Το δικό μας πολιτικό σύστημα κρατάει ένα κομμάτι χαρτί μιας παλιάς συνθήκης με κάποιες υπογραφές πολιτικών που έχουν αποβιώσει εδώ και εκατό χρόνια και το επισείει αυτό το χαρτί ως προστατευτική ασπίδα έναντι των Τούρκων.
Φυσικά δεν έχει κάτι άλλο καλύτερο να κάνει και καλώς πράττει πλέον. Το γνωρίζει όμως το ελληνικό πολιτικό σύστημα, αλλά μάλλον παριστάνει πως δεν το γνωρίζει, ότι οποιαδήποτε συνθήκη εξακολουθεί να ισχύει μόνο όσο ο ισχυρός της συνθήκης θέλει να ισχύει. Μόλις ο ισχυρός της συνθήκης αρχίσει να την αμφισβητεί, τότε απλά δεν υπάρχει συνθήκη. Ο ισχυρός σε μια συνθήκη, δεν είναι αποκλειστικά ο αρχικός ισχυρός που επέβαλε τη συνθήκη. Μπορεί να ισχυροποιήθηκε στη συνέχεια. Για παράδειγμα, η συνθήκη των Σεβρών, που όριζε την Ελλάδα των πέντε θαλασσών και των δύο ηπείρων, κατέρρευσε αμέσως, μόλις ισχυροποιήθηκαν οι Τούρκοι και κατέσφαξαν και πέταξαν στη θάλασσα, το αρχικά ισχυρό μέρος που ήταν οι Έλληνες. Έτσι αναγκαστήκαμε και υπογράψαμε την πολύ χειρότερη για μας Συνθήκη της Λωζάνης.
Από τότε όμως οι μεν Τούρκοι έβαλαν ως στόχο της εξωτερικής τους πολιτικής προς την Ελλάδα, να ανατρέψουν αυτή τη συνθήκη, μόλις θα αισθάνονταν αρκούντως ισχυροί για να το επιχειρήσουν. Το δε ελληνικό πολιτικό σύστημα επαναπαύτηκε πάνω στη συνθήκη και έβαλε ως στόχο της ελληνικής εξωτερική πολιτικής προς την Τουρκία, το δόγμα “δεν διεκδικούμε τίποτα, αλλά και δεν παραχωρούμε τίποτα”. Σήμερα όμως έφθασε για μας η ώρα να υπερασπιστούμε με κάθε μέσο αυτό το δόγμα.
Οι Τούρκοι λοιπόν σήμερα αισθάνονται (δεν λέω ότι είναι) πιο ισχυροί, ενώ εμείς χρεοκοπήσαμε και συρρικνωθήκαμε. Ταυτόχρονα στο εσωτερικό μας έχει αναπτυχθεί μια ισχυρή νεοταξική εθνομηδενιστική πτέρυγα, η οποία σπιλώνει ως εθνικισμό κάθε τι που τείνει προς υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων. Επομένως, η λεγόμενη Συνθήκη της Λωζάνης αρχίζει να τρίζει επικίνδυνα και καλό θα ήταν, το δικό μας πολιτικό σύστημα να εγερθεί από τον ηθελημένο λήθαργο όπου έχει πέσει. Διαφορετικά και επειδή τα κενά καλύπτονται τάχιστα, κάτι άλλο θα το αντικαταστήσει και πολύ γρήγορα μάλιστα.
Οι αρχαίοι ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ Αθηναίοι προγονοί μας έλεγαν ότι “το δίκαιο είναι για τους ίσους στην ισχύ”. Δυστυχώς το δίκαιο (παντός είδους δίκαιο) δεν είναι για τους ανίσχυρους, να μην αυταπατόμαστε. Και ο νόμος, ο εσωτερικός ή ο από διεθνή συνθήκη νόμος, επιβάλει τη θέληση του ισχυρού μέρους.
ΥΓ. Και τι να κάνουμε θα πει κάποιος; Ό,τι κάνει και το Ισραήλ, είναι η απάντηση, το οποίο εδαφικά είναι 6,5 φορές μικρότερο από την Ελλάδα. Θέλουμε ισχύ και ειρήνη; Ιδού το παράδειγμα. Αν δεν αποκτήσουμε ισχυρό γωστρατηγικό προσανατολισμό, αν δεν μπορούμε να αποκτήσουμε ισχυρές πολεμικές συμμαχίες, αν δεν μπορούμε να έχουμε ισχυρό εξοπλισμό, παρά τα πολλαπλά χρήματα που σκορπάμε και αν δεν έχουμε σκληρά εκπαιδευμένο στρατό, τότε ιδού οι Τούρκοι....
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια