Η Μέρκελ υποστηρίζει τους εθνικιστές της ΠΓΔΜ, εξυπηρετώντας τους μύχιους γεωπολιτικούς στόχους της για έλεγχο των Βαλκανίων
Ενώ όλοι είχαμε μείνει με την εντύπωση ότι τις τελευταίες εβδομάδες στις διαπραγματεύσεις Κοτζιά - Ντιμιτρόφ για το θέμα της ονομασίας παίζεται ένα παιχνίδι εντυπώσεων με στόχο την επίρριψη ευθυνών για την επερχόμενη αποτυχία συμφωνίας, ξαφνικά οδηγηθήκαμε σε συνάντηση Τσίπρα - Ζάεφ.
Το ενδεχόμενο μιας τέτοιας συνάντησης είχε εκ των προτέρων συμβολικά σηματοδοτηθεί ως ένδειξη προόδου προς την τελική συμφωνία.
Mετά την ολονύχτια συνάντηση των δύο ηγετών, τα μηνύματα ήταν από αμφιλεγόμενα έως ανησυχητικά. Από τη μία, ο κ. Ζάεφ στις δηλώσεις του άρχισε και πάλι να «πουλάει χαμόγελα» και να μιλά για συμφωνημένη λύση που πρέπει να γίνει δεκτή στο εσωτερικό των δύο χωρών. Από την άλλη, ο κ. Τσίπρας έδειχνε να έχει κατέβει ακόμα ένα σκαλοπάτι στην προσπάθεια συμβιβασμού και μιλούσε και πάλι για εκατέρωθεν σεβασμό του πολιτισμού των δύο λαών και για την ανάγκη να διαχωρίζονται η ελληνική Μακεδονία και η ιστορία της από τη χώρα που αργότερα δημιουργήθηκε. Η τελευταία αυτή δήλωση ερμηνεύτηκε ευρέως ως πρόκριμα της ονομασίας «Novamacedonia» αντί του μέχρι πρόσφατα επικρατούντος «GornaMacedonia»...
Οι «εκπτώσεις» της ελληνικής πλευράς στις «κόκκινες γραμμές» είναι ακόμα περισσότερο απαράδεκτες και ακατανόητες, τη στιγμή που οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ όχι μόνο δεν άσκησαν καμία πίεση επί της Ελλάδας, αλλά, αντίθετα, για πρώτη φορά τις τελευταίες δεκαετίες άσκησαν μονόπλευρες πιέσεις επί των Σκοπίων. Ηταν χαρακτηριστική η δήλωση του αρχηγού του αμερικανικού Πενταγώνου, στρατηγού Μάτις, ενώπιον της υπουργού Αμυνας των Σκοπίων, ότι είσοδος στο ΝΑΤΟ θα υπάρξει μόνο μετά τη λύση του θέματος της ονομασίας στη διάρκεια επίσημης επίσκεψης στην Ουάσινγκτον. Ταυτόσημες ήταν και οι πολλαπλές δηλώσεις από πλευράς ΝΑΤΟ.
Τι, λοιπόν, προκάλεσε τις «εκπτώσεις» από πλευράς Τσίπρα; Γιατί έτσι ξαφνικά εξαφανίστηκαν οι ελληνικές απαιτήσεις να εγκαταλειφθεί ο αλυτρωτισμός των Σκοπιανών; Γίνεται να μην υπάρχει αλυτρωτισμός όταν η γλώσσα και η ταυτότητα θα είναι «μακεδονικές»; Είναι κανείς τόσο ηλίθιος που να νομίζει ότι το «makedonski» θα μείνει αμετάφραστο στη διεθνή πρακτική, στον Τύπο και στις διάφορες online εγκυκλοπαίδειες και στα λεξικά;
Ας μας συγχωρήσει ο συμπαθέστατος Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Παυλόπουλος με τις εθνικά ορθές δηλώσεις του, αλλά δεν μας καθησυχάζουν. Εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν πρωταθλητή του τακτικισμού, τον Αλέξη Τσίπρα, που έχει αναλάβει εργολαβικά να βρει λύση στο θέμα εδώ και τώρα. Ο Ζάεφ έχει μυριστεί ότι ο Τσίπρας επείγεται και χαμογελά ασυγκράτητα... Αλλά γιατί άραγε ο Τσίπρας επείγεται να βρεθεί λύση εδώ και τώρα;
Στο ερώτημα αυτό μόνο μία πιθανή απάντηση υπάρχει δεδομένης της σθεναρής στάσης ΗΠΑ και ΝΑΤΟ υπέρ της Ελλάδας. Η απάντηση έχει να κάνει με τη Γερμανία και τη Μέρκελ, που σαφώς υποστηρίζει τους Σκοπιανούς εθνικιστές, εξυπηρετώντας τους μύχιους γερμανικούς γεωπολιτικούς στόχους. Ποιοι είναι αυτοί; Ασφαλώς ο έλεγχος των Βαλκανίων και η άνετη κάθοδος στα θερμά νερά της Μεσογείου μέσω των ελεγχόμενων κρατών-δορυφόρων. Και τι αντάλλαγμα θα προσφέρει στον Αλέξη Τσίπρα η κυρία Μέρκελ για μια λύση του Σκοπιανού που θα εξυπηρετεί τις γερμανικές επιδιώξεις; Μα, είναι ολοφάνερο ότι θα προσφερθεί η γενναία μείωση του ελληνικού χρέους, η οποία βέβαια έχει ήδη αποφασιστεί, αλλά οι αιώνιοι Γερμανοί κωλυσιεργούν για να αποσπάσουν ανταλλάγματα... Μόνο έτσι εξηγούνται οι τελευταίες κινήσεις...
Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι παρά την πάροδο των αιώνων οι γεωπολιτικές επιδιώξεις των μεγάλων δυνάμεων -και ειδικά των χερσαίων δυνάμεων Ρωσίας και Γερμανίας- παραμένουν ταυτόσημες με αυτές του 18ου και του 19ου αιώνα. Πριν από μόλις λίγες μέρες κέρδισε πολλούς πρωτοσέλιδους τίτλους η γνωστή από το 2009 είδηση ότι η Γερμανία προμηθεύει την Τουρκία με τα ίδια υπερσύγχρονα υποβρύχια τύπου 214, που σήμερα δίνουν σημαντική υπεροπλία στο Ελληνικό Ναυτικό. Αλλά ξέχασαν οι «ξαφνιασμένοι» αναλυτές να σημειώσουν ότι η στενότατη αμυντική σχέση Γερμανίας - Τουρκίας έχει ηλικία αιώνων... Τρεις ημέρες μετά την επέτειο της Ποντιακής Γενοκτονίας, δεν αξίζει άραγε να θυμηθούμε ότι αυτή η σχέση έχει βαθύτατες ρίζες στις βαρβαρικές καταβολές των δύο «αδελφών λαών», αφού Γερμανοί εμπνευστές δίδαξαν στους Τούρκους και εκείνοι εφάρμοσαν στους Αρμενίους και τους Ελληνες τα γενοκτονικά τους σχέδια, προτού τολμήσουν την εφαρμογή τους στο σώμα του εβραϊσμού, με το Ολοκαύτωμα στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου;
Ας έχει υπόψη του ο κ. Τσίπρας ότι ο ελληνικός λαός -και το απέδειξε περίτρανα στις δύο τεράστιες διαδηλώσεις- δεν έχει καμία διάθεση να υποκύψει σε τέτοιους είδους συναλλαγές με το Δ’ Ράιχ. Δεν διαθέτει ο Αλέξης Τσίπρας καμία νομιμοποίηση για τέτοιο συμβιβασμό.
Η ελληνική Ιστορία και η ελληνική Μακεδονία δεν είναι για πούλημα. Η οικονομική ελάφρυνση δεν πρόκειται να κρατήσει τον Τσίπρα και τους αγκυροβολημένους στον κρατικισμό συντρόφους του στην καρέκλα της εξουσίας... Το αντίθετο μάλιστα - θα τους καταδικάσει για τα επόμενα 100 χρόνια στο περιθώριο του 3% όπου ανήκουν.
Στον σκουπιδοτενεκέ της πολιτικής ζωής και, φυσικά, και της Ιστορίας. Ή μήπως αξίζει να τους υπενθυμίσουμε ότι ενδέχεται να υποστούν και τις ποινικές συνέπειες με τις οποίες δικαίως τους απείλησε τον Μάρτιο η Παμμακεδονική Ενωση Αμερικής, δηλαδή την παραπομπή σε δίκη για εσχάτη προδοσία; Ας μην έχουν καμιά αμφιβολία...
* Ο Νίκος Σταματάκης είναι διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών, διεθνολόγος και επιχειρηματίας που ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη
** Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια