Τα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία μας ήταν δύο τεράστιας κλίμακας πολιτικά πειράματα. Από αυτά προέκυψαν σημαντικά αποτελέσματα
Το βασικότερο συμπέρασμα από τις λαοσυνάξεις για την υπεράσπιση της ιστορικής, της πολιτισμικής και της εθνικής ακεραιότητας της Μακεδονίας μας είναι το ακόλουθο: η Αριστερά δεν αντιμετωπίζει με αδιαφορία το εθνικό ζήτημα, αλλά εχθρικά.
Από τον ΣΥΡΙΖΑ, τα παρακλάδια του αενάως διασυρόμενου ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ τις ακρότατες απολήξεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, όλα τα κόμματα και οι οργανώσεις καταδίκασαν τα συλλαλητήρια, τα κίνητρα και τη σκοπιμότητα της διεξαγωγής τους. Aλλα κομψά κι άλλα με πιο μπρούτο κι απότομο τρόπο, εκτόξευσαν μύδρους εναντίον και των διαδηλωτών: «ακροδεξιοί, χουντικοί, φασίστες, εθνικιστές, αναχρονιστές, σοβινιστές, γραφικοί, αστείοι μεγαλέξανδροι κ.ά.».
Οι χαρακτηρισμοί και το σκεπτικό τους εξέπεμπαν μια παράδοξη, ανεξήγητη οξύτητα. Λες και ο πανεθνικός ξεσηκωμός των Ελλήνων, που πραγματοποίησαν διαδηλώσεις και εκτός συνόρων για τη Μακεδονία, ερχόταν σε ευθεία αντίθεση με τον λόγο ύπαρξης των κομμάτων της Αριστεράς.
Αριστεροί πήραν μέρος στα συλλαλητήρια. Ως Ελληνες, όχι ως πολιτικά όντα ταυτιζόμενα με χρεοκοπημένες ιδεολογίες. Η Αριστερά δεν πήρε μέρος και πρότεινε σε όλους να απέχουν από αυτά. Το εθνικό ζήτημα δεν είναι απλά αναλώσιμο για την ελληνική Αριστερά, αλλά η ανάσυρσή του και η συζήτησή του στη δημόσια σφαίρα απειλεί στ’ αληθινά αυτή την παράταξη να την κατατάξει εκεί που της πρέπει: στα αζήτητα. Στην Αριστερά, φυσικά, ανήκουν και οι ημιπαράφρονες, άθεοι, ανερμάτιστοι, αποεθνικοποιημένοι χρηματολάτρες του λιμπεραλισμού.
Από την άλλη, η Δεξιά, σε όλες τις εκφάνσεις της, ακόμα και για λόγους καιροσκοπισμού και εναρμόνισης με τον πατριωτικό χείμαρρο που σχημάτισε η λαϊκή απαίτηση, αγκάλιασε τα συλλαλητήρια. Η εθνικιστική Δεξιά δεν τα αγκάλιασε απλά, τα προκάλεσε. Οι πιο διστακτικοί, φοβικοί και ενοχικοί παράγοντες και παραγοντίζοντες της Δεξιάς τα αγκάλιασαν στο «και πέντε» μεν, αλλά το έκαναν δε. Το παραταξιακό κέρδος είναι τεράστιο, διότι στο συλλογικό συνειδητό αλλά και στο ασυνείδητο ενεγράφη το ασύμβατο της Αριστεράς με τις εθνικές διεκδικήσεις και το συμβατό της Δεξιάς με αυτές. Το μήνυμα ήταν απλό, ηχηρό και αληθές: Ολη η Ελλάς, πλην Αριστεράς.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια