Όπως αναφέρει, ο ίδιος ήταν μεταξύ έξι ανδρών που είχαν λάβει εντολή να παρουσιαστούν σε αεροδρόμιο στο Χαλέπι, όπου και τους εκπαίδευσε Γάλλος εκπαιδευτής πώς να σκοτώνουν με πιστόλια, όπλα με σιγαστήρες και τυφέκια ελεύθερων σκοπευτών. Όπως λέει, εκπαιδεύτηκαν να σκοτώνουν μεθοδικά, εξασκούμενοι πάνω σε αιχμαλώτους.
«Οι στόχοι εξάσκησής μας ήταν αιχμάλωτοι στρατιώτες από το καθεστώς» λέει. «Τους έβαζαν σε δύσκολα σημεία, οπότε χρειαζόταν ελεύθερος σκοπευτής για να τους πετύχει. Ή έστελναν μια ομάδα αιχμαλώτων και σου έλεγαν να πετύχεις τον έναν χωρίς να χτυπήσεις τους άλλους».
«Τις περισσότερες φορές οι δολοφονίες γίνονταν από μοτοσικλέτα. Χρειάζεσαι άλλο ένα άτομο να οδηγεί τη μηχανή, και εσύ κάθεσαι από πίσω. Φτάνεις δίπλα στο αυτοκίνητο του στόχου, και τότε τον πυροβολείς- δεν μπορεί να ξεφύγει».
Ο Καλίντ – δεν πρόκειται για το πραγματικό του όνομα- έμαθε πώς να παρακολουθεί στόχους, πώς να «αγοράζει» στόχους που δεν μπορούσε να φτάσει, μέσω ανθρώπων που ήταν κοντά τους. Επίσης διδάχτηκε πώς να προκαλεί αντιπερισπασμούς σε αυτοκινητοπομπές έτσι ώστε συνεργαζόμενος εκτελεστής να πετύχει τον στόχο του.
Τέτοιες ήταν στα μέσα του 2013- λίγο μετά την εκδίωξη του συριακού στρατού από τη Ράκα- οι τακτικές της Αχράρ αλ Σαμ, σκληροπυρηνικής ισλαμιστικής οργάνωσης που επιδίωκε να κυριαρχήσει στην πόλη και να εξοντώσει τους αντιπάλους της. Ο Καλίντ ήταν μεταξύ των αρχηγών της, επικεφαλής του γραφείου ασφαλείας της Ράκα. Ο ίδιος υποστηρίζει πως όταν ο εμφύλιος άρχιζε το 2011 ήταν ένας φιλήσυχος άνθρωπος, «θρήσκος, αλλά όχι ιδιαίτερα αυστηρός». Για τις εξεγέρσεις λέει πως «νιώθαμε ότι κάναμε κάτι για να βοηθήσουμε τη χώρα μας, να φέρουμε ελευθερία και να μπορούμε να διαλέξουμε άλλον πρόεδρο από τον Άσαντ. Ήμασταν μια μικρή ομάδα, όχι παραπάνω από 25-30 άτομα».
Τα βασανιστήρια
Ο Καλίντ λέει ότι κανείς δεν σκέφτηκε να φέρει όπλα στις πρώτες εξεγέρσεις. «Δεν είχαμε το θάρρος για αυτό». Ωστόσο οι δυνάμεις ασφαλείας συλλάμβαναν και ξυλοκοπούσαν κόσμο όπως και να είχε- και μια ημέρα συνελήφθη και αυτός. Ήταν υπό κράτηση για έναν μήνα, μέχρι που αφέθηκε ελεύθερος. Στο διάστημα αυτό υπέστη βασανιστήρια, και θυμάται ως σκληρότερο βασανιστή του έναν φρουρό του υπουργείου Ασφαλείας, που τον ανάγκαζε να γονατίζει μπροστά από μια εικόνα του προέδρου Άσαντ, λέγοντας «ο θεός σου θα πεθάνει, και αυτός όχι. Ο θεός πεθαίνει, και ο Άσαντ συνεχίζει».
«Με κρεμούσε από τα χέρια μου με αλυσίδες στο ταβάνι. Με ανάγκαζε να βγάζω τα ρούχα μου και μετά με έβαζε στο “ιπτάμενο χαλί” και με μαστίγωνε. Μου έλεγε “σε μισώ, σε μισώ, θέλω να πεθάνεις. Ελπίζω να πεθάνεις στα χέρια μου. Έφυγα από τη φυλακή του παράλυτος, και όταν με πήγαν στην κεντρική φυλακή οι κρατούμενοι έκλαιγαν όταν με είδαν….αποφάσισα πως αν ο θεός με έσωζε, θα τον σκότωνα όπου και αν πήγαινε. Ακόμα και αν πήγαινε στη Δαμασκό, θα τον σκότωνα».
Στη συνέχεια πήρε τα όπλα κατά της κυβέρνησης. Ο ίδιος λέει πως «βοήθησε» 35 Σύριους στρατιώτες να αυτομολήσουν από την 17η Μεραρχία Εφέδρων. Κάποιους απήγαγε, πουλώντας τα υπάρχοντά τους για να πάρει λεφτά για όπλα. Κάποιες φορές, λέει, συνεργάστηκε με ελκυστικές γυναίκες για να προσελκύσει «διαβόητα άτομα που έβλαπταν διαδηλωτές» με προτάσεις γάμου.
Όσον αφορά στον φρουρό, τελικά τον βρήκε, τον ακολούθησε στο σπίτι του και εκεί τον έπιασαν. «Μου είπε κάτι που του θύμισα μετά. Όσο ήμουν στη φυλακή, μου είπε “αν φύγεις από αυτή τη φυλακή ζωντανός και μπορέσεις να με πιάσεις αιχμάλωτο, μην δείξεις έλεος. Αυτό έκανα. Τον πήγα σε ένα αγρόκτημα κοντά στην κεντρική φυλακή…έκοψα το χέρι του με μαχαίρι χασάπη. Του τράβηξα τη γλώσσα έξω και την έκοψα με ψαλίδι. Και πάλι δεν ήμουν ικανοποιημένος. Τον σκότωσα ενώ με παρακαλούσε να το κάνω. Είχα πάει για εκδίκηση, οπότε δεν φοβόμουν…δεν μετανιώνω, το αντίθετο- αν ξαναζωντάνευε θα έκανα το ίδιο».
Διπλός πράκτορας
Λίγο καιρό μετά έχασε την πίστη του στην εξέγερση, και κατέληξε στο ISIS. Σε πρώτη φάση έφυγε από την Αχράρ αλ Σαμ, που τον είχε εκπαιδεύσει, και μετά πήγε στο Μέτωπο Αλ Νόσρα, που τότε ήταν το παρακλάδι της Αλ Κάιντα στη Συρία. Στις αρχές του 2014, το ISIS, που κάποτε ο ίδιος και άλλοι μαχητές θεωρούσαν ως μια ασήμαντη οργάνωση με μικρούς αριθμούς, είχε εκδιώξει τους αντιπάλους του από τη Ράκα, που έγινε «πρωτεύουσά» του.
«Άρπαζαν περιουσίες, σκότωναν και φυλάκιζαν για τους πιο ανόητους λόγους. Αν έλεγες “Μωάμεθ”, σε σκότωναν για βλασφημία. Η λήψη φωτογραφιών, η χρήση κινητών, είχαν τιμωρίες. Το κάπνισμα οδηγούσε σε φυλάκιση. Έκαναν τα πάντα- φόνους, κλοπές, βιασμούς. Κατηγορούσαν μια αθώα γυναίκα για μοιχεία και μετά την πετροβολούσαν μέχρι θανάτου μπροστά στα παιδιά της».
Στον ίδιο προσφέρθηκε κάποια στιγμή πόστο υπευθύνου ασφαλείας, αποκτώντας εξουσία πάνω στους μαχητές του ISIS. Με την έγκριση του Αμπού αλ Αμπάς, υψηλόβαθμου στελέχους του Μετώπου Αλ Νόσρα δέχτηκε, λειτουργώντας ως διπλός πράκτορας. «Έδειχνα φιλικό πρόσωπο στο ISIS, αλλά απήγαγα και ανέκρινα μέλη τους, και μετά τους σκότωνα…διέρρεα στο ISIS ό,τι ο Αμπού αλ Αμπάς ήθελε να διαρρέω. Κάποιες πληροφορίες ήταν αληθινές, για να με πιστεύουν. Αλλά την ίδια στιγμή τους έκλεβα μυστικά».
Ο ίδιος λέει πως δολοφόνησε περίπου 16 άτομα για το ISIS, σκοτώνοντάς τα στα σπίτια τους με πιστόλι με σιγαστήρα. Ο ίδιος λέει πως είχαν πουλήσει τη θρησκεία τους για τα λεφτά, προδίδοντας την Αχράρ αλ Σαμ και τον «Ελεύθερο Συριακό Στρατό», που είχε εκδιώξει αρχικά τις κυβερνητικές δυνάμεις από τη Ράκα.
Ένα από τα θύματά του ήταν ένας λόγιος του Ισλάμ από την Αλ Μπαμπ. «Χτύπησα την πόρτα. Την άνοιξε. Μπήκα αμέσως, απειλώντας τον στο πρόσωπο με όπλο. Η γυναίκα του άρχισε να φωνάζει. Ήξερε ότι είχα έρθει να τον σκοτώσω. Πριν πω οτιδήποτε μου είπε “τι θες; Χρήματα; Αυτά είναι τα λεφτά μου- πάρε ό,τι θες”. Είπα όχι, δεν ήθελα χρήματα. Και κλείδωσα τη γυναίκα του στο άλλο δωμάτιο. Τότε είπε “πάρε τα λεφτά- αν θες τη γυναίκα μου μπορείς να κάνεις σεξ μαζί της μπροστά μου, αλλά μη με σκοτώσεις”. Αυτό που είπε με ενθάρρυνε να τον σκοτώσω».
Η διαφυγή
Οι αρχηγοί του ISIS στη Ράκα συνήθιζαν να σκοτώνουν αυτούς που είχαν δωροδοκήσει και να τους αντικαθιστούν με καινούριους. Μόλις έναν μήνα αφού ανέλαβε τη θέση, ήταν σίγουρος που ερχόταν η ώρα του. Ο εκτελεστής έφυγε στη Ντέιρ αλ Ζορ και μετά στην Τουρκία.
Ερωτηθείς για το αν μετανιώνει, απαντά πως «το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πώς θα αποδράσω και θα μείνω ζωντανός. Δεν είναι έγκλημα αυτό που έκανα. Όταν βλέπεις κάποιον να απειλεί με όπλο και να δέρνει τον πατέρα σου, να σκοτώνει τους αδελφούς ή συγγενείς σου, δεν μπορείς να σιωπάς, και καμία δύναμη δεν μπορεί να σε σταματήσει. Αυτό που έκανα ήταν αυτοάμυνα. Σκότωσα πάνω από 100 ανθρώπους σε μάχες κατά του καθεστώτος και του ISIS, και δεν το μετανιώνω…επειδή ο θεός ξέρει πως ποτέ δεν σκότωσα άμαχο ή αθώο. Όταν κοιτάω τον εαυτό μου στον καθρέφτη, βλέπω έναν πρίγκιπα. Και κοιμάμαι καλά το βράδυ, επειδή όλοι όσοι μου ζήτησαν να σκοτώσω άξιζαν να πεθάνουν. Όταν έφυγα από τη Συρία έγινα άμαχος ξανά. Τώρα αν κάποιος μου πει κάτι αγενές, απαντώ “όπως θες”».
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια