λογικά θα βρεθεί στο τραπέζι του υπουργικού συμβουλίου που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός, με θέμα τα κλιμακούμενα προβλήματα στις σχέσεις με την Τουρκία.
Η όλη στάση του ισλαμοφασιστικού καθεστώτος του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, θα έπρεπε υπό φυσιολογικές συνθήκες να μας κινητοποιεί και να φοβόμαστε ακόμα και αστραπιαία επιχείρηση κατάληψης της ελληνικής νήσου. Όποιος περιμένει παρέμβαση της «διεθνούς κοινότητας» μηδέ της Ατλαντικής Συμμαχίας εξαιρουμένης για να συνετίσει τους Τούρκους και να αποκαταστήσει την ελληνική κυριαρχία, πλανάται πλάνην οικτράν.
Εάν υποθετικά οι Τούρκοι εκδήλωνα τέτοια επιχείρηση, η Ελλάδα δεν θα είχε καμία απολύτως επιλογή από το να επιχειρήσει να επιφέρει το μεγαλύτερο δυνατό κόστος στον αντίπαλο, χτυπώντας σε οποιονδήποτε στόχο υψηλής αξίας έχει και δεν θα πρέπει να περιοριστεί απλά στην άμυνα ενός νησιωτικού τμήματος του εθνικού κορμού, καθώς η γεωγραφική γειτνίαση δίνει σημαντικό πλεονέκτημα στην τουρκική πλευρά.
Επειδή αυτά τα θέματα θα τεθούν λογικά επί τάπητος, ελπίζουμε με τη συνδρομή ανθρώπων με ειδική γνώση (θα μπορούσαν να κληθούν μέχρι και οι αρχηγοί των Επιτελείων και ο διοικητής της ΕΥΠ) διότι διαφορετικά, κινδυνεύουν να κάνουν άλλη μια «συζήτηση της πυρκαγιάς», όπως αυτές στα τηλεοπτικά παράθυρα, όπου πλην ελαχίστων εξαιρέσεων η εικόνα είναι απλώς τραγική και μεταδίδει εντελώς λανθασμένο μήνυμα στον αντίπαλο.
Όταν κάποτε κάποιοι προειδοποιούσαν για το τι μπορεί να συμβεί στη χώρα εάν παραμελήσει την αμυντική της ισχύ, γινόμασταν στόχος ακόμα και υβριστικών σχολίων από αυτούς που σήμερα κυβερνούν (ΣΥΡΙΖΑ) και μάλιστα μαζί με κάποιους από αυτούς που υπερθεμάτιζαν υπέρ των δικών μας απόψεων (ΑΝΕΛ). Υπερπατριώτες, πατριδοκάπηλοι, εθνικιστές, όσλοι σε ένα σακούλι…
Η τραγική ειρωνεία δεν είναι άλλη από το ότι αυτοί οι άνθρωποι καλούνται σήμερα να αντιμετωπίσουν μια κατάσταση στη διαμόρφωση της οποίας έπαιξαν καθοριστικό ρόλο, παρότι με απίστευτη υποκριτικότητα απεκδύονται κάθε ευθύνης, καταλογίζοντας τα πάντα «σε αυτούς που κυβέρνησαν».
Λησμονούν ασφαλώς βολικά, ότι ήταν αυτοί που σαμποτάριζαν κάθε κίνηση για την άμυνα με άναρθρες κραυγές, με πρόσχημα τη διαφθορά και τις μίζες τα οποία τα συζητάμε επί 15ετία πλέον, χωρίς παράλληλα να αντιληφθούμε ότι η τακτική του «πονάει κεφάλι κόβει κεφάλι» είναι απλά, εθνικά αυτοκαταστροφική. Γιατί τις δικές τους αυταπάτες πρέπει να τις πληρώσει η Ελλάδα;
Δεν λέμε «ελληνικός λαός» διότι είναι συνυπεύθυνος. Πίστεψε ή ξέχασε την άθλια εθνομηδενιστική ρητορική της δεκαετίας του 1990 όπου σημειώθηκε το απόλυτο κρεσέντο, λειτουργώντας διαβρωτικά στις συνειδήσεις μιας γενιάς ανθρώπων οι οποίοι τους έφεραν τελικά στην εξουσία, για να τους ακούσουν να μιλούν για «αυταπάτες» και να κάνουν όσα και τα άλλα κόμματα που κυβέρνησαν. Καμία θεαματική διαφορά.
Σήμερα πολλοί αισθάνονται ότι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να «διαχειριστούν» διπλωματικά το ότι η Τουρκία κατέστη πλέον εντελώς ανεξέλεγκτη, αψηφώντας ακόμα και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Πόσες φορές δεν φωνάζαμε ότι οι στρατιωτικές δυνατότητες παίρνουν πολλά χρόνια να οικοδομηθούν, ενώ οι προθέσεις αλλάζουν μέσα σε μια νύχτα;
Το πρόβλημα είναι ότι και οι εν αναμονή σωτήρες του τόπου ΔΕΝ εντυπωσιάζουν με τις δυνατότητές τους. Ποτέ δεν εντυπωσίαζαν, απ’ όπου κι αν προέρχονται. Πρακτικά αυτό μας φέρνει στο χειρότερο αδιέξοδο, αφού δεν έμαθαν σοβαρά να συνεργάζονται όλοι μαζί.
Οι προσπάθειες ΝΔ-ΠΑΣΟΚ λοιδορήθηκαν. Δεν ασκήθηκε εποικοδομητική κριτική και από εκεί καταλήξαμε στις «αυταπάτες» και την περίφημη… ακριβούτσικη διαπραγμάτευση των φωνακλάδων κάποτε ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που στοίχησε στην καλύτερη κάμποσες δεκάδες δισεκατομμύρια.
Δεν ασκήθηκε απλά κριτική όπως κάποιοι που επέμεναν να λένε και να γράφουν ότι «το σύστημα» παίζει άμυνα με στόχο αν σώσει το πραγματικό τιμάριο, τον δημόσιο τομέα, τους κομματικούς τους στρατούς. Κι όσο δεν ξεπεράσουν αυτή την ανήκεστο πολιτική και πνευματική βλάβη, προκοπή δεν θα δει ο τόπος.
Μόλις οι «εταίροι» έσωσαν τις τράπεζές τους που είχαν γεμίσει «ελληνικά σκουπίδια» (junk bonds) η διαπραγματευτική ισχύς της Ελλάδας είχε πάει περίπατο. Η διαπραγμάτευση δεν υπήρξε ποτέ για την ελληνική πλευρά, αφού ούτε σαφή εικόνα της κατάστασης είχε, ούτε στρατηγική, ούτε ξεκάθαρη γνώση των περιθωρίων.
Για μια ακόμα φορά αποδειχθήκαμε καλοί στα λόγια. Στην πράξη, καταστρέψαμε το σπίτι μας. Η μοναδική λύση που υπάρχει δεν είναι άλλη από αυτή που λέει «τρελο-Λεβέντης», ναι ο Βασίλης της Ένωσης Κεντρώων. Δεν μπορούμε να σας πούμε εάν κατανοεί ακριβώς τη σημασία αυτού που λέει. Ας μην τον αδικούμε όμως. Κυβέρνηση εθνικής ενότητας, ειδικού σκοπού, όπως στο διάβολο θέλουν να την πούνε.
Αρκεί να απαλλαγούμε τουλάχιστον σε αυτή τη συγκυρία από την αρρωστημένη πολιτική σύγκρουση. Είναι τόσο μοιραίοι για τη χώρα οι πολιτικοί της, που δεν έχουν χωνέψει ούτε το στοιχειωδέστερο των διδαγμάτων της πορείας μας τις τελευταίες 4-5 δεκαετίες.
Όποτε βρισκόμασταν με την πλάτη στον τοίχο, δεχόμασταν κάποιο πλήγμα από την Τουρκία. Τόσο απλό. Κι αν σήμερα εξετάσουν ότι πιθανώς κληθούμε ως χώρα να αντιμετωπίσουμε κάποια τουρκική ενέργεια, ας φροντίσουν να έχουν λύσει… τα ψυχολογικά τους.
Να είναι προετοιμασμένοι να τη διαχειριστούν την κατάσταση με δυο Έλληνες στρατιώτες αιχμαλώτους σε τουρκικά χέρια και μερικά παιδιά που δεν είχαν ή δεν θέλησαν να βάλουν βύσμα για να μην πάνε στο Καστελόριζο. Αυτά.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια