Ο Ερντογάν, ο Πούτιν και οι Αμερικανοί
Πρόκειται για το εβδομαδιαίο πολιτικό περιοδικό «FOKUS», το άρθρο υπογράφεται από τον αρχισυντάκτη του, Ζόραν Ντιμίτροφσκι και επικαλείται σημαντικές πληροφορίες για τις συζητήσεις που είχε η πολιτική ηγεσία των Σκοπίων στην Άγκυρα.
Αναλύεται η γεωπολιτική διάσταση του θέματος της ονομασίας και ποιοι «παίκτες» κάνουν κινήσεις σ’ αυτή την «καυτή» σκακιέρα.
Ο αρθρογράφος αναφέρει ότι το θέμα του ονόματος υπερβαίνει, πλέον, το πλαίσιο ενός «διμερούς καυγά» και αποκτά περιφερειακή και γεωπολιτική διάσταση, όπου μεγάλοι παίκτες όπως οι ΗΠΑ, η ΕΕ, το ΝΑΤΟ, η Τουρκία και η Ρωσία έχουν τα δικά τους συμφέροντα. «Πέραν αυτού, η Ελλάδα, έχοντας πολύ πιο δραματικές ανοιχτές διαμάχες με την Τουρκία για την Κύπρο και τα νησιά της Μεσογείου, είναι λογικό να ανησυχεί για κάθε επαφή υψηλού πολιτικού επιπέδου μεταξύ Σκοπίων και Άγκυρας», σημειώνει το άρθρο.
Ο τουρκικός παράγοντας
«Περί δήθεν τουρκικής “ανάμιξης” στη διαμάχη για το όνομα ακούσαμε μετά τις πρόσφατες επισκέψεις του πρωθυπουργού Ζάεφ και του Προέδρου Ιβάνοφ στην Τουρκία. Από το Γραφείο του Προέδρου Ιβάνοφ άρχισε ανεπίσημα να διοχετεύεται η ιστορία ότι οι Τούρκοι θα μπορούσαν να ασκήσουν βέτο στην ένταξή μας στο ΝΑΤΟ αν αλλάξουμε το συνταγματικό όνομα και την ταυτότητα!;
Φυσικά, στις επίσημες δηλώσεις μετά τις συναντήσεις, ούτε ο Τούρκος “σουλτάνος” Ερντογάν, ούτε ο πρωθυπουργός Γιλντιρίμ άφησαν να εννοηθεί κάτι τέτοιο. Αντίθετα, κυριάρχησαν οι διπλωματικές δηλώσεις ότι η Τουρκία στηρίζει την ένταξή μας στο ΝΑΤΟ και αναγνωρίζει το συνταγματικό μας όνομα. Όμως, πηγές που συμμετείχαν στις συνομιλίες λένε πως πράγματι η τουρκική πλευρά συνέστησε στην “Μακεδονία” να μην αλλάξει το όνομα για να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ», αναφέρει ο αρθρογράφος.
Σύμφωνα με το άρθρο, για να στηρίξει αυτή τη θέση της η τουρκική πλευρά επικαλέστηκε τις δικές της εμπειρίες από το ΝΑΤΟ και κυρίως το γεγονός πως η Συμμαχία δεν υποστηρίζει την τουρκική στρατιωτική επιχείρηση εναντίον των Κούρδων στην Συρία, οι οποίοι, κατά την Άγκυρα, απειλούν την ασφάλεια και την κυριαρχία του τουρκικού κράτους.
«Με το παράδειγμα αυτό η Τουρκία προφανώς θέλει να μας πει πως το ΝΑΤΟ δεν θα μας βοηθήσει σε περίπτωση που αντιμετωπίσουμε κρίση ασφαλείας και, επομένως, δεν υπάρχει λόγος να αλλάξουμε το όνομα για να γίνουμε μέλη της Συμμαχίας», αναφέρει ο αρθρογράφος και σχολιάζει πως πρόκειται για εμφανώς ασθενές επιχείρημα, διότι με τη στρατιωτική του επιχείρηση στην Συρία ο τουρκικός στρατός, ανεξαρτήτως κινήτρων, εισήλθε σε ξένο έδαφος, γεγονός που καθιστά την επιχείρηση επιθετικής φύσης και, επομένως, τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ δεν έχουν υποχρέωση να συνδράμουν κατά τα προβλεπόμενα στο άρθρο 5 του Συμφώνου της Ουάσιγκτον.
Άγκυρα κατά ΝΑΤΟ
«Με άλλα λόγια, η Άγκυρα ουδόλως ανησυχεί για την ταυτότητα και το συνταγματικό μας όνομα, αλλά αντίθετα, αν και μέλος του ΝΑΤΟ, έχει αρχίσει όλο και πιο ανοιχτά να εργάζεται εναντίον των συμφερόντων της Συμμαχίας», σημειώνει ο αρθρογράφος, αποδίδοντας τη στάση αυτή της Τουρκίας σε δύο κυρίως λόγους: πρώτον, στο ότι η Δύση δεν στηρίζει την εκστρατεία και το κυνήγι που έχει εξαπολύσει η Άγκυρα εναντίον του Φετουλάχ Γκιουλέν και, δεύτερον, στον φόβο για τη δημιουργία ανεξάρτητου κουρδικού κράτους.
«Φυσικά, αυτή η ιστορία δεν περνά στο ΝΑΤΟ, γιατί η Τουρκία του Ερντογάν παραβιάζει κατάφωρα τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα πολιτικά δικαιώματα και την ελευθερία έκφρασης των Κούρδων πολιτικών ακτιβιστών και δημοσιογράφων, ενώ φυλακίζει μαζικά και διώκει τους οπαδούς του Γκιουλέν», σχολιάζει το άρθρο.
Σύμφωνα με το άρθρο, το γεγονός ότι η Τουρκία δεν συμπεριφέρεται ως κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ επιβεβαιώνεται και από την επαναπροσέγγιση της Άγκυρας με την Μόσχα, κάτι που, κατά το άρθρο, δεν είναι τόσο μία γεωπολιτική επιλογή του καθεστώτος Ερντογάν, όσο μία προσπάθεια του να ασκήσει πίεση στη Δύση να μην συνεχίσει την στήριξη των Κούρδων της Συρίας.
Ο Πούτιν και οι Αμερικανοί
Ο αρθρογράφος σημειώνει ότι όλα αυτά προβληματίζουν την Ελλάδα, η οποία έχει ανοιχτά θέματα με την Τουρκία, ενώ ενδέχεται να έχουν επιπτώσεις και στις προσπάθειες για την επίλυση του ζητήματος της ονομασίας. «Μπορεί ο Πούτιν να επένδυσε για καιρό στην ορθόδοξη συμμαχία με τους Έλληνες, όμως η προσέγγισή του με τον Ερντογάν, τον κύριο εχθρό της Ελλάδας, ώθησε τους Έλληνες στην ισχυρή αμερικανική αγκαλιά.
Επιπλέον, η Ουάσιγκτον διαθέτει την ισχύ για την διαγραφή και την αναχρηματοδότηση του τεράστιου ελληνικού χρέους, για την ισορροπία των δυνάμεων στην Μεσόγειο και για την επίλυση του κυπριακού. Δεν θα ήταν ανακάλυψη αν πούμε ότι η επίλυση του θέματος της ονομασίας εξαρτάται από τους Αμερικανούς.
Η ρωσική επιρροή στην Ελλάδα δεν είναι μικρή, αλλά σήμερα περιορίζεται σε ορισμένους εθνικιστικούς κύκλους της δεξιάς και της αριστεράς, μέσω ρωσικών συμφερόντων στη Θεσσαλονίκη. Από την άλλη πλευρά, οι ΗΠΑ το τελευταίο διάστημα έχουν βελτιώσει τις σχέσεις τους με την Αθήνα λόγω της ρωσο-τουρκικής προσέγγισης.
Η απομάκρυνση της Τουρκίας από την αγκαλιά του Πούτιν αποτελεί στρατηγικό στόχο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, αλλά βραχυπρόθεσμα είναι σημαντική και η ισχυροποίηση της νότιας πτέρυγας του ΝΑΤΟ με την ένταξη της “Μακεδονίας”, λόγω της αύξησης της αντιπαράθεσης ανάμεσα στη Δύση και την Μόσχα στα Βαλκάνια και την Μέση Ανατολή» σημειώνει ο αρθρογράφος.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια