δυστυχώς η κοινωνία, οι εργαζόμενοι, το πολιτικό προσωπικό της χώρας προσεγγίζουν αυτά τα ζητήματα με όρους και εργαλεία ανάλυσης του 20ου και όχι του 21ου αιώνα. Αγνοούν ή θέλουν να αγνοούν τον παράγοντα τεχνολογία. Η τεχνολογία, που δεν είναι τίποτα άλλο από εφαρμογή των επιστημονικών μεθόδων στην παραγωγή (προϊόντων και υπηρεσιών), τρέχει με ταχύτατους ρυθμούς.
Οφείλουμε όχι μόνον να παρακολουθούμε τις εξελίξεις στο παγκόσμιο χωριό, αλλά και να υιοθετούμε τις «καλές πρακτικές» των άλλων, όσες φορές εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να παράγουμε νέα τεχνολογία. Αλλά εδώ οι κυβερνητικοί απαξίωσαν την ανιδιοτελή προσφορά ενός παγκόσμια αποδεκτού επιστήμονα, του κ. Σταμάτη Κριμιζή, σιγά μην πράξουν διαφορετικά από ότι τους επιβάλουν(;) οι δανειστές στο θέμα των λιγνιτωρυχείων.
Το παράδειγμα της Κίνας
Ας πληροφορηθούν, λοιπόν, ότι κάπου εκεί, στην όχι και τόσο μακρινή Κίνα, η Shenhua Group, η μεγαλύτερη επιχείρηση άνθρακα της Κίνας ,αναπτύσσει νέες πηγές ενέργειας μετατρέποντας τον άνθρακα σε συνθετικό ντίζελ. «Το ντίζελ που παράγουμε έχει πολύ χαμηλότερες ποσότητες περιεκτικότητας σε θείο και δεν θα παγώσει ακόμη και στους -60 βαθμούς Κελσίου», δήλωσε ο Hu Qingbin, αναπληρωτής γενικός μηχανικός της θυγατρικής Shenhua.
Μόνο πέρυσι, σύμφωνα με την ανακοίνωση της εταιρείας παρήχθησαν 860.000 τόνοι ντίζελ. Σύμφωνα δε με τον κ. Hu Qingbin το break even (το νεκρό σημείο όπου η επιχείρηση δεν καταγράφει ούτε κέρδη, αλλά ούτε και ζημίες) είναι περίπου 50 δολάρια το βαρέλι. Αν αναλογισθούμε ότι σήμερα οι διεθνείς τιμές του πετρελαίου ξεπερνούν κατά πολύ το φράγμα των 70 δολαρίων το βαρέλι αντιλαμβανόμαστε το εύρος της κερδοφορίας. Κέρδος, όμως, υπάρχει και για το περιβάλλον, δεδομένου ότι το περιβαλλοντικό αποτύπωμα του συνθετικού ντίζελ είναι πολύ μικρότερο του ορυκτού.
Το συνθετικό ντίζελ μπορεί να παραχθεί από οποιοδήποτε ανθρακούχο υλικό, που συμπεριλαμβάνει τη βιομάζα, το βιοαέριο, το φυσικό αέριο, άνθρακα και πολλά άλλα. Το ακατέργαστο υλικό εξαερώνεται σε αέριο σύνθεσης, που μετά τον καθαρισμό μετατρέπεται σε συνθετικό ντίζελ. Το αλκαλικό συνθετικό ντίζελ έχει γενικά περιεκτικότητα σε θείο σχεδόν μηδενική και πολύ χαμηλή περιεκτικότητα σε αρωματικές ενώσεις, μειώνοντας τις αρρύθμιστες εκπομπές τοξικών υδρογονανθράκων, υποξειδίου του αζώτου και μικροσωματιδίων.
Η περίπτωση της Ελλάδας
Δεν αρκούν οι γενικόλογες διακηρύξεις περί εθνικής ανεξαρτησίας, περί εξόδου από τα μνημόνια, όταν ένας στρατηγικός τομέας, αυτός της ενεργειακής αυτάρκειας και ασφάλειας εκχωρείται σε ξένα κέντρα. Όταν δεν υπάρχει ουσιαστικά εθνικός προγραμματισμός. Όταν δεν υπάρχει όραμα, πολιτική βούληση και ενεργοποίηση του συνόλου του επιστημονικού, του επιχειρηματικού, του εργασιακού δυναμικού της χώρας.
Γιατί, λοιπόν, θα πρέπει ιδιώτες να εξαγοράσουν τα λιγνιτωρυχεία της ΔΕΗ και να παράξουν ηλεκτρική ενέργεια, με τις όποιες αρνητικές συνέπειες στο περιβάλλον, στην εθνική οικονομία, στη μεγαλύτερη βιομηχανία της χώρας, τη ΔΕΗ; Ο ελληνικός λιγνίτης, τα αγροτικά απόβλητα (κλαδοδέματα, αποσυρόμενη σε χωματερές αγροτικής παραγωγής), τα αστικά απορρίμματα (όσα απομένουν μετά την επιβεβλημένη ανακύκλωσή τους στην πηγή), η ιλύς των διάσπαρτων βιολογικών καθαρισμών, τα απόβλητα τυροκομείων και ελαιουργείων, θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα θαυμάσιο μίγμα (ως feedstock το αναφέρει η διεθνής βιβλιογραφία), μια πλούσια σε άνθρακα πρώτη ύλη για την παραγωγή συνθετικού ντίζελ.
Η Ελλάδα θα μπορούσε να προσελκύσει ακόμα και άμεσες ξένες επενδύσεις αν παρουσίαζε έναν τέτοιου είδους σχέδιο. Πόσες μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες δεν θα δήλωναν συμμετοχή σε πολύ πιο σίγουρο έργο από το να ψάχνουν καταμεσής της θάλασσας για υδρογονάνθρακες; Η ΔΕΗ θα μπορούσε με ιδιώτες επενδυτές, με τους Δήμους και τις Περιφέρειες να γίνει και παραγωγός συνθετικών καυσίμων με τα όποια οφέλη για όλους.
Προαπαιτούμενο να υπάρχει όραμα, πολιτική βούληση, σχεδιασμός σε βάθος χρόνου και κυρίως απογαλακτισμός από τα ξένα κέντρα του συνόλου (κατά το δυνατόν) του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Αρκετά με το πολιτικό delivery. Δεν μπορούμε να ανεχόμαστε να σχεδιάζουν και αποφασίζουν όχι μόνον για εμάς, αλλά και για τις μελλοντικές γενιές η ελίτ της γερμανοκρατούμενης ΕΕ με κριτήριο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους.
Αν θέλουμε να επιβιώσουμε (όπως το έπραξαν οι πρόγονοι, συνεχιστές των οποίων ισχυριζόμαστε πως είμαστε) οφείλουμε να σχεδιάζουμε τους κατά περίπτωση απαραίτητους Δούρειους Ίππους. Αλλιώς είναι ύβρις και προς την ιστορία, αλλά και προς την κοινωνία η οποιαδήποτε επίκληση του ότι «παίρνουμε πίσω την ιστορία μας, αλλά και την ιστορία της αρχαίας Μακεδονίας».
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια