Μήπως τελικά δεν πρέπει να φοβόμαστε και μήπως τελικά το πρόβλημα είναι
η δειλία της διεφθαρμένης άρχουσας πολιτικοοικονομικής ελίτ μας και όχι κάποια δειλία του λαού μας;
Έχουμε λοιπόν, σύμφωνα με το globalfirepower.com:
ΙΣΡΑΗΛ
Πληθυσμός: 8.174.527
Άτομα σε στρατεύσιμη ηλικία κάθε χρόνο: 122.000
Μάχιμοι άνδρες/σε εφεδρεία: 160.000/630.000
Αεροσκάφη: 652
Τανκς: 2.620
Ναυτική δύναμη: 65
ΕΛΛΑΔΑ
Πληθυσμός: 10.773.253
Άτομα σε στρατεύσιμη ηλικία κάθε χρόνο: 105.000
Μάχιμοι άνδρες/σε εφεδρεία: 180.000/280.000
Αεροσκάφη: 600
Τανκς: 1.345
Ναυτική δύναμη: 115
ΤΟΥΡΚΙΑ
Πληθυσμός: 80.274.604
Άτομα σε στρατεύσιμη ηλικία κάθε χρόνο: 1.375.000
Μάχιμοι άνδρες/σε εφεδρεία: 410.500/185.630
Αεροσκάφη: 1,018
Τανκς: 2,445
Ναυτική δύναμη: 194
Βλέπουμε λοιπόν ότι σε σχέση με την Ελλάδα, το Ισραήλ έχει διπλάσια τανκς και αυτό είναι φυσικό, γιατί έχει να αντιμετωπίσει μεγάλους χερσαίους κινδύνους. Εμείς δεν έχουμε τόση ανάγκη χερσαίων επιχειρήσεων με την Τουρκία πλην της ζώνης του Έβρου. Όμως το Ισραήλ έχει περίπου την ίδια αεροπορική δύναμη και το μισό ναυτικό σε σχέση με την Ελλάδα. Στην ουσία, η διαφορά Ελλάδας και Ισραήλ έγκειται στο έμψυχο υλικό, δεδομένου ότι στο Ισραήλ στρατεύονται άπαντες και μέχρι μεγάλης ηλικίας.
Η σύγκριση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας μας δίνει τα εξής στοιχεία: Η Τουρκία υπερτερεί σε όλα τα επίπεδα, αλλά ο τομέας που δεν πρέπει να μας απασχολεί είναι τα περισσότερα τάνκς που διαθέτουν, δεδομένου ότι η ουσιαστική χρήση τους εναντίον μας αφορά τη γραμμή του Έβρου, όπου η δική μας δύναμη είναι υπεραρκετή, καθόσον η Τουρκία έχει μια τεράστια συνοριακή γραμμή να καλύπτει ταυτόχρονα, αν δεν θέλει να διαμελιστεί σε λίγα 24ωρα.
Οι βασικοί τομείς που πρέπει να μας απασχολούν είναι κυρίως τα αεροπλάνα, εκεί η Τουρκία διαθέτει περίπου 400 αεροπλάνα περισσότερα και το ναυτικό όπου εκεί διαθέτει κάπου 80 σκάφη πιο πάνω. Η αεροπορική δύναμη όμως δεν πρέπει να μας απασχολεί και τόσο, καθόσον και πάλι η Τουρκία θα πρέπει να διαθέτει ταυτόχρονα αεροπλάνα για να καλύπτει την τεράστια έκταση που έχει, τόσο στο εσωτερικό (Κούρδοι) όσο και στο εξωτερικό. Εξάλλου οι Έλληνες ίκαροι είναι αρκούντως ικανοί για να τα βγάλουν πέρα. Σε ότι αφορά το ναυτικό, εδώ θέλει προσοχή. Η Τουρκία δεν έχει άλλο σημαντικό μέτωπο από θαλάσσης, πλην εκείνο με την Ελλάδα. Επομένως μια σύγκρουση μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, θα κριθεί στη θάλασσα και στην αεροπορική κάλυψη του ναυτικού.
Η Τουρκία μπορεί να διαθέτει μεγαλύτερο έμψυχο υλικό (στρατό) αλλά αυτό της είναι άχρηστο, αφού η όποια σύγκρουση θα κριθεί στη θάλασσα και στον αέρα, όπου εκεί δεν παίζει κανένα ρόλο ο αριθμός των στρατιωτών.
Η απάντηση στο αρχικό ερώτημα, δηλαδή ποιος θα κέρδιζε σε έναν πόλεμο μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ, είναι, ως γενική εντύπωση, ότι μάλλον θα κέρδιζε το Ισραήλ.
Μετά από όλα τα ανωτέρω, τι λέτε; Πρέπει εμείς να φοβόμαστε την Τουρκία;
ΥΓ1. Η βασική μας πραγματική διαφορά έγκειται στην οικονομική δυνατότητα να υποστηριχτεί μια σύγκρουση. Εκεί έχουμε μειονέκτημα λόγω χρεοκοπίας, όπως επίσης και της όποιας υστέρησης σε αεροπορία και ναυτικό, λόγω της κατασπατάλησης τεράστιων κονδυλίων για μίζες και αυξημένες τιμές αγοράς εξοπλιστικών εξ αιτίας και πάλι των μιζών. Όμως ποιος ευθύνεται γι' αυτά; Και πάλι ευθύνεται η δειλή και διεφθαρμένη πολιτικοοικονομική ελίτ της Ελλάδας και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το διορθώσουμε κάποια στιγμή.
ΥΓ2. Και πάλι με βάση τα πιο πάνω, αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάποιος σοβαρό λόγος να σπεύδει η κυβέρνηση να κλείσει εθνικά θέματα με οφθαλμοφανείς υποχωρήσεις σε Σκόπια, Αλβανία, Τουρκία κ.λ.π.; Ποιος είναι ακριβώς ο λόγος; Ποιος ή ποιοι την πιέζουν και για ποιο λόγο; Γιατί δεν μας λέει;
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια