Κόμματα και ΜΜΕ βάλλουν εναντίον όσων αντιδρούν με τις πολιτικές μεθοδεύσεις για τη λύση του Σκοπιανού

Από τον Σάββα Καλεντερίδη

Τις ημέρες αυτές παρατηρείται μία κινητικότητα, σε επίπεδο κοινωνίας, γύρω από το ζήτημα της ονομασίας με την οποία θα αναγνωρίσει η Ελλάδα το κράτος των Σκοπίων.

Προτού μπω στην ουσία, θα ήθελα να κάνω μία αναφορά στον απαράδεκτο, κατά την άποψή μου, τρόπο που αντιμετωπίζει μερίδα του Τύπου τις πρωτοβουλίες απλών πολιτών αλλά και ομάδων πολιτών.

Οι πολίτες που άκουσαν από τους πολιτικούς ότι «λεφτά υπάρχουν» και ακολούθησαν η χρεοκοπία και τα Μνημόνια, ότι «από την πρώτη μέρα θα καταργήσουμε με έναν νόμο και ένα άρθρο τα Μνημόνια» και, αντ’ αυτού, όχι μόνο δεν καταργήθηκε αλλά μας επιβλήθηκε από εκείνους που έλεγαν ότι θα σκίσουν τα Μνημόνια ένα Μνημόνιο χειρότερο από τα προηγούμενα, οι πολίτες που είδαν το «Oχι» του 62% να γίνεται «Ναι» από εκείνους που καλούσαν τον κόσμο να ψηφίσει το «Oχι», που, ενώ άκουγαν τους υπευθύνους της κυβέρνησης να υπόσχονται λύση για «ένα κανονικό κράτος» στην Κύπρο, είδαν στις συνομιλίες να μιλούν για ένα κράτος-έκτρωμα, χωρίς δικό του στρατό, με ξένη αστυνομία και καταστρατηγημένη την αρχή της πλειοψηφίας και την ίδια τη δημοκρατία, παραχωρώντας εκ περιτροπής προεδρία στο 18% και βέτο σε όλα τα σοβαρά ζητήματα του νέου κράτους-εκτρώματος, αυτοί οι πολίτες είναι φυσικό να μην εμπιστεύονται τα κόμματα και τους πολιτικούς.

Οι πολίτες που είδαν τους πολιτικούς να συνάπτουν τη Συμφωνία της Λωζάννης και να αφήνουν «χαραμάδες», μέσω των οποίων σε λίγες δεκαετίες είδαν να χάνεται ο Ελληνισμός της Πόλης, της Ιμβρου και της Τενέδου, και την ίδια στιγμή να δημιουργείται ένα σοβαρό ζήτημα εθνικής ασφάλειας και άμυνας στη Θράκη, που είδαν τους πολιτικούς μετά τον επικό αγώνα της ΕΟΚΑ να υπογράφουν τις Συνθήκες Ζυρίχης και Λονδίνου, αφήνοντας «χαραμάδες» για όσα συνέβησαν και συμβαίνουν στην Κύπρο, οι πολίτες που είδαν τα κόμματα και τους πολιτικούς να μην μπορούν να προασπίσουν τα εθνικά μας συμφέροντα, καθιστώντας με τις αποφάσεις τους τα Ιμια μια περιοχή όπου δεν μπορούμε να ασκήσουμε την κυριαρχία που ασκούσαμε έως το 1996, αφήνοντας την Τουρκία να αλωνίζει στο Αιγαίο και να εκδίδει NAVTEX ακόμα και για τα Κύθηρα, αυτοί οι πολίτες είναι πολύ φυσικό να μην εμπιστεύονται την κυβέρνηση, τα κόμματα και τους πολιτικούς στο ζήτημα της Μακεδονίας.

Και αυτό το δημοκρατικό δικαίωμα, της οργάνωσης του αγώνα από ελεύθερους πολίτες, για να μη δημιουργήσουμε με τα ίδια μας τα χέρια άλλο ένα μείζον εθνικό πρόβλημα, υπάρχουν πολιτικοί, κόμματα, εφημερίδες, δημοσιογράφοι και άνθρωποι που, αντί να το κρίνουν πολιτικά, αρχίζουν τους χαρακτηρισμούς του τύπου «άρχισαν κι οι... υπερπατριωτικές πρωτοβουλίες διάφορων αυτόκλητων υπερασπιστών του ονόματος της Μακεδονίας, που μάλλον τροχοπέδη μπορούν να αποτελέσουν παρά βοήθεια, στην προσπάθεια της κυβέρνησης να εκμεταλλευτεί την καλή συγκυρία και να κλείσει μια ανοιχτή πληγή δεκαετιών για τη χώρα και τον Ελληνισμό».

Θαυμάστε δημοκρατικό και κοινωνικό ήθος. Δηλαδή, όταν υπάρχει μεγάλη μερίδα των πολιτών που δεν εμπιστεύεται την κυβέρνηση, τα κόμματα και τους πολιτικούς, τι θα έπρεπε να πράξει κατά την άποψη εκείνων που συμφωνούν με τους παραπάνω χαρακτηρισμούς; Να μη διαδηλώσει, να μην εκφραστεί, να μην πει την άποψή της;

Αφού τονίσω ότι είναι περιττό να αναφέρει κανείς ότι τέτοιες νοοτροπίες υπάρχουν μόνο σε ολοκληρωτικά καθεστώτα, να περάσουμε και στην ουσία.
Είναι γνωστό σε όλους τους ιστορικούς του κόσμου ότι μακεδονικό έθνος και μακεδονική γλώσσα δεν υπάρχουν, όπως επίσης είναι γνωστό σε όλους τους γεωγράφους ότι η περιοχή που καταλαμβάνει το κράτος των Σκοπίων δεν ήταν ποτέ μέρος της Μακεδονίας.

Είναι γνωστό επίσης ότι δεν υπήρχαν «μακεδονική φιλολογία, λογοτεχνία και γραμματεία» πριν από τον 20ό αιώνα. Αν νομίζουν ότι υπάρχει, ας μας παρουσιάσουν ένα γραπτό κείμενο, ένα λογοτεχνικό έργο των προηγούμενων αιώνων.
Αρα μιλάμε για ένα τεχνητό έθνος και μια τεχνητή γλώσσα, που δημιουργήθηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά τους.
Και τώρα καλούμαστε εμείς να αναγνωρίσουμε κράτος με σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό, για όλες τις χρήσεις.

Να πούμε για τον γεωγραφικό προσδιορισμό ότι το «Ανω Μακεδονία» είναι μέγα ιστορικό λάθος, αφού η Ανω Μακεδονία εκτεινόταν στους σημερινούς νομούς Κοζάνης, Γρεβενών, Καστοριάς και Φλώρινας.
Τέλος, αν η Ελλάδα, δηλαδή η κυβέρνηση και οι πολιτικοί της, βάλει υπογραφή σε σύνθετη ονομασία που θα περιέχει το όνομα «Μακεδονία», θα έχει παραδώσει τη «σφραγίδα» στους Σκοπιανούς.

Με καθαρά πολιτικούς όρους, οι Σκοπιανοί θα έχουν κατοχυρώσει ότι μιλούν τη «μακεδονική γλώσσα» και ότι είναι «μακεδονικό έθνος» με δικό τους κράτος, και έτσι αφήνουμε ανοιχτή όχι χαραμάδα αλλά ολόκληρη πόρτα η «Βόρεια Μακεδονία» να διεκδικήσει φυσικώ τω τρόπω την ένωσή της με τη «Νότια Μακεδονία».

Γι’ αυτό οι πολίτες δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε τα κόμματα και τους πολιτικούς, γι’ αυτό πρέπει να υποστηρίξουμε όλοι οι ελεύθεροι και ακομμάτιστοι πολίτες τις πρωτοβουλίες εκείνες που δεν θα επιτρέψουν στους πολιτικούς να παραδώσουν τη σφραγίδα της Μακεδονίας στους Σλάβους και τους Αλβανούς.

Πηγή Εφημερίδα Δημοκρατία

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.