Γιατί το ΝΑΤΟ υποστηρίζει την Τουρκία σ΄ έναν ακόμη Αττίλα; Η ανάλυση του Xander Snyder στο geopoliticalfutures.com εξηγεί το πολύπλοκο “παιχνίδι” που παίζεται στην περιοχή. Το οποίο η Ελλάδα οφείλει να παρακολουθεί με πολύ μεγάλη προσοχή.
Γράφει:
Λιγότερο από μία εβδομάδα μετά την έναρξη της εισβολής της Τουρκίας στην Αφρίν – τη βορειοδυτική περιοχή της Συρίας που συνορεύει με την Τουρκία και ελέγχεται από τις Μονάδες Προστασίας του Κουρδικού Λαού (YPG) – το ΝΑΤΟ εξέφρασε τη συγκατάθεσή του στην τουρκική επιχείρηση.
Σε επίσκεψη στην Κωνσταντινούπολη, ο Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Ρόου Γκότμωλερ δήλωσε σε μια τουρκική εφημερίδα ότι το ΝΑΤΟ αναγνωρίζει την τρομοκρατική απειλή που αντιμετωπίζει η Τουρκία. Μπορεί να μην το κατονόμασε αλλά εννούσε το PKK.
Η Τουρκία θεωρεί την Αφρίν ως απειλή για την ασφάλειά της λόγω της παρουσίας του YPG, που θεωρείται από την Τουρκία ως “παρακλάδι” του PKK. Το YPG που έχει τον έλεγχο μιας περιοχής που βρίσκεται στα σύνορα με την Τουρκία θα μπορούσε ενδεχομένως να ξεκινήσει επιθέσεις στο τουρκικό έδαφος. Για την Τουρκία, οποιαδήποτε παραχώρηση σε μια κουρδική ομάδα αποτελεί ολίσθημα που θα μπορούσε να οδηγήσει σε περισσότερα αιτήματα για ανεξαρτησία.
Η ανακοίνωση του ΝΑΤΟ φωτίζει μια πραγματικότητα: το ΝΑΤΟ επωφελείται από την παρέμβαση της Τουρκίας. Ενώ ο αναπληρωτής γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ δήλωσε ότι η απειλή που έπληξε την Τουρκία ήταν από την τρομοκρατία, ο πραγματικός φόβος του ΝΑΤΟ είναι η Ρωσία. Εάν ο πρόεδρος Μπασάρ Άσαντ, σύμμαχος της Ρωσίας, επαναβεβαιώσει τον έλεγχό του στη Συρία, η Ρωσία θα βρεθεί σε ισχυρότερη θέση στη Μέση Ανατολή. Μια Συρία πλήρως ελεγχόμενη από τον Άσαντ – που δεν θα χρειάζεται πλέον ρωσική στρατιωτική υποστήριξη – θα επιτρέψει στη Ρωσία να αποσύρει τις δυνάμεις της από τη Συρία κάτι που η Ευρώπη δεν θέλει,αφού προτιμά την δέσμευση ρωσικών δυνάμεων στη Μέση Ανατολή.
Για το ΝΑΤΟ υπάρχει ένα ακόμη σοβαρό ζήτημα. Είναι το άρθρο 5 της Συμμαχίας το οποίο προβλέπει ότι μια επίθεση εναντίον ενός μέλους του ΝΑΤΟ αποτελεί επίθεση εναντίον όλων και ως εκ τούτου δικαιολογεί μια συλλογική στρατιωτική αντίδραση. Το άρθρο 5 ενεργοποιήθηκε μόνο μία φορά, όταν οι Η.Π.Α. δέχτηκαν επίθεση το 2001 από την Αλ Κάιντα. Πολλοί θα αμφισβητήσουν εάν οι επιθέσεις του PKK στην Τουρκία αποτελούν τόσο σημαντική απειλή που θα δικαιολογούσαν την Τουρκία να επικαλεστεί το άρθρο 5 και να εμπλέξει την υπόλοιπη συμμαχία στην Αφρίν;
Η απάντηση είναι απλή: Ούτε η Τουρκία ούτε η υπόλοιπη Ευρώπη επιθυμούν να συμμετάσχει το ΝΑΤΟ στην επιχείρηση της Τουρκίας. Καθώς η δύναμη της Τουρκίας μεγαλώνει και επιτρέπει μεγαλύτερη προβολή της εξουσίας της στη Μέση Ανατολή, θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες να δράσει μόνη της. Το κλειδί για την Τουρκία είναι η ανεξαρτησία της δράσης της. Δεν θέλει επιλογές που θα υπαγορεύουν άλλοι, είτε οι ΗΠΑ είτε το ΝΑΤΟ. Εάν επρόκειτο να συμμετάσχει το ΝΑΤΟ στην επιχείρηση της βόρειας Συρίας, ακόμα κι αν υποστήριζε την Τουρκία, θα προκαλούσε προβλήματα στην Άγκυρα που στοχεύει όχι μόνο την εξάλειψη της “τρομοκρατικής απειλής” στα σύνορά της αλλά και στην επίτευξη στόχων της που έχουν να κάνουν με το Ιράν, τη Ρωσίας και τη Συρία.
Το ΝΑΤΟ επωφελείται επίσης από την παρέμβαση της Τουρκίας στην Αφρίν. Όπως και οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ φοβάται τη Ρωσική επέκταση. Φοβάται επίσης την ανάπτυξη του Ιράν, σε μικρότερο βαθμό από τις ΗΠΑ . Εάν η Τουρκία ελέγξει την Αφρίν – που σήμερα φαίνεται σαν το πιο πιθανό αποτέλεσμα, δεδομένης της ισορροπίας δυνάμεων μεταξύ της Τουρκίας και των υπερασπιστών της – θα δημιουργήσει μια περιοχή που δεν θα ελέγχεται από τον Άσαντ,ο οποίος ελέγχεται απολύτως από τον Πούτιν. Αυτό είναι κάτι που ικανοποιεί το ΝΑΤΟ.
Τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ με την επέμβαση της Τουρκίας, ευθυγραμμίζονται με τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι ΗΠΑ, παρά την δημόσια ρητορική τους είναι ικανοποιημένες με την προοπτική να ελέγξει η Τουρκία την ισχυρή θέση που απέκτησε το Ιράν κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στη Συρία. Το ΝΑΤΟ ασχολείται πρωτίστως με τη Ρωσία, και η Τουρκία θα έθετε τη Ρωσία σε δύσκολη κατάσταση με την κατάληψη της Αφρίν. Η Ρωσία δεν επιθυμεί να αντιμετωπίσει άμεσα την Τουρκία, τουλάχιστον όχι τώρα ( ούτε η Τουρκία θέλει να αντιμετωπίσει άμεσα τη Ρωσία). Αλλά η Ρωσία δεν θα ήθελε να εμπλακεί σε μια κατάσταση στην οποία η Τουρκία και το Ιράν θα αμφισβητούν ο ένας τον άλλον στη Συρία.
Ωστόσο, οι επιχειρήσεις της Τουρκίας στη Συρία εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από μια σειρά ομάδων στα δυτικά της χώρας, όπως ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός, που η Ρωσία θεωρεί ως μία από τις βασικές απειλές για την ασφάλεια του καθεστώτος Άσαντ. Επομένως, ο FSA υπήρξε ένας από τους πρωταρχικούς στόχους της Ρωσίας. Η Ρωσία θα αναγκαστεί να συνεχίσει να υποστηρίζει τον Άσαντ και να επιτίθεται στους “συμμάχους” των Τούρκων, αλλά θα πρέπει να αποφεύγει να επιτίθεται σε Τούρκους στρατιώτες. Το πιο σημαντικό για τη Ρωσία,είναι ότι ένα τέτοιο σενάριο θα καταστρέψει περαιτέρω την εικόνα νίκης του Πούτιν στη Μέση Ανατολή για αόριστο .
Η μακρόχρονη εμπλοκή της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή χωρίς ευδιάκριτο αποτέλεσμα θα ήταν μια ξεκάθαρη νίκη για το ΝΑΤΟ, ειδικά εάν δεν χρειάζεται να δεσμεύσει δικές του δυνάμεις για να το επιτύχει αυτό. Είναι σαφές ότι αυτό δεν θα εξαλείψει την απειλή για την ασφάλεια που θέτει η Ρωσία στην ανατολική πλευρά της Ευρώπης, αλλά θα αποτελούσε και μια οικονομική πίεση για τη Ρωσία. Η αδράνεια του ΝΑΤΟ ισοδυναμεί με σιωπηρή υποστήριξη της παρέμβασης της Τουρκίας στην Αφρίν.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια