Ο Αμερικανός ναύαρχος ε.α. James Stavridis (έχει μακρινή ελληνική καταγωγή και ουδέποτε προχώρησε έστω σε μία συμβολική κίνηση υπέρ της πατρίδας των προγόνων του σε αντίθεση με άλλους όπως ο Σ.Λάλας).
Τι αναφέρει στο άρθρο του:
• “Η επιχείρηση, που ονομάζεται “Κλάδος Ελαίας” , αντανακλά δικαιολογημένες ανησυχίες της Τουρκίας για την ασφάλεια των συνόρων. Η άποψή τους είναι ότι η κουρδική πολιτοφυλακή, οι Μονάδες Προστασίας του Λαού, το YPG, ευθυγραμμίζονται με την κουρδική τρομοκρατική ομάδα PKK”.
• “Οι ΗΠΑ θα προτιμούσαν οι Τούρκοι σύμμαχοί της να μην επιτίθενται εναντίον των Κούρδων συμμάχων, οι οποίοι αποδείχτηκαν μια ισχυρή και ικανή πολεμική δύναμη στο έδαφος ενάντια στο ισλαμικό κράτος. Αλλά οι ευαισθησίες στην Άγκυρα είναι υψηλές, δεδομένης της δεκαετίας δολοφονικών επιθέσεων στην Τουρκία από το ΡΚΚ και είναι κατανοητό ότι οι Τούρκοι επιδιώκουν να δημιουργήσουν μια «ουδέτερη ζώνη» στη συριακή πλευρά των συνόρων για να διασφαλίσουν ότι οι κουρδικές τρομοκρατικές ομάδες δεν θα μπορούν να περάσουν εύκολα στο έδαφός της” .
• “Η συριακή κυβέρνηση στη Δαμασκό, υπό την ηγεσία του εγκληματία πολέμου Μπασάρ αλ-Ασαντ, έχει αντιταχθεί έντονα σε αυτή την επιχείρηση. Οι Ρώσοι, παρακολουθούν με χαρά, καθώς οι δύο σύμμαχοι του ΝΑΤΟ η Τουρκία και οι ΗΠΑ αντιπαρατίθενται . Προς το παρόν, η Ουάσιγκτον προσπαθεί να διατηρήσει ισορροπίες. Αλλά το περιθώριο ελιγμών μειώνεται και πρέπι να υπάρξει μια επιλογή. Τι θα κάνουν οι ΗΠΑ”;
• “Πρώτον, από την άποψη της τακτικής, πρέπει να επιδιώκουμε τον πρώτο μας στόχο: να νικήσουμε το Ισλαμικό Κράτος, ενώ παράλληλα πρέπει να κάνουμε ό, τι μπορούμε για να περιορίσουμε τον έλεγχο του Άσαντ στη Συρία. Έχουμε επανακτήσει το μεγαλύτερο μέρος της επικράτειας του ISIS στην ανατολική Συρία και το Δυτικό Ιράκ, αλλά ο αγώνας δεν έχει τελειώσει. Θα συνεχίσουμε να χρειαζόμαστε κουρδικά στρατόπεδα ανατολικά του ποταμού Ευφράτη και χρειαζόμαστε επίσης σταθερότητα στο βόρειο Ιράκ, έναν κουρδικό ομοσπονδιακό θύλακα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να πεισθούν οι Τούρκοι σύμμαχοί μας ότι δεν πρέπει να κλιμακωθεί περισσότερο η κατάσταση στο Αφρίν ,γιατί αυτό , βοηθά μόνο τον Άσαντ και μειώνει τον ενθουσιασμό των Κούρδων να πολεμήσουν μαζί μας εναντίον του Ισλαμικού Κράτους. Θα πρέπει επίσης να καθησυχάσουμε τους Κούρδους εταίρους στα ανατολικά της Αφρίν στη Συρία και στο Ιράκ για μια μακροχρόνια υποστήριξη από τις ΗΠΑ”.
• “Ο Λευκός Οίκος θα πρέπει να αναγνωρίσει δημόσια τις ανησυχίες της Τουρκίας για την ασφάλειά της… Ο Υπουργός Άμυνας Τζιμ Μάτις θα πρέπει να ταξιδέψει στην Άγκυρα για διαβουλεύσεις. Και το Πεντάγωνο πρέπει να εργάζεται καθημερινά με τον τουρκικό στρατό για να αποκλιμακωθούν οι επιχειρήσεις”.
• “Ο σημαντικότερος στρατηγικός στόχος των ΗΠΑ στην περιοχή (πέρα από την υποστήριξη του Ισραήλ) είναι να διατηρήσει τη σχέση με την Τουρκία. Ο μεγάλος νικητής σε μια αμερικανική και τουρκική αντιπαράθεση είναι βέβαια ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος επιδιώκει την αντιπαράθεση που θα ΄χει αντίκτυπο στο ΝΑΤΟ. Υπάρχουν ήδη σημαντικές εντάσεις στην αμερικανική και τουρκική σχέση, συμπεριλαμβανομένης της εξαιρετικά αμφισβητούμενης φιλοξενίας στις Ηνωμένες Πολιτείες του απογοητευμένου Τούρκου κληρικού Γκιουλέν, τον οποίο ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν υποπτεύεται ότι οργάνωσε το πραξικόπημα εναντίον του, το 2016. Οι ΗΠΑ και άλλοι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ ανησυχούν, σωστά για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία και για πιέσεις της κυβέρνησης στο δικαστικό σώμα, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τις ΕΔ”.
• “Συνεπώς, απλώς δεν μπορούμε να “χάσουμε” την Τουρκία. Καθ ‘όλη τη διάρκεια της θητείας μου ως ανώτατος συμμαχικός διοικητής του ΝΑΤΟ, εντυπωσιάστηκα με τον επαγγελματισμό και τη συμβολή του τουρκικού στρατού στη συμμαχία – στο Αφγανιστάν, τη Λιβύη και τα Βαλκάνια, καθώς και τις προσπάθειες για την καταπολέμηση της πειρατείας και ως μέλη των επιτελείων μας… Οι Τούρκοι έχουν μια ισχυρή οικονομία, ένας νέος και αυξανόμενο πληθυσμό και έχουν παραμείνει δίπλα στις ΗΠΑ, μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Η σημασία τους τόσο σε περιφερειακό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο θα συνεχίσει να αυξάνεται στον 21ο αιώνα. Οι ΗΠΑ μπορούν και πρέπει να επικρίνουν τις τουρκικές πράξεις στις περιπτώσεις που παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο ή τα ανθρώπινα δικαιώματα – αλλά σε ιδιωτικό επίπεδο, τουλάχιστον σ΄ αυτή τη φάση”.
• “Στους Κούρδους εταίρους μας πρέπει να μετριάσουμε τον αντίκτυπο της τουρκικής επιχείρησης στην Αφρίν και πρέπει να κάνουμε ό, τι μπορούμε με την πάροδο του χρόνου για να αποκλιμακώσουμε τις εντάσεις μεταξύ των Τούρκων και των Κούρδων . Αλλά το γενικό στρατηγικό συμφέρον των ΗΠΑ είναι να διατηρήσουμε την Τουρκία ευθυγραμμισμένη με το ΝΑΤΟ και τη διατλαντική κοινότητα. Θα ήταν ένα γεωπολιτικό σφάλμα επικών διαστάσεων να βλέπουμε την Τουρκία να παρασύρεται και να καταλήγει να ευθυγραμμίζεται με τη Ρωσία, το Ιράν και το Λίβανο”.
ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ
Γεννήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 1955 στη Φλόριντα των ΗΠΑ, από Ελληνοαμερικανούς γονείς και πέρασε τρία από τα παιδικά του χρόνια στην Αθήνα, όπου ο πατέρας του συνταγματάρχης Γιώργος Σταυρίδης – αξιωματικός των αμερικανών πεζοναυτών- υπηρέτησε ως ναυτικός ακόλουθος στην αμερικανική πρεσβεία μεταξύ 1962 και 1964. Είναι παντρεμένος με τη Λόρα Χολ και έχουν δύο κόρες, την Χριστίνα και την Τζούλια. Είναι χαρακτηριστικό πως με τη σύζυγό του ήταν παιδικοί φίλοι, αφού βρέθηκαν μαζί στην Αθήνα, όπου υπηρετούσαν οι γονείς τους. «Ανήκω σε μια ελληνοαμερικανική οικογένεια», είχε δηλώσει δυο παρελθόν, σε δημόσια ομιλία του ο ναύαρχος Σταυρίδης, που μιλάει Πορτογαλικά, Ισπανικά και Γαλλικά.
«Ο πατέρας μου μιλούσε θαυμάσια ελληνικά… τα δικά μου ελληνικά είναι, δυστυχώς, φρικτά και οι κόρες μου δεν τα μιλούν καθόλου». Υφιστάμενοι του ναυάρχου Σταυρίδη λένε πως είναι πολύ υπερήφανος για την ελληνική καταγωγή του. Εγγονός ενός Έλληνα μετανάστη ιδιοκτήτη εστιατορίου στην Πενσιλβάνια, ο κ. Σταυρίδης έχει ιδιαίτερη νοσταλγία για τον τόπο των προγόνων του. «Η Ελλάδα – αχ, η Ελλάδα!», γράφει στο βιβλίο του «Πλοίαρχος Αντιτορπιλικού». «Καφετέριες παντού, λαμπερός ήλιος, καυτό αεράκι, ρετσίνα, σουβλάκι, ψητά κοτόπουλα, περίπτερα, μαγαζιά με σουβενίρ και φυσικά οι ίδιοι οι Έλληνες: μαύρα μαλλιά, έντονα χαρακτηριστικά προσώπου, ζωηρές κουβέντες και χειρονομίες, τσιγάρα, θερμές χειραψίες και συζητήσεις. Τους κοιτάω και αντικρίζω το παρελθόν μου».
Ο Τζέιμς Σταυρίδης πήρε το διδακτορικό του δίπλωμα στο ίδιο αντικείμενο (Διεθνείς Σχέσεις), την ίδια χρονιά (1984) και από το ίδιο πανεπιστήμιο (Σχολή Διπλωματίας του Ταφτς) με τον Κώστα Καραμανλή, αφού πρωτύτερα είχε αποφοιτήσει από τη Ναυτική Ακαδημία των ΗΠΑ. Στη συνέχεια συμμετείχε σε διάφορες δύσκολες αποστολές, από τις εμπόλεμες ζώνες της Βοσνίας και της Αϊτής ως το καυτό μέτωπο του Ιράκ. Κι όμως, μια ναυτική άσκηση του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο το 1993 του έχει εντυπωθεί στη μνήμη και ο ίδιος περιγράφει στο βιβλίο του. «Η πιο απίστευτη ιστορική ειρωνεία εκτυλίσσεται μπροστά μου.
Εβδομήντα χρόνια νωρίτερα, τη δεκαετία του 1920, ο παππούς μου, ένας κοντός γεροδεμένος καθηγητής σχολείου, ονόματι Δημήτρης Σταυρίδης, εκδιώχθηκε από την Τουρκία στο πλαίσιο εθνοκάθαρσης, δηλαδή πογκρόμ, ενάντια στους Έλληνες που ζούσαν στα απομεινάρια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Γλίτωσε την τελευταία στιγμή και με μια μικρή βάρκα διέσχισε το Αιγαίο, έφτασε στην Αθήνα και από εκεί πήγε στη Νέα Υόρκη. Ο αδελφός του δεν ήταν το ίδιο τυχερός και σκοτώθηκε από τους Τούρκους».
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια