 |
Γράφει ο Τάσος Παπαδόπουλος
|
Η Ν.Δ. δεν υπέστη ρωγμές και τα δύο μεγαλειώδη συλλαλητήρια, που από τον ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίστηκαν ακροδεξιές συνάξεις, απέδειξαν ότι η πλειοψηφία της κοινής γνώμης αρνείται λύση, που θα εμπεριέχει την λέξη Μακεδονία στο όνομα της γειτονικής χώρας
Στο ερώτημα που τίθεται στους πολίτες, γιατί όχι ένας συμβιβασμός την ώρα που η συντριπτική πλειοψηφία της διεθνούς κοινότητας τους έχει αναγνωρίσει με την σημερινή τους συνταγματική ονομασία, η απάντηση είναι ότι εμείς δεν τους αναγνωρίζουμε κι αυτό έχει ιδιαίτερη αξία.
Κι αυτό, γιατί οι πολλοί πιστεύουν ότι όποιο πρόσημο κι αν μπει μπροστά, στο τέλος οι Σκοπιανοί θα το ατονήσουν και θα δώσουν έμφαση στο σημερινό τους συνταγματικό όνομα.
Η ενδιάμεση συμφωνία που υπογράφηκε στις 13.9.1995 ανέφερε μεταξύ άλλων στο άρθρο 3 ότι «κάθε μέρος δεσμεύεται να σέβεται την κυριαρχία την εδαφική ακεραιότητα και την πολιτική ανεξαρτησία του άλλου μέρους».
Πόσο την σεβάστηκαν οι Σκοπιανοί με τους αλυτρωτικούς χάρτες και το αντίστοιχο περιεχόμενο των σχολικών τους βιβλίων;
Το άρθρο 6 παράγραφος 2 μεταξύ άλλων αναφέρει: τίποτε στο Σύνταγμα των Σκοπίων δεν θα πρέπει να ερμηνεύεται ως ανάμειξη στα εσωτερικά του άλλου, με σκοπό την προστασία και το καθεστώς των δικαιωμάτων των προσώπων που διαβιούν σε αυτό.
Όταν η προπαγάνδα τους μιλάει για Μακεδονία του Αιγαίου και την εντάσσει στο κομμάτι της δικής τους χώρας, τι άραγε εννοούν;
Στο άρθρο 7 παράγραφος 1 απαγορεύει από τις κρατικά ελεγχόμενες υπηρεσίες των Σκοπίων να υποδαυλίζουν βία, μίσος και εχθρότητα αμοιβαίως και παρακάτω στην παράγραφο 3 ζητάει να μην χρησιμοποιούνται σύμβολα ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς του άλλου μέρους.
Τα αγάλματα του Μ. Αλεξάνδρου, του Φιλίππου και οι ονομασία αεροδρομίων, πλατειών και δρόμων με τα ιστορικά αυτά ονόματα αποτελούν ή όχι παραβίαση της ενδιάμεσης συμφωνίας;
Όλα αυτά αποδεικνύουν την κακή πίστη της τήρησης της συμφωνίας που ακολούθησε τα 23 αυτά χρόνια η σκοπιανή πλευρά.
Το veto που άσκησε η ελληνική πλευρά στο Βουκουρέστι, πριν από 10 χρόνια, στην ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ και οι αντιρρήσεις στην διαδικασία ένταξης των Σκοπίων στην ΕΕ, έφεραν την γειτονική χώρα σε θέση ματ. Αναγκάστηκε λοιπόν να επανέλθει στο τραπέζι των συνομιλίων οι οποίες βρίσκονται εν εξελίξει. Ίδωμεν…
Από την άλλη πλευρά οι αυταπάτες Τσίπρα επεκτάθηκαν και στα ελληνοτουρκικά. Χωρίς καμιά προετοιμασία, χωρίς καμιά συνεννόηση με τα κόμματα της αντιπολίτευσης κάλεσαν για μουσαφίρη τον Ερντογάν, που ήρθε στη χώρα μας, για να μας πει ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι θέλει να επικαιροποιήσει τη συνθήκη της Λωζάννης, γράφε να αναθεωρήσει, και να ισχύσει το ανύπαρκτο πολιτικό και όχι το υπαρκτό Διεθνές δίκαιο.
Παρά την οικτρή αποτυχία της διμερούς αυτής επαφής, η κυβέρνηση τον χαβά της, πανηγύριζε την επομένη λέγοντας ότι υπήρξε μια επιτυχημένη επίσκεψη. Το τελευταίο αυτό γεγονός είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό, μια και δείχνει ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν συναίσθηση των πράξεων τους.
Απόδειξη με την αναχώρηση Ερντογάν από την Ελλάδα, άνοιξε ο ασκός του Αιόλου, με αποτέλεσμα μπαράζ παραβάσεων και παραβιάσεων στο Αιγαίο, με αποκορύφωμα τον εμβολισμό της ακταιωρού Γαύδος, την ομηρία των δύο Ελλήνων στρατιωτικών και τον εκβιασμό της ανταλλαγής με του «8» και τέλος το δυστύχημα που οδήγησε στον θάνατο τον Σμηναγό Γεώργιο Μπαλταδώρο.
Εν μέσω λοιπόν των παρατεταμένων οικονομικών προβλημάτων, αλλά και έντασης των Εθνικών, η χώρα μας διανύει μια ιδιαίτερα παρατεταμένη προεκλογική περίοδο. Όλες οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα εντείνει την διχαστική του τακτική, θα ρίξει μπόλικη λάσπη στον ανεμιστήρα και αντί να αναμετρηθεί στο πεδίο της οικονομίας, αλλά και της διαχείρισης των Εθνικών θεμάτων, θα επικεντρωθεί στην σκανδαλολογία και στην έξοδο από τα μνημόνια, χωρίς να μας πει κουβέντα για τον λογαριασμό που ήδη προπληρώσαμε και θα πληρώνουμε στο διηνεκές.
Στόχος της να αποτραπεί η αυτοδυναμία της Ν.Δ., προκειμένου να οδηγηθεί και πάλι η χώρα στις κάλπες με το σύστημα της απλής αναλογικής με σκοπό το δεύτερο κόμμα, να μπορεί να υποκαταστήσει το πρώτο, στην ανάληψη της διακυβέρνησης, κατά το πρότυπο της Πορτογαλίας.
Δυστυχώς ο προεκλογικός αγώνας δεν αναμένεται να φωτίσει τους πολίτες πάνω στα καυτά προβλήματα που αντιμετωπίσουν, μια και τίποτα δεν θα αλλάξει γι’ αυτούς στις 20 Αυγούστου. Τα 100 και πλέον δις που χρωστούν οι ιδιώτες στο δημόσιο δεν τους λέει τίποτα, ούτε η υπερφορολόγηση, που τους έχει γονατίσει.
Οι στημένες ομιλίες Τσίπρα στη Μυτιλήνη, με τους φορείς στο δρόμο και τα μαγαζιά κλειστά και η εικόνα της άρνησης να δεχθεί, ο κατά τα άλλα αριστερός ηγέτης το ψήφισμα διαμαρτυρίας τους, αποδεικνύει την ροπή της παρούσας εξουσίας σε έναν επικίνδυνο αυταρχισμό.
Ο Α. Τσίπρας οφείλει να μας εξηγήσει, γιατί δεν έχει αλλάξει εδώ και τρία χρόνια ο νόμος περί ασύλου, ούτως ώστε να υπάρχει θετική ή αρνητική απάντηση σε 2-3 μήνες. Κάτι που ήδη συμβαίνει σε Ολλανδία, Γερμανία και άλλες χώρες της κεντρικής Ευρώπης, προκειμένου να γίνονται ακώλυτα οι επαναπροωθήσεις.
Αποτέλεσμα η συσσώρευση μεταναστών σε Μυτιλήνη, Χίο και Σάμο, που έχουν υποστεί το τεράστιο βάρος των μεταναστευτικών ροών. Μήπως το εμπόδιο ήταν εκ των έσω του ΣΥΡΙΖΑ; Κάθε απάντηση δεκτή…
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια