Τρίβει τα χέρια της από ικανοποίηση η Φώφη Γεννηματά!
 |
Γράφει ο Θάνος Οικονομόπουλος
|
Η κακοφωνία που λαλούν οι τόσοι παραζαλισμένοι κοκόροι στην «κεντροαριστερά», θα την κάνουν τελικά πολιτικό ηγέτη! Από την βάση της παράταξης το γύρεψε, στα... στελέχη της το βρήκε!
Εκτός, πια, κι’ αν είναι τόσο... διαβολική, που την εξέλιξη που εμφανίζει το «Κίνημα Αλλαγής», την είχε προβλέψει και είχε προσχεδιάσει τις κινήσεις της. Ξέροντας με ποιους έχει να κάνει. Και τι πρέπει να κάνει, για ν’ αναστήσει το ΠΑΣΟΚ από τις στάχτες του...
Αυτό το ηχηρό και σαφέστατο «ως εδώ!» που εξέπεμψε στα διάφορα «κοκόρια» του κινήματος, τονίζοντας ότι δεν θα επιδείξει καμιά περαιτέρω ανοχή «σε προσωπικές στρατηγικές και διχόνοιες» στο εσωτερικό του κινήματος, προειδοποιώντας ταυτόχρονα ότι «θ’ αφήσουμε πίσω μας όσους είτε δεν θέλουν είτε δεν μπορούν να στηρίξουν το εγχείρημα, πολύ περισσότερο όσους αναζητούν την επόμενη εκλογική στέγη ή κυβερνητική θέση...», είχε πολλούς και κάποιους... με βαριά επώνυμα.
Μπορεί από την Χαριλάου Τρικούπη να διαρρέουν ότι η προειδοποίηση αφορούσε κυρίως τον Γιάννη Ραγκούση και δευτερευόντως τον Σταύρο Θεοδωράκη, αλλά αυτοί που γνωρίζουν τα... interna corporis του κινήματος, επιμένουν ότι ουσιαστικός στόχος ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου. Και... «απλώς» ο Σταύρος Θεοδωράκης «τσίμπησε» και έσπευσε να αντιδράσει οργισμένα μ’ αυτό το... γενναίο «το Ποτάμι και ο Σταύρος Θεοδωράκης, δεν δέχονται εντολές από κανέναν!»
Φυσικά και έχει ενοχλήσει η κάθε λίγο και λιγάκι διαφοροποίηση του Θεοδωράκη. Με αποκορύφωμα την κατ’ ιδίαν συνάντησή του με τον Τσίπρα (τάχαμου για το...Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής- από τον καιρό της αντιπολίτευσης το ζητάει ο Αλέξης, τέσσερα χρόνια πρωθυπουργός, γιατί δεν το έφτιαξε;) και την δημόσια αντίθεσή του στο αίτημα (σωστό ή λάθος, δεν έχει εν προκειμένω σημασία) της Γεννηματά για εκλογές πριν την «καθαρή» έξοδο. Και η προκλητική στάση του Ραγκούση, του... Συριζαϊκότερου κι’ από τον ΣΥΡΙΖΑ, έχει ενοχλήσει. Και του Δανέλη και άλλων παραζαλισμένων.
Αυτό όμως που ενοχλεί περισσότερο (και ουσιαστικότερα...) είναι η επιλογή αυτόνομης και διακριτής πορείας την οποία έχει επιλέξει ο Γιώργος Παπανδρέου. Που, στο μυαλό του, μπορεί να ονειρεύεται (και διάφοροι «πριγκηποφύλακες» τον σπρώχνουν) ένα θριαμβευτικό comeback! Η κ. Γεννηματά, ξέρει ότι δεν μπορεί (ακόμη...) να «τα βάλλει» ανοικτά με τον Γιώργο. Στην «φυλή» του ΠΑΣΟΚ, παραμένει, έστω και ξεφτισμένο, σύμβολο. Προτιμά να τον «προειδοποιεί», και να τον αφήνει ν’ αποδομείται μόνος του. Η «φυλή», όσο πάει και συρρικνώνεται, νέο αίμα εισρέει στις φλέβες της κεντροαριστεράς. Άνθρωποι με σοβαρό προβληματισμό, αγωνία για το μέλλον της χώρας, πολίτες και όχι απλά παλιάς κοπής οπαδοί.
Ο Ραγκούσης, ήταν ανθυποψήφιος της Γεννηματά για την ηγεσία του εγχειρήματος. Και ο Σταύρος Θεοδωράκης, που πρωταγωνίστησε σ’ αυτό-κυρίως, όπως αποδεικνύεται λόγω προσωπικού πολιτικού αδιεξόδου. Το «Ποτάμι», στέρευε... Ο πρώτος πήρε κάτι γύρω στο 2%, και ο δεύτερος κάτι κοντά στο 10%. Ο Γιώργος, πιο πονηρός, δεν έθεσε υποψηφιότητα, το έπαιξε υπεράνω, κάτι σαν «εγγύηση» της προσπάθειας. Με την σκέψη ότι στην πορεία (και ανάλογα...) θα έχει την «ευκαιρία» του.
Όταν ο Γιώργος Παπανδρέου ζήτησε από τον Τσίπρα να τον συναντήσει στο Μαξίμου, γνώριζε πολύ καλά την ενόχληση της Γεννηματά από την επιλογή Θεοδωράκη ν’ ανταποκριθεί στην πρόσκληση του πρωθυπουργού για κατ’ ιδίαν συνάντηση. Γι’ αυτό, για να είναι τυπικά καλυμμένος, πριν από περίπου ένα μήνα ενημέρωσε το πολιτικό συμβούλιο τους «Κιν. Αλ.» ότι «σκοπεύει να ζητήσει» συνάντηση με τον Τσίπρα, εν όψει κάποιων (άσχετων...) ταξιδιών του στο εξωτερικό, ως... υπεύθυνος Τομεάρχης Εξωτερικών του κινήματα, αλλά και Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (ναι, υπάρχει ακόμη...). «Σκοπεύει να...». Και η εντύπωση που σχηματίσθηκε στο πολιτικό συμβούλιο και την Γεννηματά, ήταν πως «όταν θα...» θα το ξανακουβέντιαζαν.
Ο ΓΑΠ, όμως, και ενώ είχαν προηγηθεί οι δυσαρέσκειες με τον Θεοδωράκη, το απροκάλυπτο (ως χυδαίο...) φλερτ του Τσίπρα προς την Γεννηματά, η απόκρουσή του από την τελευταία και -κυρίως- η καθαρά επιθετική κίνηση της επικεφαλής του «Κιν. Αλ» να ζητήσει εκλογές άμεσα, ενώ εν’ ολίγοις γνώριζε ότι οι σχέσεις με το ΣΥΡΙΖΑ είναι πολεμικές, σαν... να μην τρέχει τίποτε, πήγε στο Μαξίμου για καφέ! Βούτυρο στις υπόγειες διασπαστικές κινήσεις του Τσίπρα...
Μ’ όλο αυτό το (άτσαλο, βιαστικό και πρόχειρο, όπως στήθηκε) εγχείρημα της «κεντροαριστεράς», έγιναν τρομακτικά λάθη. Ο κόσμος κλήθηκε (και ανταποκρίθηκε εντυπωσιακά!) να εκλέξει αρχηγό.... ενός κόμματος που δεν υπήρχε ακόμη! Η διάθεση των... συνιστωσών του εγχειρήματος (όποιος δήλωνε «κεντροαριστερός», άνοιγε την πόρτα κι’ έμπαινε, διεκδικώντας μάλιστα και την αρχηγία!) ήταν κυρίως υπενθύμισης «παρουσίας» (και προσωπικής αγωνίας πολιτικού μέλλοντος) και πολύ λιγότερο, έως... καθόλου, συλλογικής προσφοράς. Τα νέα πρόσωπα (κεντρική επιτροπή, τομεάρχες, υπεύθυνοι και... ανεύθυνοι, δεν εξελέγησαν αλλά τοποθετήθηκαν με άνωθεν πολιτική απόφαση και τήρηση ανύπαρκτων και ανόητων «ποσοστώσεων». Αντί με το ιδρυτικό συνέδριο να συσταθεί ΕΝΑ κόμμα, επελέγη η αυθύπαρκτη σύμπλευση δυο (ΔΗΣΥ και «Ποταμιού»-ήθελε αρχηγική φωνή Σταύρος...) ανεξάρτητων και με διαφορετική προσέγγιση των προβλημάτων κοινοβουλευτικών ομάδων...!
Η αρχή, προδίκαζε σε μεγάλο βαθμό την συνέχεια. Η αρχική αισιοδοξία στην κοινωνία (που αποτυπώθηκε και στις δημοσκοπήσεις) αντικαταστάθηκε γρήγορα από τον προβληματισμό και την απογοήτευση, μαζί και την δημοσκοπική καθήλωση-για να μην πούμε υποχώρηση.
Η φτώχεια, φέρνει γκρίνια. Πόσο μάλλον σ’ ένα πύργο Βαβέλ, όπου το κάθε κοκόρι έχει το διαφορετικό του λάλισμα! Και σ’ αυτή την....«ωραία ατμόσφαιρα», οι... συντελεστές της διαλέγουν τον δικό τους δρόμο, ρίχνουν λίπασμα στις προσωπικές τους φιλοδοξίες, αγωνιούν μονάχα για το δικό τους «επαγγελματικό» μέλλον... Και ξεκίνησαν (πατώντας την πεπονόφλουδα που τους πέταξε ο ραδιούργος Τσίπρας, είτε για να τους μαντρώσει, είτε για να τους διασπάσει-και τα δυο τον βολεύουν...) μια ανόητη και πολιτικά καταστροφική ενδοσκόπηση ... με ποιόν θα πάνε και ποιόν θ’ αφήσουν μετεκλογικά! Δουλειά δεν είχε ο διάβολος...
Η κίνηση της κ. Γεννηματά (αν την εννοεί, φυσικά...) έγινε την κατάλληλη στιγμή. Εκμεταλλεύεται τον καιροσκοπισμό και τις προσωπικές πολιτικές ευκαιριακών φιρφιρίκων, σε μια προσπάθεια (αν το εννοεί και το καταλαβαίνει, φυσικά...) να ξεκαθαρίσει η ήρα από το στάρι, να μπουν τα θεμέλια για ένα σοβαρό κεντροαριστερό αντίβαρο στην εθνοκτονική αλαζονεία του ΣΥΡΙΖΑ. Και ένας ρεαλιστικός σοβαρός πόλος, για να μην περιπέσει η χώρα στην ακυβερνησία και τον επαπειλούμενο όλεθρο της απλής αναλογικής.
Θα το αποδεχθούν και θα συμβάλλουν οι Παπανδρέου και Θεοδωράκης ( οι λοιποί είναι... παρανυχίδες); Θα παραδεχθούν ότι «δεν τους λένε Σταυρο-Γιώργο και κυρ- Σταύρο -Γιώργο και αφέντη τσουτσουλομύτη, μόνο Σταύρο-Γιώργο τους λένε, μόνο Σταύρο Γιώργο...»;
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια