-- Δεν βιώνει μόνο πολιτική κρίση! Βιώνει βέβαια, ΚΑΙ πολιτική κρίση…
-- Δεν βιώνει μόνο θεσμική κρίση! Βιώνει, ασφαλώς, ΚΑΙ θεσμική κρίση…
-- Δεν βιώνει μόνο εθνική κρίση! Βιώνει αναμφίβολα, ΚΑΙ εθνική κρίση…
Βιώνει πλέον όλα αυτά μαζί που συνδυάζονται σε μιαν άνευ προηγουμένου υπαρξιακή κρίση!
Είναι μια χώρα που δεν μπορεί να δανειστεί σε λογικά επιτόκια και τη δανείζουν οι εταίροι της για να μη χρεοκοπήσει πλήρως…
Αλλά τα δανεικά ήδη τελειώνουν, το «πρόγραμμα» ολοκληρώνεται, η ίδια η οικονομία της είναι εγκλωβισμένη σε τροχιά μακροχρόνιας στασιμότητας, και οι μεταρρυθμίσεις που θα την έβγαζαν από τη στασιμότητα στην ανάπτυξη κι είχαν ξεκινήσει – επί τέλους – ανάμεσα στο 2012 και το 2014, στη συνέχεια αντιστράφηκαν και σταμάτησαν…
Από το ΣΥΡΙΖΑ και εξ αιτίας του!
Η Ελλάδα κυβερνιέται από ένα Αριστερό κόμμα σε συμμαχία με ένα αλλοπρόσαλλο ακροδεξιό κομματίδιο, που βρίσκεται ήδη «στα αζήτητα» των δημοσκοπήσεων, σε ένα συνασπισμό που δεν τραβάει πια, αλλά οι συμμετέχοντες δεν τολμούν να τον διαλύσουν, γιατί φοβούνται, όχι μήπως χάσουν την εξουσία μόνο – αλλά κυρίως ότι θα αποκαλυφθούν, αμέσως, μετά τα σκάνδαλα που έκαναν όσο άσκησαν την εξουσία. Μαζί δεν μπορούν πια και χώρια δεν τολμούν ακόμα…
Είναι μια χώρα όπου διώκονται πρώην υπουργοί και πρωθυπουργοί που χτύπησαν τη διαφθορά στο φάρμακο, από πολιτικούς που είχαν ταυτιστεί με τις εταιρίες που πρωτοστάτησαν στο σκάνδαλο!
Η προηγούμενη διακυβέρνηση, που μείωσε τη φαρμακευτική δαπάνη κατά 63% σε τρία χρόνια, διώκεται σήμερα από εκείνους που είχαν καταψηφίσει τότε όλα τα μέτρα μείωσης της σπατάλης!
Η προηγούμενη διακυβέρνηση που είχε ανεβάσει την Ελλάδα κατά 25 θέσεις στη διεθνή κατάταξη του αγώνα εναντίον της διαφθοράς, διώκεται από την σημερινή κυβέρνηση επί των ημερών της οποίας βούλιαξε και πάλι η Ελλάδα κατά 15 θέσεις στον αγώνα κατά της διαφθοράς!
Κι όλες αυτές οι «περίεργες» διώξεις γίνονται χωρίς στοιχεία, με ανώνυμους «προστατευόμενους» ψευδομάρτυρες, παραβιάζοντας όλη τη Δικονομία και σοβαρό μέρος της Ποινικού Κώδικα!
Πολιτικοί πρώτης γραμμής και διαφορετικών κομματικών προελεύσεων καταγγέλλουν «συνεχές σκάνδαλο θεσμικής εκτροπής»! Το ίδιο και οι πολλοί Δικαστικοί…
Άλλοι μιλούν για πρωτοφανή σκευωρία. Άλλοι για απόπειρα αλλοίωσης του πολιτεύματος μέχρι τα όρια της εσχάτης προδοσίας.
Και το πιο σημαντικό: Όταν θα καταπέσει η σκευωρία, οι υπεύθυνοί της αναγκαστικά θα λογοδοτήσουν και θα τιμωρηθούν, όπως δεν έχει λογοδοτήσει κι όπως δεν έχει τιμωρηθεί κανένας ως τώρα στην μεταπολιτευτική Ελλάδα.
«Αναγκαστικά», γιατί κάθε μέρα, ενώ η χώρα από παντού βουλιάζει στην αβεβαιότητα, η κυβέρνηση ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με την «σκευωρία» της Novartis – κι όσο τη συνεχίζει τόσο περισσότερα αποκαλύπτονται… σε βάρος της!
Και να ήθελαν κάποιοι αργότερα, να τα παραβλέψουν όλα αυτά, πια δεν μπορούν. Αυτή η θεσμική κρίση, θα είναι και συμβολικά το τέλος της «μεταπολίτευσης».
Αλλά η θεσμική κρίση γίνεται ακόμα χειρότερη από την ανεξέλεγκτη δράση των κουκουλοφόρων που δημιουργούν «άβατα» παντού, χτυπάνε παντού, βρίσκονται σε πλήρη συντονισμό με ομάδες λαθρομεταναστών και με κέντρα διακινητών κι έχουν παραλύσει τη νομιμότητα παντού!
Μια χώρα που ανέχεται τα «άβατα» στο κέντρο των πόλεών της, που δεν μπορεί να περιφρουρήσει τα σύνορά της (στα νησιά) και δεν μπορεί να υπερασπιστεί ούτε τους στρατιώτες της που περιπολούν στα χερσαία της σύνορα, έχει ήδη καταρρεύσει. Και πολιτικά και θεσμικά…
Μια τέτοια χώρα δεν μπορεί να κάνει ούτε εξωτερική Πολιτική.
Για να ασκήσεις εξωτερική Πολιτική πρέπει να συγκλίνεις με κάποιους άλλους, δυνητικούς ή πραγματικούς συμμάχους ή εταίρους, εναντίον πιθανών ή πραγματικών εχθρών.
Δηλαδή να πείσεις κάποιους πως η συνεργασία τους μαζί σου είναι «κέρδος» και για αυτούς.
Μια χώρα που δεν ελέγχει ούτε τα σύνορα, ούτε την ενδοχώρα της, ούτε τις τράπεζες, ούτε τις πληρωμές της, ούτε την ανεξέλεγκτη δράση οποιουδήποτε, δεν μπορεί να είναι asset - είναι μόνο liability.
Δεν μπορεί να επιδιώκει τη συνεργασία μαζί της κανείς.
Μόνο ως «βαρίδι» τη βλέπουν!
Την ανέχονται, διότι ίσως το κόστος να την πετάξουν είναι μεγάλο και η στιγμή άσχημη. Αλλά δεν την υπολογίζουν!
Την ανέχονται ακόμα, διότι η γεωπολιτική θέση της είναι πράγματι «προνομιακή», αλλά τι να την κάνεις τη «θέση», όταν δεν μπορείς ο ίδιος να την αξιοποιήσεις για τον εαυτό σου ή να την υπερασπιστείς από τρίτους;
Μόνο «προστάτες» μπορείς να βρεις! Όχι πραγματικούς συμμάχους…
Και μόνον εφήμερους προστάτες και με μεγάλο κόστος.
Όχι αληθινούς «εταίρους»…
Ο Κοτζιάς, πριν λίγες βδομάδες, μετά το διεμβολισμό ελληνικού σκάφους από Τουρκικό έξω από τα Ίμια, είχε «προειδοποιήσει» την Τουρκία, ότι την επόμενη φορά η αντίδρασή μας δεν θα είναι «ειρηνική»!
Λίγες μέρες αργότερα – μόλις την περασμένη βδομάδα – είπε το ακριβώς αντίθετο: Ότι σε περίπτωση ένοπλης σύγκρουσης με την Τουρκία, θα… ηττηθούμε!
Πάει και η Αποτροπή! Πάει και ολόκληρη η Εξωτερική μας πολιτική…
Ποιος θα πάρει σοβαρά ένα τέτοιον υπουργό, μιας τέτοιας κυβέρνησης, μιας τέτοιας χώρας;
Μόνο και μόνο γι’ αυτό, ο Κοτζιάς θα έπρεπε να φύγει αμέσως!
Και μαζί του η κυβέρνηση, που έχει υπουργό Άμυνας που είναι σε πλήρη… «έκλειψη», και αναπληρωτή υπουργό Άμυνας που δηλώνει… «αντιμιλιταριστής»!
Και πρώτος-πρώτος πρέπει να φύγει ο Τσίπρας, που νοιάζεται πως, με «μπαλώματα» θα κρατήσει όρθια την κυβέρνησή του που μπατάρει!
Κι όχι πως θα αυξήσει την ετοιμότητα και την αξιοπιστία των Ενόπλων Δυνάμεων, την ώρα που πυκνώνουν βαριά τα σύννεφα της άμεσης εθνικής απειλής! Και της θύελλας που έρχεται…
Όντως, δεν πρόκειται απλώς για πολιτική κρίση.
Ακούμε μια σειρά από απίστευτες ανοησίες που εμφανίζονται ως περισπούδαστες «αναλύσεις»:
Απέναντι στην Τουρκία, μας λένε ουσιαστικά, ότι πρέπει να υποχωρούμε πάντα, γιατί η Τουρκία είναι «ισχυρότερη»…
Αλλά κι απέναντι στα Σκόπια μας λένε ακριβώς το ίδιο: ότι πρέπει να υποχωρήσουμε εμείς, κι ας είναι το ασθενέστερο κρατίδιο της περιοχής μας!
Γενικά, σύμφωνα με την «κυρίαρχη» άποψη στη χώρα, οι Έλληνες οφείλουν να υποχωρούν πάντα σε οποιαδήποτε πρόκληση σε οποιαδήποτε απειλή, ακόμα και την πιο αδιανόητη και εξωφρενική. Από οποιονδήποτε - είτε από παντοδύναμο είτε από παντελώς αδύναμο…
Μέχρι πριν λίγο καιρό, μας έλεγαν ότι η Τουρκία είναι «επικίνδυνη», γιατί απειλείται σοβαρά στα νότια σύνορά της (προς τη Συρία) και γι’ αυτό μπορεί να επιτεθεί στα δυτικά της: στην Ελλάδα!
Τώρα η Τουρκία κατάφερε να ολοκληρώσει επιτυχώς της εκστρατεία της στο θύλακα του Αφρίν στη βόρειο Συρία, και μας τι μας λένε σήμερα;
Πως γι’ αυτό είναι ακόμα πιο επικίνδυνη κατά της Ελλάδας! Αφού επιβλήθηκε στο Αφρίν (μετά από οκτώ βδομάδες, κατά μίας τοπικής πολιτοφυλακής Κούρδων), μπορεί να επιβληθεί και σε βάρος της Ελλάδας!
Ό,τι και να συμβαίνει στην Τουρκία, προεξοφλούν πως θα μας επιτεθεί και θα μας νικήσει κατά κράτος!
Όταν η Τουρκία «τα βρίσκει» με τις ΗΠΑ, προεξοφλούν ότι ενθαρρύνεται η επιθετικότητά της εναντίον μας. ΄
Όταν η Τουρκία «τα σπάει» με τις ΗΠΑ, προεξοφλούν και πάλι ότι «ενθαρρύνεται η επιθετικότητά» της εναντίον μας, γιατί οι ΗΠΑ θα κάνουν ό,τι μπορούν για να την ξανακερδίσουν, άρα θα θυσιάσουν την Ελλάδα και τα δικά της εθνικά δίκαια…
Και πράγματι έτσι είναι! Αλλά για εντελώς διαφορετικό λόγο – που δεν μας τον λένε: Όταν η Ελλάδα είναι «παθητικός θεατής» των εξελίξεων που την αφορούν και διακηρύσσει την ετοιμότητά της να… συνθηκολογήσει σε οποιαδήποτε πρόκληση των γειτόνων της, καμία άλλη δύναμη, μικρή ή μεγάλη δεν θα την πάρει στα σοβαρά!
Κι όταν μια κυβέρνηση διαλαλεί σε όλα τα μήκη και τα πλάτη, πως είναι έτοιμη να υπογράψει ο,τιδήποτε της φέρουν, φτάνει να εξασφαλίσει την «εύνοια» των ξένων μπας και παραμείνει στην εξουσία λίγο ακόμα, είναι προφανές: κι οι ξένοι τώρα που βρήκαν «τον παπά», θα σπεύσουν «να τα θάψουν όλα»!
Άλλο αν μας «σώζει» ακόμα, η εσωτερική κρίση των Σκοπίων. Ως πότε θα μας σώζουν οι κακοτυχίες των άλλων;
Κι όταν ο κόσμος, ο λαός, η ίδια η κοινωνία, οι απλοί πολίτες - όπως και να το πείτε - δεν βγαίνουν δυναμικά να αντιδράσουν, ούτε όταν τους κόβουν συντάξεις για πολλοστή φορά, ούτε όταν τους βάζουν νέους φόρους κι ύστερα κι άλλους φόρους κι ύστερα και επί πλέον φόρους κι όταν δεν αντιδρούν όταν τους φέρνουν και τους εγκαθιστούν λαθρομετανάστες δίπλα στα σπίτια τους, ούτε όταν χάνεται ο έλεγχος στις πόλεις από τους κουκουλοφόρους και τα «τάγματα εφόδου» όταν όλα αυτά τα αντιμετωπίζουν με αποκαρδιωτική παθητικότητα, αλλά ξαφνικά κατεβαίνουν κατά χιλιάδες και διαδηλώνουν με πείσμα για το όνομα της Μακεδονίας (ή απειλούν να βγουν και να τα κάνουν λίμπα για τον… ΠΑΟΚ), αυτό σημαίνει πια πως η κρίση είναι βαθιά υπαρξιακή!
Και διαψεύδονται πανηγυρικά κι όλες οι άλλες «αναλύσεις», που μονότονα κανοναρχούσαν εδώ και χρόνια πως «ο κόσμος ενδιαφέρεται μόνο για την καθημερινότητά του κι ό,τι αγγίζει την τσέπη του»...
Ασφαλώς ενδιαφέρεται για όλα αυτά, που και τον πονάνε και τον τρομάζουν - αλλά ξεσηκώνεται και επαναστατεί και συναθροίζεται στις πλατείες και φωνάζει για άλλα πράγματα:
Για πράγματα που βρίσκονται χαραγμένα στην Ψυχή του, και στο συλλογικό του Υποσυνείδητο, όπως οι αρχαίες επιγραφές στο μάρμαρο…
Και στοιχειώνουν τους Έλληνες ακόμα κι αν βρίσκονται θρυμματισμένες κάτω από το χώμα. Ακόμα κι αν δεν μπορούν πλέον να τις διαβάσουν.
Έτσι ακριβώς το έγραψε ένα δημοσίευμα μεγάλης γερμανικής εφημερίδας πριν λίγες μέρες:
-- Από τους Έλληνες μπορείτε να πάρετε διάφορα πράγματα. Μην διανοηθείτε να τους πάρετε την Ψυχή τους!
Όλα τα «αναλυτικά πονήματα» του κυνισμού και του ρεαλισμού κουρελιάστηκαν μέσα σε λίγες εβδομάδες.
Αυτοί οι «μίζεροι» Έλληνες που έχουν γίνει «παθητικοί», «ηττοπαθείς», και «αδιάφοροι», ξαφνικά αφυπνίστηκαν για τα συλλογικά τους προτάγματα.
Γι’ αυτά που συνιστούν την ταυτότητά τους, γι’ αυτά που είναι ανεξίτηλα χαραγμένα μέσα τους!
Κι αυτά δεν αποτιμούνται οικονομικά, δεν μετριούνται με τη μεζούρα ή με το ζύγι, δεν χωράνε σε εύθραυστους κομματικούς συσχετισμούς.
Η Ελλάδα ζει πια υπαρξιακή κρίση!
Δηλαδή κρίση ύπαρξης: αν θα συνεχίσει να υπάρχει και κρίση ταυτότητας: ως τι θα συνεχίσει να υπάρχει.
Κι όταν η κοινωνία μπαίνει σε υπαρξιακή κρίση, τότε καμία εξέλιξη δεν είναι «γραμμική», καμία συμβατική πρόβλεψη δεν είναι ρεαλιστική, συνήθως γίνονται τότε τα πιο απίστευτα, τα πιο απρόσμενα, τα πιο αδιανόητα…
Κι όταν ακόμα, αυτό συμβαίνει σε συνθήκες, όπου και ο διεθνής περίγυρος αποσταθεροποιείται: γίνεται κι αυτός ρευστός και άναρχος και κανείς δεν ξέρει τι θα ξημερώσει πλέον πουθενά, τότε σε μια χώρα που βυθίζεται στο εσωτερικό χάος όταν τα πάντα γίνονται χαοτικά και γύρω της, να περιμένετε το απροσδόκητο!
Καλό ή κακό…
Ή μάλλον, κακό κάκιστο αρχικά.
Από το οποίο, όμως μπορεί να ξεπηδήσει και κάτι καλό στο τέλος!
Οι μέρες που έρχονται δεν θα είναι εύκολες. Για κανένα…
Γρηγορείτε!
ΥΓ. Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, εντελώς από του πουθενά, σημειώθηκαν 130 δασικές πυρκαγιές σε όλη τη χώρα! Με θερμοκρασίες ακόμα χαμηλές. Για πρώτη φορά στα μέσα Μαρτίου…
Μπορεί να μην σημαίνει και τίποτε. Να είναι μια απλή «σύμπτωση».
Μπορεί και όχι. Πάντως… γρηγορείτε!
Θανάσης Κ.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια