Το κόστος της άλωσης της Ελλάδας

Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος

Είναι αδύνατον να υπολογίσει κανείς το κόστος της απώλειας της εθνικής μας κυριαρχίας, των μελλοντικών προοπτικών της χώρας ή της δολοφονίας της τελευταίας ελπίδας των Ελλήνων – ούτε φυσικά της μεταφοράς της δημόσιας περιουσίας στο Υπερταμείο για τα επόμενα 99 χρόνια ή των κινδύνων για την εδαφική μας ακεραιότητα.

«Αναρωτιέμαι αν έχουμε ή δεν έχουμε Σύνταγμα. Εάν έχουμε, τότε τι νόημα έχουν όλα όσα γίνονται εναντίον του Συντάγματος; Αν πάλι δεν έχουμε, τότε τι μας χρειάζονται η Βουλή και η Γερουσία που για αυτά ξοδεύονται τόσα χρήματα από τα λιγοστά που έχουμε; Οι τρεις προστάτιδες δυνάμεις μας προμηθεύουν καινούργιο Βασιλιά (=καθαιρούν ή διορίζουν τον εκάστοτε πρωθυπουργό σήμερα). Βασικά όμως δεν έχει σχεδόν τίποτα αλλάξει. Η ίδια κακοδαιμονία και η ίδια καταπιεστική ξενοκρατία. Δεν είναι τα πρόσωπα αυτά που φταίνε, αλλά οι Θεσμοί» (Κ. Κανάρης).
Όπως συμπεραίνεται από τα παραπάνω, η ελληνική ιστορία επαναλαμβάνεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, από τότε που οι ξένες δυνάμεις μας βοήθησαν να απελευθερωθούμε από τους Τούρκους για να μας μετατρέψουν σε δική τους αποικία – υπενθυμίζοντας τη δεκαετία του 1890, κατά την οποία τεθήκαμε ξανά υπό έναν Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο, όπως συμβαίνει σήμερα (άρθρο).

Τα ερωτήματα άλλωστε που έθεσε ο Κ. Κανάρης ισχύουν ακόμη, ενώ κανένας δεν βλέπει για ποιό λόγο πληρώνουμε τους βουλευτές και τα κόμματα – αφού απλά υπογράφουν τα μνημόνια έτσι όπως τους υπαγορεύονται από τη Γερμανία, εφαρμόζοντας τα στη συνέχεια με πλήρη αδιαφορία για τους ιθαγενείς.

Σε μία πρόσφατη ραδιοφωνική συζήτηση μου τώρα με τον κ. Τράγκα, στο στούντιο των Παραπολιτικών, ρωτήθηκα για το κόστος της αποτυχημένης διαπραγμάτευσης του πρώτου εξαμήνου του 2015 – για το οποίο δεν νομίζω πως πρέπει να ενοχοποιηθεί κάποιο συγκεκριμένο στέλεχος της κυβέρνησης, παρά το ότι έπεσε πρώτος στη γερμανική παγίδα ο τότε υπουργός οικονομικών, εάν υποθέσουμε πως δεν επρόκειτο για ένα στημένο παιχνίδι.

Ο κ. Α. Οικονόμου πάντως σωστά αναφέρει πως ήταν ένα έγκλημα τεραστίων διαστάσεων εις βάρος της Ελλάδας, κοστολογώντας το όσο καλύτερα μπορούσε – ενώ έχουν ακουστεί μέχρι σήμερα αρκετά ποσά, από τα 86 δις € του κ. Regling έως τα 200 δις € του κ. Wieser. Έγραψε δε πολύ σωστά τα εξής:
«Oι ζημίες που προκάλεσε στην Ελλάδα μέσα σε λιγότερο από έξι μήνες δεν είναι μόνο ανυπολόγιστες, αλλά, επίσης, είναι μοναδικές στην παγκόσμια ιστορία – αφού ακόμη και αν τις περιορίσουμε στις τράπεζες, ασφαλώς δεν ήταν μόνο τα 40 δις € (περί τα 7 δις € ανά μήνα υπουργίας του, 233.000.000 € ανά ημέρα ή σχεδόν 15 ετήσια ΕΝΦΙΑ!) που πληρώσαμε όλοι εμείς οι φορολογούμενοι.
Ειδικότερα ο αφελληνισμός των τραπεζών, τον οποίο ο κ. Βαρουφάκης ουσιαστικά προκάλεσε, είχε ως αποτέλεσμα να δοθεί στους ξένους, για ένα ποσόν της τάξης των 6-7 δις €, ο έλεγχος ενός μεγάλου μέρους των ιδιωτικών περιουσιακών στοιχείων των Ελλήνων, αξίας 300-400 δις €! Αυτό σημαίνει με τη σειρά του πως είναι ο κύριος υπεύθυνος για τις μαζικές κατασχέσεις των σπιτιών των Ελλήνων – επίσης για τους πλειστηριασμούς που έχουν ήδη ξεκινήσει, για να εξαγοραστούν τα ακίνητα μας σε εξευτελιστικές τιμές από τα ξένα κερδοσκοπικά κεφάλαια» (πηγή).
Εν τούτοις, ακόμη και αυτά τα θηριώδη ποσά είναι ελάχιστα σε σχέση με τις τρομακτικές ζημίες που προκλήθηκαν στην Ελλάδα – αφού κανένας δεν μπορεί να κοστολογήσει τι θα χάσουμε από το Υπερταμείο που μας επιβλήθηκε το 2015, μέσω του οποίου θα ενοικιαστεί η δημόσια περιουσία για τα επόμενα 99 χρόνια, σημειώνοντας πως μόνο από την πτώση των τιμών των ακινήτων οι ιδιώτες έχουν χάσει πάνω από 600 δις €, με τα επισφαλή χρέη τους να έχουν εκτοξευθεί στα 230 δις €!

Πόσο μάλλον να υπολογίσει το κόστος της ολοκληρωτικής απώλειας της Εθνικής μας κυριαρχίας, η οποία εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους για την εδαφική μας ακεραιότητα, καθώς επίσης των μελλοντικών προοπτικών της Ελλάδας – οι οποίες είναι εξαιρετικά σκοτεινές για μία χώρα που έχει πλέον απονεκρωθεί.

Στα πλαίσια αυτά οι όποιοι υπολογισμοί του κόστους του πρώτου εξαμήνου, ύψους 86 δις € ή 200 δις €, είναι ασφαλώς χλωμοί και εξαιρετικά συντηρητικοί – αφού ήταν σαφώς κατά πολύ υψηλότερο και σχεδόν ανυπολόγιστο, ενώ παραδόξως οι υπαίτιοι του εθνικού εγκλήματος, εάν όχι της προδοσίας, πολιτεύονται ακόμη ελεύθερα.

Μπορεί λοιπόν η άλωση της Ελλάδας να ξεκίνησε με το PSI (γράφημα), για το οποίο ευθύνονται αφενός μεν η τεχνοκρατική κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου, αφετέρου τα τρία κόμματα που τη στήριζαν (το ΠΑΣΟΚ του κ. Βενιζέλου, η ΝΔ του κ. Σαμαρά και το ΛΑΟΣ), αλλά το έγκλημα ολοκληρώθηκε το πρώτο εξάμηνο του 2015 – όπου μεταξύ άλλων δολοφονήθηκε εν ψυχρώ η τελευταία ελπίδα των Ελλήνων, κάτι που επίσης δεν μπορεί να κοστολογηθεί. Δυστυχώς όμως οι ιθαγενείς ούτε καν διαμαρτύρονται, με εξαίρεση την περίπτωση της Μακεδονίας – όπου όμως δεν συνειδητοποιούν ότι, μία χρεοκοπημένη και ανίσχυρη οικονομικά χώρα δεν μπορεί να προστατεύσει ούτε τα σύνορα της, ούτε τους Πολίτες της, ούτε να εφαρμόσει το Διεθνές Δίκαιο στην επικράτεια της.