Η υπουργοποίηση Κουβέλη έκαψε το «δυνατό χαρτί» του ανασχηματισμού, που ήταν οι νέοι κι άφθαρτοι
Οι παθογένειες αυτής της χώρας τελικά δεν αλλάζουν όποιος κι αν κυβερνά. Ατελείωτο νταραβέρι μεταξύ πολιτικών δυνάμεων, γραμμάτια του παρελθόντος που ξεπληρώνονται, ανακύκλωση φθαρμένων προσώπων, κωλοτούμπες πάσης φύσεως με στόχο την καρέκλα...
Ο μίνι ανασχηματισμός επιβεβαίωσε ότι η αλλαγή των πολιτικών ηθών δεν είναι θέμα κομμάτων ή ηλικίας, αλλά νοοτροπίας. Η «πρώτη φορά Αριστερά» συνεχίζει τις αποτυχημένες μικροπολιτικές τακτικές των προκατόχων της και ο νεότερος πρωθυπουργός της Ιστορίας αντιγράφει τους πολιτικούς δεινοσαύρους τού χθες.
Τι άλλο εκτός από τα παραπάνω αποδεικνύει η ανάσυρση του Φώτη Κουβέλη από τη σύνταξη και η επιβράβευσή του με τον διορισμό στη θέση του αναπληρωτή υπουργού Αμύνης; Αν δεν είναι άλλο ένα μικροπολιτικό νταραβέρι, τότε τι είναι;
Γιατί, σε τελική ανάλυση, τι έχει να προσφέρει ο κύριος Φώτης και τι καινούργιο θα φέρει στην αναδομημένη κυβέρνηση; Ακούω από χθες αναλύσεις για γέλια, ότι θα προσφέρει «ψυχραιμία στη διαχείριση των ευαίσθητων εθνικών θεμάτων». Προφανώς αυτό είναι το μόνο προσόν που μπορούν να του αναγνωρίσουν: ότι είναι ψύχραιμος! Κατά τα λοιπά έχει αναδειχθεί ουκ ολίγες φορές σε διασπαστικό στοιχείο, ακολουθεί προσωπική στρατηγική, συνεργάζεται ακόμα και με τον... διάβολο, αν χρειαστεί, και οι θέσεις του συνήθως είναι τόσο «ευέλικτες», που μπορεί να ανατρέψει όσα υποστηρίζει μέσα σε μία ημέρα! Δεν τον λες δηλαδή και τέρας σταθερότητας.
Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για τον πολιτικό που πέτυχε το αμίμητο: Να διασπάσει το κόμμα που ο ίδιος ίδρυσε, τη ΔΗΜ.ΑΡ., και μάλιστα σε χρόνο ρεκόρ! Νωρίτερα είχε διασπάσει τον Συνασπισμό, είχε στηρίξει τη συγκυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου, ψήφισε Μνημόνιο αν και «αντιμνημονιακός» στα χαρτιά και παρακαλούσε να προταθεί για Πρόεδρος της Δημοκρατίας, παρότι παρίστανε τον αδιάφορο.
Τι απ’ όλα αυτά εκτίμησε ο κ. Τσίπρας και τον έκανε υπουργό; Μόνο μία απάντηση έχει λογική: τη δήλωσή του ότι ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές, παρότι ήταν ακόμα πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ.! Εκείνο το γραμμάτιο εξαργύρωσε τώρα ο κ. Κουβέλης! Εξασφάλισε μια υπουργική θεσούλα επειδή πρόδωσε τους πρώην συνοδοιπόρους του για τα μάτια του ΣΥΡΙΖΑ (που νωρίτερα είχε πληγώσει). Μπορεί να εκληφθεί λοιπόν και ως επιστροφή του Ασώτου η υπουργοποίησή του.
Βεβαίως ο κ. Τσίπρας δεν του έκανε τη χάρη να τον επαναφέρει στην κεντρική σκηνή μετά βαΐων και κλάδων, αλλά μάλλον τον τσαλάκωσε βάζοντάς τον αναπληρωτή του κ. Καμμένου. Αλλος στη θέση του Κουβέλη θα μπορούσε να θεωρήσει και ταπεινωτική την πρόταση. Ο κύριος Φώτης όμως δεν έχει τέτοιες ευαισθησίες, όπως φαίνεται. Ξέχασε μονομιάς τις ενστάσεις του για τους ΑΝ.ΕΛ. και δήλωσε περήφανα χθες στην τελετή παράδοσης - παραλαβής ότι ελπίζει να είναι άξιος αναπληρωτής αυτού που μέχρι πρότινος κατακεραύνωνε!
Οσο συμπαθής κι αν είναι φυσιογνωμικά ο κ. Κουβέλης, πολιτικά είναι τελειωμένος εδώ και καιρό. Το πάρτι που στήθηκε αυτές τις ημέρες στο διαδίκτυο το απέδειξε. Η υπουργοποίησή του γελοιοποιήθηκε με το «καλημέρα». Κάποιος λόγος θα υπήρχε γι’ αυτό και δυστυχώς στο Μαξίμου μάλλον δεν το αντιλαμβάνονται. Ο ελληνικός λαός δεν έχει κοντή μνήμη σαν αυτή των πολιτικών. Οταν διαγράφει κάποιον, το κάνει οριστικά.
Στο Μαξίμου πρέπει να αντιληφθούν κάτι ακόμα: Ουδείς επέκρινε ή ειρωνεύτηκε τις επιλογές των νέων άγνωστων προσώπων που μπήκαν στο κυβερνητικό σχήμα. Αντίθετα, έγιναν δεκτοί μάλλον θετικά. Γιατί; Κυρίως επειδή ο κόσμος έχει ανάγκη από νέα και φρέσκα πρόσωπα, από τη νέα γενιά των πολιτικών που θα φέρει κάτι καινούργιο.
Βεβαίως και οι πρωτάρηδες της κυβέρνησης οφείλουν να αποδείξουν ότι αξίζουν την τιμή που τους έγινε και ο χρόνος θα δείξει τι ψάρια πιάνουν. Εχουν όμως το πλεονέκτημα ότι είναι νέοι και άφθαρτοι.
Αυτή θα έπρεπε να είναι η κεντρική επιλογή του κ. Τσίπρα και όχι η «ανάσταση» κάθε ηλικιωμένου πολιτικού χαμαιλέοντα. Κάπως έτσι ο Κουβέλης έκαψε επικοινωνιακά το πιο δυνατό χαρτί αυτού του ανασχηματισμού.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια