Και έχει πολιτικούς και στρατιωτικούς συμβούλους που οφείλουν να προστατεύουν τη χώρα από τις κινήσεις του. Χτες, με την απερίσκεπτη επίσκεψή του στα Ίμια έδωσε την ευκαιρία στην Τουρκία να δείξει defactoστη διεθνή κοινότητα ότι στα νησιά ασκεί ΑΥΤΗ κυριαρχία!
Στην παγκόσμια ιστορία και στο Δίκαιο η κυριαρχία ασκείται με τις συνθήκες και με την υπεράσπισή της. Δηλαδή, με τη διπλωματία και με τα όπλα. Χτες, ο υπουργός Άμυνας χάρισε στην Τουρκία ένα δώρο προς την κυριαρχία επί των Ιμίων! Και το έκανε στην προσπάθειά του να τονώσει την ψηφοφορικήπελατεία του καταρρέοντος κόμματός του. Κι αυτό το έκανε με τον εξής απλό τρόπο:
Από τα οπτικά ντοκουμέντα, ελληνικά και τουρκικά, φαίνεται ξεκάθαρα ότι το πολεμικό «Νικηφόρος» ήταν χτες τουλάχιστον ένα μίλι μακριά από τα Ίμια την ώρα που ο υπουργός ρίχνει στη θάλασσα το στεφάνι για να τιμήσει τους τρείς αξιωματικούς Βλαχάκο, Γιαλοψιό και Καραθανάση, που σκοτώθηκαν με το ελικόπτερό τους τη νύχτα της σύγκρουσης του 1996. Για να μείνουν τα Ίμια ελληνικά!
Επιπλέον, φαίνεται καθαρά, ότι εκείνη την ώρα αυτοί που βρίσκονται μπροστά στις ακτές των Ιμίων είναι τα τουρκικά πολεμικά!
Αυτό το οπτικό δεν είναι ένα απλό φιλμάκι στο youTube για να περνάει την ώρα του καθένας που θέλει να ενημερωθεί ή που δεν έχει τι καλύτερο να κάνει. Είναι πολλά οπτικά υλικά καταγραφής από πλοία και ελικόπτερα που αποτελούν διπλωματικά ντοκουμέντα! Είναι για την Τουρκία «αποδείξεις» ενώπιον του ΝΑΤΟ και διεθνών Οργανισμών και Δικαστηρίων για το ποιός ασκεί κυριαρχία στα νησιά. Όχι στα λόγια. Με πράξεις.
Η κυριαρχία δεν ασκείται με μεγαλοστομίες και λογίδρια. Ασκείται στην πράξη. Η διεθνής κοινότητα και τα κράτη δέχονται ως factτην πράξη. Η θεωρία είναι κυρίαρχη στην Ελλάδα, όπου ένα μεγάλο κομμάτι της πολιτικής και του πληθυσμού είναι ήρωες, αντιστασιακοί ή μάγκες στα λόγια. Μέχρι να εμφανιστεί ο τσαμπουκάς της περιοχής. Ή ο ισχυρός της περιοχής. Εκεί οι πράξεις γίνονται φοβισμένες υποταγές ή θρασύδειλες υποταγές. Πάντως υποταγές.
Ας υποθέσουμε ότι ο υπουργός Άμυνας ήθελε άδολα να τιμήσει τους νεκρούς των Ιμίων. Είχε δύο επιλογές. Να το κάνει με επισήμανση της ελληνικής κυριαρχίας από ελικόπτερο όπως τα προηγούμενα χρόνια. Ή να το κάνει με πολεμικό πλοίο όπως χτες. Στη δεύτερη περίπτωση θα έπρεπε να δείξει defacto την ελληνική κυριαρχία εάν παρεμποδιζόταν από τουρκικά πολεμικά. Δηλαδή, να φτάσει στα ελληνικά Ίμια πάση θυσία!
Δεν περιμένει κανείς από τον κ Καμμένο να ξεκινήσει πόλεμο με την Τουρκία. Αυτή την ευθύνη την έχει ο πρωθυπουργός και οι αρχηγοί των Όπλων. Περιμένει όμως από τον υπουργό Άμυνας μερικά αυτονόητα πράγματα:
1. Να μην ξεστομίζει απειλές που είναι ανίκανος να πραγματοποιήσει. Δεν εξυπηρετεί τη χώρα. Δίνει το δικαίωμα στον ξένο παράγοντα και στους Τούρκους, που είναι πολύ επαγγελματίες και έμπειροι πολιτικοί και στρατιωτικοί, να τον χλευάζουν και να μην τον σέβονται. Στο πρόσωπό του, δεν σέβονται την Άμυνα της χώρας.
2. Να μη δίνει στη διεθνή κοινότητα και στην Τουρκία επιπλεόν επιχειρήματα που να ενισχύουν τις τουρκικές διεκδικήσεις. Αυτό έκανε χτες.
3. Τα Ίμια, από τη συμφωνία ΗΠΑ- Ελλάδας- Τουρκίας του 1996 είναι περιοχή με «όχι σημαίες, όχι στρατεύματα». Επομένως, είτε τη δέχεσαι τη συμφωνία ακόμα, είτε την αμφισβητείς στην πράξη και στα διεθνή δικαστήρια.
4. Αν τη δέχεσαι, δεν επιτρέπεις την παρουσία τουρκικών πολεμικών ΣΤΙΣ ΑΚΤΕΣ των νησιών! Απαιτείς από τους μεσεγγυητές την τήρηση της συμφωνίας. Ασχέτως με το τι θα κάνουν εκείνοι, εσύ ασκείς τα δικαιώματά σου. Επίμονα και επιτακτικά. Έχει τεράστια σημασία στη διεθνή σκακιέρα. Σε σέβονται γιαυτό.
5. Αν δεν τη δέχεσαι, πας στα διεθνή δικαστήρια ή κάνεις πόλεμο.
6. Την Ελλάδα δεν τη συμφέρει να πάει σε δικαστήριο την υπόθεση των Ιμίων. Θέτει τα νησιά υπό καθεστώς αμφισβήτησης. Και δεν είναι αρκετά ισχυρή για να κάνει πόλεμο που θα τον κερδίσει. Επιπλέον, δεν έχει πολιτικούς του πολέμου.
Αυτά τα παραπάνω απλά, που έπρεπε να είναι η αλφαβήτα για έναν υπουργό Άμυνας, δεν είναι. Και εμφανίζει τη θλιβερή εικόνα ενός μπουρλοτιέρη στη θεωρία να φοβάται στην πράξη. Και να βγάζει ηρωϊκούς δεκάρικους απέναντι στα τουρκικά πολεμικά που ΕΙΝΑΙ στα Ίμια! Δίνοντας αχρείαστα και επιβλαβή δικαιώματα.
Αν είχαν ζωή ο Γιαλοψιός, ο Βλαχάκος και ο Καραθανάσης μπορεί και να αναρωτιόντουσαν για ποια ακριβώς πατρίδα έδωσαν τη ζωή τους. Και πού’ ν’ τη.
Γ. Παπαδόπουλος - Τετράδης
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια