 |
Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου
|
Χωρίς αμφιβολία, ο Ταγίπ Ερντογάν βρίσκεται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Μπορεί να κομπάζει για την «υπερδύναμη» Τουρκία και το «μεγάλο τουρκικό Έθνος», ως να είναι ηγέτης μίας υπερδύναμης, αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική.
Τα πράγματα έχουν «βρωμίσει» πολύ στη Συρία μετά τη συμφωνία του προέδρου Άσαντ με τους Κούρδους του YPG, η οποία τελικά είναι πραγματική.
Στην Αφρίν, οι τουρκικές δυνάμεις δεν νικούν τους Κούρδους αντάρτες. Και αυτό αποτελεί μείζον πρόβλημα για την ισλαμική Τουρκία. Διότι η συριακή αυτή πόλη, που από τη μία στιγμή στην άλλη έγινε πασίγνωστη σε όλο τον κόσμο, μπορεί να γίνει ο (πολιτικός) «τάφος» του κ. Ερντογάν. Όσο καθυστερεί η επιχείρηση, τόσο θα πολλαπλασιάζονται οι πονοκέφαλοι, διότι η Άνοιξη θα φέρει μαζί της και την «Εαρινή Επίθεση» των ανταρτών του PKK, τους οποίους η Τουρκία κατηγορεί ως «τρομοκράτες». Άραγε, από πότε αποτελεί τρομοκρατία η αγάπη και η πάλη για την Πατρίδα;
Έχοντας δύο ανοικτά μέτωπα, δύο μεγάλες πληγές, μέσα στην Τουρκία, και στα σύνορα του με τη Συρία, ο κ. Ερντογάν δεν μπορεί να κοιμάται ήσυχος τα βράδια. Και όποιος τον παρακολουθεί όταν μιλά στους κόλακες, που του συγκεντρώνουν οι κομματάρχες του AKP, καταλαβαίνει εύκολα πως βρίσκεται υπό έντονη πίεση. Δείχνει το φόβο που τον διακατέχει αν πάει κάτι στραβά, και ας μην ξεχνάμε πως έχει κλείσει χιλιάδες Τούρκους πολίτες στα μπουντρούμια των τουρκικών φυλακών, που ψάχνουν για εκδίκηση. Αν αλλάξουν ποτέ τα πράγματα ποια θα είναι η τύχη του Ερντογάν, της οικογένειάς του και όσων έγιναν πλούσιοι στο όνομα του. Μα αυτή που καταλαβαίνει ο καθένας.
Σιγά-σιγά η παγκόσμια κοινότητα αντιλαμβάνεται πως ο σημερινός πρόεδρος της Τουρκίας είναι ένας διεθνής ταραξίας. Δημιουργεί προβλήματα στις γειτονικές χώρες, αλλά ενοχλεί και τον ελέφαντα, την Αμερική. Την ίδια στιγμή αντιστρατεύεται τα αμερικανικά συμφέροντα προχωρώντας σε στρατηγικές συμφωνίες με τους εχθρούς των ΗΠΑ: Τη Ρωσία και το Ιράν. Για τους Αμερικανούς, όσοι συνεργάζονται με αυτές τις δύο χώρες, είναι «αναθεματισμένοι». Για πολλούς λόγους, που δεν είναι της παρούσης.
Και το ερώτημα είναι επαναλαμβανόμενο: Γιατί του επιτρέπουν οι Αμερικανοί να θέτει σε κίνδυνο τη στρατηγική τους πολιτική στη Μέση Ανατολή, αλλά και στην Αφρική, όπου αναμειγνύεται εσχάτως ο κ. Ερντογάν. Γιατί δεν τον σταματούν;
Οι πληροφορίες που κυκλοφορούν αναφέρουν ότι η αμερικανική υπερδύναμη κάνει την τελευταία προσπάθεια για να ξαναφέρει στο μαντρί τον Ταγίπ Ερντογάν. Δύσκολος στόχος με δεδομένη τη στάση του έναντι των Αμερικανών. Δεν κρύβει ότι τους συγχαίνεται και δεν θέλει άλλες παρτίδες μαζί τους. Αλλά γνωρίζει ότι οι Αμερικανοί γραφειοκράτες είναι ανόητοι και δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξουν άποψη, ότι και να διαπράξει. Ακόμα και αν τους διώξει επίσημα και δημόσια. Διότι από ένα αυταρχικό άνθρωπο, κανείς πρέπει να περιμένει τα πάντα.
Η Τουρκία και η Αμερική μπορεί να βρεθούν αντιμέτωπες στη Συρία, αν και ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Ρεξ Τίλερσον υποσχέθηκε ότι απ’ εδώ και πέρα θα συνεργάζονται παντού. Ως γνωστόν οι υποσχέσεις δίνονται για να μην …τηρούνται.
Το άλλο μέτωπο είναι η κυπριακή ΑΟΖ. Οι πληροφορίες που διαθέτουμε αναφέρουν ότι η EXXONMOBIL είναι αποφασισμένη να προχωρήσει στους σχεδιασμούς της και να τηρήσει όλες τις συμφωνίες της με την Κυπριακή Δημοκρατία.
ΕΡΩΤΗΜΑ: Θα στείλει η Τουρκία τα πολεμικά της πλοία και στο οικόπεδο της αμερικανικής πετρελαϊκής εταιρείας; Μα φυσικά όχι. Αυτό διαβεβαίωσε ο κ. Ερντογάν τον κ. Τίλερσον, την περασμένη Πέμπτη στην Άγκυρα.
Τον πιστεύουν οι Αμερικανοί; είναι το επόμενο ερώτημα. Κρατούν μικρό καλάθι στην Ουάσιγκτον, είναι η αλήθεια. Αλλά, την προηγούμενη φορά, όταν «τρυπούσε» στο οικόπεδο 12 η αμερικανική εταιρεία Noble και παρουσιάστηκαν δειλά τα τουρκικά πλοία, πήραν δρόμο στο δευτερόλεπτο.
Έχουμε γράψει πολλές φορές ότι ο Ερντογάν είναι ένας απρόβλεπτος ηγέτης. Και εξαιρετικά επικίνδυνος. Είναι στη φάση που δεν ακούει και δεν υπολογίζει κανένα. Η συνταγή είναι καταστροφική. Αυτό που δεν έχει καταλάβει είναι πως στην Αφρίν δεν παίζεται η ασφάλεια της Τουρκίας, αλλά τα συμφέροντα της Αμερικής και της Ρωσίας.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια