Στο σύστημα του νεομητσοτακισμού- μια μεγάλη παρέα, ίματζ μέηκερς, δημοσιογράφων, αναλυτών, δημοσκόπων, επικοινωνιολόγων και επικοινωνιολογούντων- υπάρχουν και κάποιοι εξυπνούληδες.
Αυτοί έχουν απεργαστεί μια ειδική πλευρά της νεοδημοκρατικής προπαγάνδας: τη θεωρία «ο Τσίπρας είναι διαπλεκόμενος».
Στην ουσία αυτό που θέλουν να πουν είναι ότι είναι και ο Τσίπρας διαπλεκόμενος. Συνεπώς όλοι ίδιοι είμαστε και η κριτική της κυβέρνησης στη ΝΔ επί του θέματος είναι άσφαιρη. Ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει εντάξει στο λόγο του τέτοιες αναφορές- έργο των λογογράφων του προφανώς. Στην καλύτερη περίπτωση επιδιώκει συμψηφισμό διαπλοκής.
Για ενίσχυση της θεωρίας σε διάφορα κείμενα με υπογραφή, ή ανυπόγραφα, αναφέρονται «πληροφορίες» για επιλεκτικές σχέσεις του κυβερνητικού επιτελείου με επιχειρηματίες που χρηματοδοτούν «συριζαίικα» ΜΜΕ. Η αοριστία των αναφορών τις απομακρύνει από την περιοχή της ακρίβειας και της αλήθειας. Αλλά εκ των πραγμάτων τίθεται ένα ερώτημα: είναι ο Τσίπρας διαπλεκόμενος;
Τι είναι η διαπλοκή;
Για να απαντήσει κανείς στο ερώτημα πρέπει να ορίσει τι είναι διαπλοκή και γιατί συνιστά πρόβλημα για το δημόσιο βίο. Εδώ τα πράγματα είναι καθαρά:
Πρώτο, διαπλοκή είναι η παρέμβαση οικονομικών παραγόντων στο δημόσιο βίο ώστε με τη χειραγώγηση πολιτικών κομμάτων και κυβερνήσεων –ή με την άσκηση πιέσεων- δια της ισχύος του χρήματος και των ΜΜΕ που κατέχουν συγκεκριμένοι επιχειρηματίες, να εξασφαλίζεται πρόσβαση αυτών των παραγόντων στο δημόσιο χρήμα, στον τραπεζικό δανεισμό και στα κοινοτικά κονδύλια.
Συνεπώς το πρόβλημα με τη διαπλοκή είναι ότι διαφθείρει το πολιτικό σύστημα για να απομυζήσει του δημόσιους πόρους -άρα να τους στερήσει από την κοινωνία. Κάποιοι δηλαδή παίρνουν δημόσια έργα και άλλες κρατικές προμήθειες, βρίσκουν δανεικά -κι αγύριστα συνήθως- από το τραπεζικό σύστημα και απορροφούν τις κοινοτικές ενισχύσεις. Ταυτόχρονα για να εξασφαλίζουν ακαταδίωκτο τόσο από τη διοίκηση όσο και από τη Δικαιοσύνη, με την αλληλοϋποστήριξη των ΜΜΕ που κατέχουν.
Είναι γνωστό ότι οι διαπλεκόμενοι έχουν διασυνδέσεις, όχι μόνο με πολιτικούς και κόμματα, αλλά και με δικαστικούς, με κρατικά στελέχη και με δημοσιογράφους. Αυτά δεν είναι θεωρία και υποθέσεις. Συμβαίνουν τις τελευταίες δεκαετίες μπροστά στα μάτια μας. Και είναι ανεξάρτητα από το αν μια κυβέρνηση είναι καλή ή όχι και από τη γνώμη που μπορεί να έχει ο καθένας για τους πολιτικούς. Άλλωστε αυτό το σύστημα δεν κάνει διακρίσεις: βάλλει εναντίον όποιου αμφισβητεί τη …συγκυβέρνηση που έχει επιβάλει.
Ενίοτε αυτό το σύστημα οδηγεί και σε πολιτικές εκτροπές. Εκτός από την προδικτατορική εμπλοκή εκδοτών στην Αποστασία του 1965, ξέρουμε τι ακριβώς έγινε στο «βρόμικο 89» και με ποιους πρωταγωνιστές. Όπως ξέρουμε τι έγινε από το ίδιο σύστημα για να ηττηθεί Κ. Καραμανλής που επιχείρησε την εξυγίανση με τον «βασικό μέτοχο».
Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα με τον Αλέξη Τσίπρα που βάζει την εξυγίανση ψηλά στην ατζέντα της πολιτικής του -με αποτέλεσμα η Δικαιοσύνη και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί να έχουν τυλίξει ήδη σε μια κόλλα χαρτί πολλούς διαπλεκόμενους και να ερευνούν ακόμη περισσοτέρους.
Όπως ξέρουμε και αυτό που είπε ο πατέρας του σημερινού προέδρου της ΝΔ: τον έριξε τα διαπλεκόμενα συμφέροντα με μοχλό τον Αντώνη Σαμαρά. Ότι ο ίδιος είχε προηγουμένως σχέση και με τον Σαμαρά και με τα συμφέροντα και ότι ο γιος του την έχει …επικαιροποιήσει είναι άλλη υπόθεση.
Με βάση αυτόν τον ορισμό μπορούμε πλέον να βγούμε στην αγορά και να μετράμε διαπλεκόμενους και μη. Π.χ. όποιος μπαίνει στα ΜΜΕ με σκοπό να τα χρησιμοποιήσει για να κάνει δουλειές με το κράτος – επ’ ωφελεία του και σε βάρος του κράτους, άρα και της κοινωνίας – είναι διαπλεκόμενος. Όποιος αποκτά ΜΜΕ χωρίς να έχει ούτε να σχεδιάζει, μπίζνες με το δημόσιο χρήμα δεν είναι διαπλεκόμενος.
Εφόσον ένας επιχειρηματίας εμπλέκεται επισήμως, ή ενισχύει απλώς ένα μέσο ενημέρωσης, με σκοπό να καταστεί πρόσωπο επιρροής να υποστηρίξει μια πολιτική παράταξη, ή να υλοποιήσει άλλες φιλοδοξίες του -χωρίς να παραβιάζει το νόμο- απλώς ασκεί δικαίωμά του. Το θέμα είναι να μένει μακριά από το δημόσιο χρήμα.
Αν απλώς πετάει τα -νόμιμα- λεφτά του είναι δικό του θέμα. Στους υπολοίπους δεν πέφτει λογος, αν δεν επιδιώκει να πάρει λεφτά από το κράτος με οποιανδήποτε τρόπο. Η διαπλοκή είναι πολιτικά καταδικαστέα και ποινικά ύποπτη στην περίπτωση που οδηγεί στη διασπάθιση δημοσίων πόρων. Αν απλώς κάποιος διαθέτει ΜΜΕ και έχει επαφές με κόμματα χωρίς αυτό να αποβαίνει σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος δεν αφορά κανέναν. Υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχει νομιμότητα και διαφάνεια.
Πολιτικοί με σπόνσορες
Αν τα πάρουμε όλα αυτά και κάνουμε τις αντιστοιχίες ανάμεσα σε επιχειρηματίες, κόμματος και ΜΜΕ θα δούμε καθαρά ποιοι είναι διαπλεκόμενοι και ποιοι όχι. Θα δούμε ποιοι έγιναν επιχειρηματίες με το δημόσιο χρήμα. Ποιοι απέκτησαν ΜΜΕ για να συνεχίσουν να το αρμέγουν. Ποια κόμματα τους προσέφεραν εξυπηρετήσεις και ποιοι πολιτικοί κατασκευάσθηκαν με την υποστήριξη και το χρήμα της διαπλοκής.
Ξέρει κανένας βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που να έχουν σπόνσορες επιχειρηματίες και μιντιάρχες -ή να συχνάζουν στις αυλές τους. Ας πούμε ότι είναι οι χειρότεροι πολιτικοί. Διεφθαρμένοι, πάντως, δεν είναι. Για πόσους από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ μπορεί να πει κανείς το ίδιο;
Είναι μήπως οι επιτελείς των ΜΜΕ που στηρίζουν την κυβερνηση τμήμα της ολιγαρχίας που επιδεικνύει τον πλούτο που απέκτησε δια της χειραγώγησης του πολιτικού συστήματος; Κυνηγούν μήπως κανέναν εκδότη φιλοκυβερνητικού ΜΜΕ οι εισαγγελείς; Είναι τα στελέχη και οι αναλυτές των «φιλοσυριζαίικων» μίντια, γελωτοποιοί των βασιλέων του πλούτου, ή απεχθή πρόσωπα; Για πόσους από τους υποστηρικτές της αντιπολίτευσης δεν ισχύει το αντίθετο;
Έγινε μήπως ο Τσίπρας Πρωθυπουργός με την υποστήριξη της ορατής διαπλοκής, όπως ο Κ. Σημίτης π.χ. παλαιότερα, ή όπως προσπαθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης σήμερα; Όποιος ξέρει κάτι να βγει στο ξάστερο και να το καταθέσει…
Ούτε ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Κ. Καραμανλής είχαν γίνει πρωθυπουργοί με τις πλάτες οικονομικών παραγόντων. Αντίθετα τους είχαν απέναντι. Αρνήθηκαν να υποκύψουν στις αξιώσεις τους και «τιμωρήθηκαν». Όπως σήμερα ο Τσίπρας. Μπορεί να το πει αυτό κανείς για πολιτικούς σαν τους Μητσοτάκηδες, τον Σημίτη, τον Γ. Παπανδρέου ή τον Σαμαρά; Ποιος πήγαινε μπροστά τους για να πάρουν την εξουσία;
Ποιος είναι και ποιος δεν είναι διαπλεκόμενος είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού. Αν κάποιοι θέλουν να εξομοιώσουν την Τσίπρας με δακτυλοδεικτούμενους διαπλεκόμενους πολιτικούς, απλώς εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία. Μπορεί να προσάψει όσα πολιτικά λάθη θέλει κανείς στον σημερινό Πρωθυπουργό, αλλά κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι συνεταιρίσθηκε με την οικονομική και μιντιακή εξουσία. Ας ρωτήσουν και τη γάτα Ιμαλαΐων.
Υ.Γ:! Η -δια φημολογίας και χαζοδημοσιευμάτων- ενοχοποίηση ΜΜΕ για σχέσεις με τη σημερινή κυβέρνηση- χωρίς να υπάρχει στο παραμικρό βλάβη του κράτους-, γίνεται ακριβώς για να καλυφθούν οι ενοχές όσων είχαν σχέσεις με τις προηγούμενες κυβερνήσεις κατά τρόπο που διοχέτευε τα λεφτά του κρατικού ταμείου σε τσέπες και από εκεί στο εξωτερικό. Ονόματα και διεύθυνση ένα σωρό. Όπως ονόματα και διευθύνσεις υπάρχουν για δημοσιογράφους που κάνουν τους κήνσορές, αλλά όλοι ξέρουν ότι δεν πλούτισαν με το μισθό τους, αλλά με την -υπόγεια -υπαλληλοποίησή τους σε επιχειρηματίες, τραπεζίτες και ενδιάμεσους -και στην παραγωγή μαύρου χρηματος.
ΥΓ2: Κανείς δεν ξεχνάει τις κραυγές των φίλων του Μητσοτάκη στα ΜΜΕ για «άλωση του Τύπου» όταν επιχείρησε να αγοράσει τον ΔΟΛ – προτού καταρρεύσει- συγκεκριμένος επιχειρηματίας με δικά του κεφάλαια, που θα πλήρωνε το προσωπικό πριν από όλα. Αλλά δεν ήταν «άλωση» όταν η ίδια επιχείρηση -και άλλα εκδοτικά και τηλεοπτικά μαγαζιά- συντηρούνταν και συντηρούσαν ευνοούμενους υψηλόμισθους με πηγές τα έσοδα που έφερνε το «νταβατζιλίκι», από τα λεφτά των πολιτών δια της κρατικής διαφήμισης και από τις καταθέσεις τους στις τράπεζες που χάθηκαν και θα πληρώσουν πάλι οι πολίτες. Έτσι υπηρετείται η «ανεξαρτησία δημοσιογραφία» σήμερα.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια